Zo!, we're on the road again. Zondagochtend in alle vroegte, na een wederom geslaagde avond met onze duitse vrienden, en slechts 4 uurtjes slaap, vertokken we dan eindelijk uit Havana. Na een fijne 2 uurtjes bijslapen in de gekoelde bus arriveerde we in Mantanzas. Maar nadat we waren gedropt en we de bus hadden uitgezwaaid, stonden we daar op het busstation..... Een meute concurerende vrouwtjes die kamers te huur hebben, ontbrak. Gelukkig (dachten we ....) werden we al snel door een aardige man geholpen die een casa wist voor een goede prijs. Wij in zijn auto en hoppa naar de eerste casa. Maar helaas geen plek dus met de auto naar nr 2. Maar helaas niet mogelijk, uiteindelijk na poging 3 en 4 besloot de beste man ons naar zijn huis te brengen. Hier mochten we voor 20 cuc op de babykamer slapen, maar zonder airco en 15 min rijden van het centrum vonden we maar niks. Dus met tegenzin ging hij ons maar weer naar het station brengen. Wij weer in de veel te kleine lada, starte dat kreng niet meer.... Geen probleem of gezoek naar een praatpaal, de handige cubaan zette em in zn achteruit, koppeling intrappen, achterwaards de helling af en hoppa! Auto doet het weer :-). Toen we echter weer terug waren op het station wou de beste man toch wel 5 cuc voor de 'service' :-( Zelfs de bagagekleppen gaan hier niet voor niets open en dus besloten we de bagage terug te kopen voor 5 cuc. Zo!, daar stonden we dan weer... Op de zelfde plek, een uur later, 5 cuc lichter en nog steeds geen slaaplek *zucht*. Dan toch maar het hostel uit de lonely planet opzoeken ondanks de hoge prijs van 25cuc per nacht. De taxi, die we als echte cubanen van 8 naar 3 cuc wisten te krijgen bracht ons dr heen, en ondanks de reserveringsplicht hadden ze nog een plekje over voor twee hollandse boys. Na het inchecken gingen we de stad maar eens in, maar echt veel te beleven was er niet op zondag. Daarom besloten we maar weer eens italiaans te eten wat hier belachelijk goedkoop is. Alleen weten ze hier niet hoe lang een pizza de oven in moet, de ingredienten en de basis zijn goed, maar bij serveren is de kaas amper gesmolten de korst nog zacht.... Dat de cubanen geen topkoks zijn wisten we onderhand, echter dat de kern van michiel zijn lasagne nog bevroren was viel ons toch iets tegen. Wat we wel leuk vonden is de cubaanse manier van pizza afhalen, je vouwt de pizza dubbel en stopt hem in een plastic tasje en voila!!. Wat ons ook wel beviel is dat je hier naast een fles wijn ook gewoon een 1,5ltr cola kan bestellen. Zit je dan met een plastic fles op tafel en ben je voor 1,5cuc qua drinken klaar.

Tot zo ver onze cubaanse horeca avonturen. Waarom zijn we in mantanzas? Zeker niet voor de leuke stad, want vrij saai is het wel en het stinkt er als een buffel, zo'n buffel die naar olie en benzine stinkt dan. Maar wel omdat je hier goed kan snorkelen. Dus zo kwam het dat we maandagochtend in een taxi richting het koraalrif zaten (dat toch nog wel 20 min rijden was). Hier kregen we direct een snorkel excursie aangeboden. Voor 10pp kregen we de hele dag materiaal en zou een gids ons het eerste uurtje wat uitleg geven. Goeie deal!. En dat was het, het ziet er leuk uit op foto's maar in het echt is het veeul mooier. Het water is hier echt kristal helder en vissen in alle kleuren en maten. De gids gaf ons een flesje met voer, waardoor de vissen echt tot op enkele centimeters naderde. Al met al een super vette ervaring. Maar.... zoals altijd gaat niet alles in 1 keer goed. En zo kwam het dat om 5 uur precies, er niet zoals afgesproken een taxi kwam aanrijden. En aangezien de gidsen en barmannen al op de fiets naar huis waren gegaan, stonden wij daar in de middle of nowhere. Dus besloten we maar als eckte eckte scouts te gaan hiken, opzoek naar beschaving. Al na 20 minuten hiken kwamen we een snelweg tegen... En aangezien het hier normaal is, en wij al echte cubanen zijn, besloten we te gaan liften. En ja hoor na enkele minuten besloot een aardige touringcarchauffeur voor ons te stoppen. Aangezien ze hier geen vluchtstrook hebben is het de normaalste zaak om op de rijstrook te stoppen. Levensgevaarlijk zou je denken, maar ik lig nu gewoon veilig in me bedje, dus het zal wel gewoon kunnen. En zo kwam ook aan dit avontuur weer een einde. Ondanks de 20minuten lopen hadden we toch weer 6 cuc bespaart en een fijn dagje gesnorkeld. En aangezien het feestvarken van vandaag al ligt te knorren, ga ik ook de oogjes sluiten. Mañana hopelijk weer een avontuur, weer verder met de bus... Waarheen? Zien we morgen wel weer, mañana, mañana!! dat is het echte leven!

Hasta mañana, Amen.