Örlítið styttra en síðast, enda færri dagar undir.

31. maí
Síðasti dagurinn á Indlandi var hinn ágætasti enda heitasti dagurinn í maí þetta árið í höfuðborginni: 45°C og við töluvert á tveim jafnfljótum. Byrjuðum á að taka hjólagerpi inn í gömlu borgina og að Jama Masid moskunni. Höfum almennt ekki verið hrifin af því að láta einhvern vannærðan gamlan kall draga okkur áfram en nú voru engin vélknúin gerpi í boði því það var verkfall. Eða réttara sagt, margir voru í verkfalli - en nokkrir nýttu tækifærið og rukkuðu tífalt verð fyrir rúntinn. Þá var bara að stökkva á næsta hjólagarp með gerpi í eftirdragi og láta skutla sér. Mjög skemmtileg verkalýðsbarátta hjá gerpisstjórum en í eftirmiðdaginn þegar allir voru aftur mættir til vinnu voru ódýrustu gerpisferðir sem um getur í boði.

Jama Masid er massíf moska, tekur 25.000 manns. En fyrst ég gerði ekki heimavinnuna mína og mundi ekki trúarjátninguna þurftum við að borga 300 rúpíur fyrir að fara með myndavélina inn - með veseni komst ég hjá því að borga per haus og borgaði bara per myndavél (heppileg tilviljun að símarnir voru skildir eftir þennan daginn). Rauður sandsteinn er ótrúlega óheppilegt byggingarefni ef þú vilt að allir fari úr skónum í 45°C - ætli megi skrifa þetta á arkitektinn eða nísku verkkaupandans? Kannski var bara allur marmarinn uppseldur því sami aðili var á fullu að byggja Taj Mahal?

Náðum svo næstbesta ferðamáta Indlands í stjórnarhverfið - neðanjarðarlest. Ég lýsi samt hér með eftir betra íslensku orði heldur en neðanjarðarlestarkerfi fyrir metro, annars mun þetta aldrei ná í gegn á Íslandi. Gengum svo fram hjá þinghúsinu, ráðuneytum, bústöðum ráðherra og dómara að Gandhi smitri.

Eins og nafnið gefur til kynna hefur það eitthvað með einn merkasta mann 20. aldar að gera, Mahatma Gandhi. Safn þetta er staðsett þar sem Gandhi dvaldi síðustu mánuði lífs síns og þar sem hann var að lokum skotinn á leið til bæna. Þarna eru fátæklegar eigur hans til sýnis auk ógrynni upplýsinga um manninn og líf hans í máli og myndum. Á efri hæðinni er svo samspils (e. interactive) sýning þar sem maður fær að snúa, strjúka, rúlla, benda, grípa, blása, spila og hvað eina til að kalla fram mismunandi fróðleikskorn þar sem ekkert hefur verið til sparað. Klárlega flottasta dæmið um svona sýningu sem ég hef séð. Spurning hvort safnverðir á Íslandi ættu að gera sér ferð og læra eitt og annað? En safnið er ekki bara flott og loftkælt heldur líka ókeypis! Jafnvel fyrir útlendinga og myndavélar þeirra! Og það á ekki að gefa starfsfólkinu þjórfé. Þvílíkt velkomin tilbreyting þar á ferð og gaman að sjá að þetta er til á Indlandi.

Þar sem við höfðum fengið Grænspætuverðlaun fyrir kortalestur fyrir það að komast á safnið var lítið mál að fara til baka. Mæli með Gandhi Smitri fyrir alla sem fara til Delhi, klárlega á topp 5.

1. júní

Flug frá Delhi til Bangkok. Rosalega eru flugvellir þægilegir allt í einu. Ég hef aldrei þolað flugvelli og fundist flugferðir frekar leiðinlegur ferðamáti. Margt má vissulega betur fara á flugvöllum og flugvélum en mikið er ég fegin að þeir líkist ekki indverskum lestarstöðum! Inn á flugvöll á Indlandi fara bara farþegar (þ.a.l. ekkert áreiti frá sölumönnum), þar er loftkæling, raðir og skipulag. Reyndar líka alveg fáranlegt dýr matur og vatn, hámarks endursöluverð rýkur allt í einu úr 15 rúpíum per líter í 30 r fyrir 1/2 líter.

En komumst auðveldlega til Bangkok og þar tók við smá mennignarsjokk þegar var komið út úr fínu flugstöðinni: maður fór bara í leigubílaröð og fékk miða með heimilsfanginu sem maður vildi fara á og afhenti svo bílstjóranum. Bílstjórinn notaði gjaldmæli, keyrði eftir akreinum og spjallaði kurteisislega við okkur. Fínt gistiheimili, HI Sukhumvit rétt hjá eystri rútustöðinni (Ekkamani) varð fyrir valinu.

2.-4. júní

Fórum til Koh Samet, lítillar eyju úti fyrir strönd Tælands mitt á milli Bangkok og landamæranna til Kambódíu. Þar var slappað af, gengið á ströndinni, batteríin hlaðin (samt ekki eiginlegu batteríin því Tub Tim bauð ekki upp á innstungur), svamlað í sjónum og brunnið á öxlunum. Frekar næs og væri algjör paradís ef eyjan væri ekki troðfull af blóðsjúgandi fljúgandi furðuhlutum. Bæði vorum við bitin í bak og fyrir en Elisabeth varð sérstaklega illa úti, enda bólgnar hún bæði þegar hún er bitinn og verður svo fjólublá á eftir. Ekki lekkert.

Tókum smá plebba á þetta og fórum í hraðbátsferð á aðrar eyjur þar sem við létum grilla ofan í okkur og áttum að fá að snorkla en sökum öldugangs var ekkert svoleiðis í boði, heldur bara meiri afslöppun og meiri tívolí stemming þegar við skullum á milli aldanna.

5. maí

Kvöddum Tæland og héldum til Kambódíu. Höfðum lesið svo margar hryllingssögur af þessum landamærum og ferðum sem fólk kaupir til að koma sér þarna yfir að við gerðum þetta á eigin vegum. Fyrst bátur til Ban Phe frá Koh Samet og svo skutla (e. minibus) þaðan til Trat og þaðan önnur skutla til landamærana. Þar fylltum við út nokkur eyðiblöð og létum mæla hvort við værum með hita og röltum í gegn án þess að það væri búið að svindla á okkur. Við unnum!

Brosandi (krípí mikið brosandi) leigubílsstjóri keyrði okkur svo fyrir morðfjár inn í bæinn á 30 km/klst. Fyrsta stopp: einnar stundar hótel en við komumst að lokum á réttan stað og dífðum okkur í laugina. Ljúft í lok dags. Röltum svo um Koh Khong sem virðist ekki bjóða upp á margt til dægradvalar. Hittum reyndar lifandi eftirmynd Moe úr Simpsons en hann er enskukennari þarna og í rúmar 20 mínútur bölvaði hann heiminum og þá sérstaklega Kínverjum og eiturlyfjum sem væru að eyðileggja allt hið góða og saklausa í heiminum (þetta fólst í vestrænni klæðaburði og velmegun). Áhugaverð neikvæðnni.

Í Koh Khong skiptum við líka aurum í fótbolta en fótboltar eru bara til í seðlum. 200$ gerðum 818.000 riel og vorum við því nokkuð nálægt því að vera milljónamæringar í smá stund. Mæli með lauginni og vestræna matnum hjá John (sem hafði verið með Magnúsi nokkrum Karlssyni á sjó fyrir mörgum árum) og frú á Dugout Hotel á þriðju götu.

6. júní

Í dag tókum við 4 1/2 tíma rútu í 7 tíma en komust í höfuðborgina og inn á fínt gistiheimili fyrir engan pening. Vonandi fer Sunday Guesthouse vel með vegabréfin okkar sem þeir ætla að redda Lao visa í, annars fá þeir ekki meðmæli! Ég hef valdið!

Á morgun er Toul Sleng, Killing Fields og Silfur pagóðan ásamt eitthverju skemmtilegu hér í Phnom Penh (í raun Nom fenn) áður en við dettum í hofskoðun í nokkra daga.

-Kalli