Profile
Blog
Photos
Videos
Vrienden op Bali
Begin augustus zat in Zaandam iemand achter de pc nadat ze twee vliegtickets gekocht had naar hun vakantiebestemming voor haarzelf en haar man. We hebben het over Susan en Ariën die we in 2005 ontmoettentijdens een dolle boottrip in Cambodja van Siem Reap naar Battambang. Sindsdien zijn we in contact gebleven met hen en is er een hele leuke vriendschap ontstaan. Vier mensen met verschillende interesses weliswaar, maar ook de nodige gemeenschappelijke dingen en reizen is er in ieder geval eentje van. Dus, Susan zat achter de pc en dacht ik zal eens kijken waar die twee Brabanders uithangen…….Bali…….en ze had twee tickets gekocht voor..jawel…Bali. Een mailtje naar ons dat we ontvingen toen we in Amed waren en dus spraken we af dat we zouden kijken of we elkaar op het eiland ( iets groter dan Gelderland ) ergens zouden kunnen treffen.
Wij regelden een kamer voor hen bij onze slaapplek en op 25 augustus kwamen de twee frisse reizigers aanlopen met de rugzak op. Een hartstikke leuk weerzien en het voelde alsof we elkaar pas nog hadden ontmoet. Eerst maar eens lekker bijkletsen en horen hoe het iedereen het afgelopen jaar vergaan is. Je snapt dat er dan weer genoeg vertelt kan worden en dus na een middagpauze waarin Ariën en Susan alvast op pad gingen voor een andere slaapplek omdat ze maar twee nachten in de kamer konden blijven, zetten we onze samenkomst voort bij Ijolumut, het restaurant waar wij al verschillende keren heerlijk hadden gegeten.
Gezelligheid, kletsen over van alles en nog wat, het bewonderen van de supergave camera van Ariën en onder de indruk van de prachtige foto's die hij ermee maakt. Hij zit op de fotoacademie in Amsterdam dus die weet wel wat mooi fotograferen betekent. Na de gado gado, nasi campur, sate, en een paar heerlijke toetjes gaan we op "huis" aan. Wij kunnen met recht wel zeggen op huis want we verblijven al een dikke twee weken op dezelfde plek. Dat maakt dat je dan precies weet welk ontbijt op welke dag komt, de jongens van het guesthouse een beetje leert kennen en de eigenaren van de rijstvelden in de "voortuin" inmiddels van gezicht kent. Verder verschijnen in de rijstvelden steeds dezelfde kinderen die er lekker met hun vliegers in de weer zijn en volwassenen vinden het ook een heerlijk tijdverdrijf. Bij de tempel waar we op kijken wordt dagelijks in de ochtend óf voetbaltraining of yoga gegeven aan de lokale kinderen en aan de geluiden in de ochtend kunnen we vanuit ons bed al raden wat er die ochtend gaande is. Toeristen komen af en aan, want verderop zitten nog een paar homestay's, waar de meeste mensen voor een paar nachten blijven. We zien ze Ubud binnenkomen en na een paar dagen weer vertrekken. Wij voelen het alsof we hier praktisch wonen, onze kleren hangen voor het eerst sinds al die reistijd in de kast en we hebben zo ons eigen ritme. Ik doe mijn rugoefeningen trouw iedere dag en het lijkt een beetje te verbeteren en Mark gaat eens in de twee dagen lekker naar de yoga.
Morgen gaat hij niet alleen want Susan gaat met hem mee. De happinez, het nederlandse tijdschrift, staat deze keer bol met van alles over yoga en indelen van je tijd, waardoor Susan wel eens wil proeven aan de yoga op Bali. Ariën en ik hebben het ook niet slecht bekeken want wij slapen lekker uit, uiteraard ieder in ons eigen bed. Na mijn ontbijtje komt hij even naar boven en kletsen we over de fotografieopleiding, die overigens heel pittig is, en dan staan twee yogatypes ineens weer voor onze neus. Het was weer een prima les voor Mark en omdat het voor Susan de eerste keer yoga was, betekende dit vooral ook goed opletten hoe de verschillende posities er in spiegelbeeld uit zagen. Mark en Susan genieten van hun welverdiende ontbijtje en daarna gaan we ieder onze eigen gang. Zij trekken erop uit en wij rommelen wat aan. Het eettentje de avond ervoor is goed bevallen en dus gaan we met zijn viertjes weer terug naar Ijolumut. Geen verkeerde keus want het eten is weer erg lekker en wij kennen de kaart nu bijna uit ons hoofd. Mark en Ariën nemen als toetje het ijs genaamd "star trek" en gezien de voorliefde van Mark voor de serie valt dit toetje erg in de smaak. Susan en ik delen het ijsje "twin tower" maar deze torentjes van pannekoek met kokos en jam staan nog overeind in tegenstelling tot de echte towers. Misschien toch tijd om de kaart een beetje aan te passen ??
De volgende ochtend verkassen Ariën en Susan naar hun nieuwe plek en Kade, de jongen van het guesthouse brengt hen op de scooter naar hun nieuwe stulpje. Als wij er de volgende dag op bezoek gaan, blijkt het een waar paradijsje. Een geweldig hemelbed, een badkamer nog luxer dan luxe, een dakterras met uitzicht op rijstvelden en dat alles in een superrustige omgeving. De prijs is navenant maar het absoluut waard. Een keuken op een slaapplek is niet nodig want je kunt overal voor weinig geld heerlijk eten en dus vinden we weer een Warung, lokaal restaurantje waar we onze buikjes vol eten. Al meer dan tien maanden uit eten, en eigenlijk verveelt het niet. Zeker als je telkens weer in een ander land nieuwe dingen kunt uitproberen, blijf je je telkens weer verbazen over al die heerlijke smaken en geuren. We kunnen er wel over fantaseren dat het weer heerlijk zal zijn om zelf al die lekkere gerechten thuis in onze eigen keuken weer eens te kunnen maken. Misschien saai om weer te schrijven, maar ook tijdens dit etentje kletsen we weer over van alles en nog wat en zo leren we elkaar weer een beetje beter kennen, leuk hoor! Een afscheid met een zoen die avond en wij lopen terug naar onze slaapplek. Dat blijkt achteraf toch een beetje te ver te zijn geweest voor mijn rug, dus ik ben ontieglijk blij als ik eenmaal op bed kan gaan liggen.
De volgende dag hebben we afgesproken dat Ariën en Susan onze kant opkomen voor voorlopig even het laatste etentje en nu ze een brommertje hebben gehuurd voor een paar dagen is dat een kippestukje. Wij vertrekken op de 30e naar Sanur en zij gaan de 31e naar Lovina. De dames bij Ijolumut vragen naar onze mannen als Susan en ik met de brommer bij het restaurant aankomen. "Ze komen eraan", melden we hen, en het lijkt of de dames er blij mee zijn. Wij in ieder geval wel en even later zitten we alwéér met heerlijk eten voor onze neuzen en wisselen we onze interesses voor muziek uit. Wederom kletsen we weer wat af en die avond scheidden onze wegen voorlopig, want misschien komen ze nog naar Sanur richting het einde van hun trip. Een paar hele leuke dagen met heerlijke mensen dus wij zouden het leuk vinden als we in Sanur ook nog eens restaurantje samen zullen pikken. En als het er niet van komt dan wordt het zeker Zaandam of Helvoirt.
- comments