Alleen op reis... Het is begonnen!

Buenos dias a todos!

Op woensdagochtend 7.55u ben ik vertrokken vanaf Schiphol op weg naar Quito, Ecuador. Wel raar om na het afscheid ineens helemaal op jezelf te zijn, met vermoeide gezichten om je heen (het was nog vroeg) en een vooruitzicht van 7 maanden Zuid Amerika. Want ook al heb ik de bijbel der bijbels (a.k.a. lonely planet) in mn tas zitten met veel informatie over dit continent, het blijft moeilijk om je er echt iets bij voor te stellen. Gelukkig had ik de volgende drie reistips goed bestudeerd:

1. Stap uit de comfortzone. Wat is er voorbij je horizon, wat daagt je uit?
2. Organiseer je onvermijdelijkheid: teruggaan is geen optie.
3. Beweeg mee in veranderende omstandigheden. Ga uit van het goede en bereid je voor op het ergste! Ga gewoon. Als het fout gaat, ga dan terug en zoek een andere weg...

De vliegreis is over het algemeen prima verlopen, ondanks wat vertraging hier en daar (maar dat valt natuurlijk in het niets bij de NS!). Ik had namelijk een overstap in Madrid, maar gelukkig wel nog gehaald. Tot Madrid heeft een Nederlands echtpaar dat naast me zat, me helemaal bewonderd om wat ik ga doen en me heel veel moed ingesproken. Ineens realiseerde ik me hoe lang ik wel niet wegga...

In het vliegtuig van Madrid tot Quito zat ik ineens met onwijs veel kleine Ecuadoriaanse mensen om me heen. Naast mij een lief vrouwtje. Ze heeft me volgens mij haar hele levensverhaal vertelt, al kan ik dat niet helemaal met 100% zekerheid zeggen omdat ik nog nauwelijks Spaans kon verstaan, laat staan spreken. Het ging ongeveer zo:

Zij: ´´Hola, blablablabla ...´´
Ik: ´´Hola´´ glimlach.
Zij: ´´Blablablaba´´
Ik: ´´Si´´ glimlach.
Zij: ´´Blablablaa!´´
Ik: ´´Sii!´´ glimlach.
Zij: ´´BlablaBLABLABLA´´
Ik: ´´SIII´´ grote glimlach.

Tot ze me een vraag stelde. ´´Ehh...´´ glimlach. ´´No hablo Espagnol, disculpe...´´
Gelukkig nam ze het me niet kwalijk en ging vrolijk verder met haar life story. Ook heel fijn dat ik het meeste vliegtuigvoedsel aan haar kon geven, wat ze maar al te gretig op at. Ik werd er misselijk van, en zij blij, dus we hadden gewoon een natural bond I guess.

Goed, Quito! Zegt het je iets? Ecuador... Equator... Evenaar... Siii!
Quito is de hoofdstad van Ecuador en ligt 20km ten zuiden van de evenaar, op de helling van de Pichincha, een actieve vulkaan in de Andes. De stad heeft een gemiddelde hoogte van 2850 meter boven zeeniveau. Het is daarmee de hoogste hoofdstad in de wereld. Volgens de laatste telling (2004) wordt de stad bevolkt door ruim 1,8 miljoen mensen. Toevalligerwijs wordt er volgende week zondag 28 november weer zo´n ´´volkstelling´´ gehouden. Dit betekent dat alle mensen die in Quito wonen van 8u ´s ochtends tot 20u ´s avonds in huis moeten blijven, omdat er ergens op die dag wat ambtenaren langskomen om te tellen hoeveel mensen er in een huis wonen. Er is dan dus helemaal niemand op straat... BIZAR, niet?

In het vliegtuig heb ik, naast het Ecuadoriaanse vrouwtje, ook nog een Italiaans-Ecuadoriaanse jongen leren kennen: Dario, 33 jaar. Hij woont in Quito, en vertelde heel enthousiast over zijn stad en familie. Eenmaal op het vliegveld bood hij me aan om bij hem te slapen, omdat het al donker was en niet zo fijn om dat met je backpack en alles alleen over straat te gaan in Quito. Ik had er een goed gevoel bij dus ging mee. Terwijl ´´niet met vreemde mannen meegaan´´ zo´n beetje de belangrijkste stelregel van mn ouders is en ik die dus al meteen gebroken heb... Sorry papa y mama! Gelukkig heb ik hen allang blijgemaakt met een telefoontje dat ik met de huistelefoon van Dario mocht plegen. Hij woont in Quito in het huis van zijn ouders, wat vrij groot is. Ik heb dan ook een hele kamer en badkamer voor mezelf! Zijn ouders wonen twee uur van Quito vandaan, in bergdorpje Tababela. Ze hebben daar een fruitboerderij, met name aardbeien en frambozen. De kenners onder jullie weten dan ook dat dit een paradijs voor mij is!

Na lekker geslapen te hebben zijn we er donderdag de hele dag heen geweest, en ik heb mogen genieten van allerlei ´´organic food´´, frambozensapjes en zelfgemaakte limoenliqueur. ´s Avonds zijn we teruggereden naar Quito. Mocht je het nog niet weten, dat autorijden hier is één groot gekkenhuis. De mensen halen links en rechts in met hetzelfde gemak als dat ze door rood rijden (´´Red here is no red. It´s just a colour, you see´´). En op de vraag waarom Dario z´n riem niet omdeed, leerde ik er meteen een nieuwe wereldwijsheid bij...´´Little girl, this is America. America is a free land!´´ Pap, misschien moet je ook hierheen komen ;)

In Quito heeft Dario me naar een cafe gebracht waar veel internationale mensen (die hier werken of ook rondreizen) komen die beter Spaans willen leren. Ook komen er een aantal Ecuadoriaanse jonge mensen op af, die juist hun Engels willen verbeteren. Zo wordt er dus een mix gesproken van deze twee talen. Heel leuk! Ik heb meteen m´n tweede wereldwijsheid geleerd. Op de vraag wanneer het weer in Quito beter zou gaan worden (ja, het regent hier soms en is vrij koud... 15 graden maximaal!), antwoordde een Ecuadoriaan: *zucht* ´´Well... Quito is like woman. You just never know when it´s rainy and when it´s sunny´´.

Vandaag de hele dag in Quito rondgelopen, omdat ik Spaanse les wilde regelen. Uiteindelijk ben ik bij Ecole Idiomas terechtgekomen, waarvan de eigenaren Nederlands zijn. Het is niet de goedkoopste, maar wel een hele leuke plek met grote lounge ruimte, heel veel lieve mensen en leuke backpackers. Het plan is als volgt: maandag 22 november begin ik met drie weken Spaans les in Quito. Vijf dagen in de week 4u privé les, omdat ik het écht goed wil leren. En toevalligerwijs (dat heb ik natuurlijk weer...) ga ik leskrijgen van Juan, de manager. Heb hem al ontmoet en hij is heel gaaf! Schijnt ook goed les te geven. Dus hopelijk kan ik binnenkort al een heleboel Spaans praten :)

In het weekend en in de middag worden er vele leuke tripjes georganiseerd in de omgeving. Elke maandagavond krijg ik bijvoorbeeld salsa les, waar ik echt enorm veel zin in heb, omdat ik al 3 maanden niet gedanst heb! Vervolgens ga ik in de derde week ook alle middagen vrijwilligerswerk doen in Quito met kinderen van alle leeftijden. Het zijn vaak kids en ook soms al wat oudere mensendie geen woning hebben. In het instituut waar ik dan ga werken doen we zoveel mogelijk leuke (creatieve!) dingen met ze, en leren we ze wat Engels. Maar hier natuurlijk over 3 weken uitgebreid verslag over. De vierde en laatste week van Spaanse les zal plaatsvinden in Puerto Quito, wat in de jungle ligt! Daar worden ook elke dag activiteiten georganiseerd en het schijnt er onwijs mooi te zijn (en tropisch!). Heel veel zin in.

Tijdens deze komende 3 weken in Quito ga ik in een groot huis naast de Spaanse school wonen, waar veel backpackers wonen die Spaans leren. Erg gezellig, warm water, kamers deel je maar met z´n tweeen en het ligt in het midden van de party wijk van Quito, dus dat zal wel goed komen ;) Dit weekend slaap ik nog bij Dario, en gaan we naar de Otavalo flee market (grootste arts en craft markt van Ecuador), ben benieuwd! Op zondag mag ik mee met Dario en zijn ouders naar een Ecuadoriaanse bruiloft van vrienden van hun. Ook al zo gaaf... Jullie snappen, ik verveel me hier zeker niet en heb het gevoel dat ik hier al véél langer zit dan slechts 2 daagjes.

Om af te sluiten met de laatste wijsheid van deze week... ´´You are never alone. Only your mind thinks you´re alone. Ivy, the world is your family!´´

En zo is dat!

Veel liefs vanuit deze crazy city en geniet van de paar foto´s (volgende keer meer, promise!),

Ivy