Hoewel ik de vorige blog nog in Ecuador zat, ben ik inmiddels ben ik alweer heel Peru doorgecrosst en in Bolivia aanbeland, dus hoog tijd voor een update! Peru is voor mij een land van extremen. Tropische stranden tegenover vriezende bergtoppen, rijkeluisdiscotheken tegenover kids die schoenen poetsen op straat. Van pisco sour tot aan gebakken cavia. Van witte villawijken met privestranden tot houten huisjes met kieren aan alle kanten. En... van traditioneel Peruaans bergdorpje tot aan bruisend salsadansend en toeristisch Cusco (incl. McDonalds).

Tussen al deze extremen door heb ik ook nog ´Cuy´(cavia... kwam er dit keer niet onderuit) en lama gegeten, San Pedro cactus brauwsel gedronken (waarna het 8u lang voelt alsof je vliegt, en de wereld is nog mooier!), met drie Argentijnen gereisd waardoor m´n Spaans nog weer verbeterd is, én als hoogtepunt heb ik de 4-daagse Inka Jungle Trek naar Machu Picchu gedaan! Volop reden dus voor deze nieuwe blog. Niet veel tijd? De twee nieuwe foto albums zeggen misschien ook al genoeg... Enjoy en ik hoor graag van jullie!

In Peru was mijn eerste bestemming het beach- & surfplaatsje Mancora. Sinds een hele tijd ging ik echt weer alleen op pad (hiervoor had ik heel lang bij vrienden in Ecuador gezeten, zie vorige blog). In de bus naar Peru leerde ik al meteen een Duitse jongen kennen die in een hostel in Mancora werkte. Kokopelli heette het. Ook al was het voor mijn doen aan de dure kant, ik heb er nooit spijt van gehad. Heel leuk hostel (zie foto hieronder) met een mooie tuin, relaxed zwembad met bar, vlakbij het strand (maar in Mancora is alles vlakbij het strand dus dat is niet helemaal eerlijk), ontbijt en internet. Daar was het dat ik mijn vorige blog ging typen, en ik dacht dat ik daar dus rustig de tijd voor kon nemen omdat ik toch nog niemand kende. Maar neehoor, algauw kreeg een groep Argentijnen door dat ik wel verdacht veel tijd achter de computer doorbracht, en sleepten ze me elke keer mee om wat te gaan eten of ´s avonds om cuba libres te gaan drinken. Oooh dus daarom lukt het mij nooit om mijn blog eens in één keer af te schrijven! :)

Ik ben uiteindelijk een week in Mancora gebleven, mede door de gedachte dat dit het laatste heerlijke strandplaatsje zou zijn met iedere dag 35 graden... Daarnaast heel veel leuke mensen leren kennen. Met vele ben ik nog in contact en ook heb ik in heel Argentinië inmiddels vrienden waar ik kan verblijven als ik daar straks ben. Hier nog wat leuke Mancora plaatjes.

Na het heerlijke strandplaatsje Mancora heb ik met een meisje uit Uruguay de bus naar Lima gepakt. Mn langste busreis tot nu toe... 18 uur! Daarom hadden we de meest luxe bus gekozen: Cruz del Sur. Inclusief avondeten en ontbijt (de service is net als in een vliegtuig), lekkere slaapstoelen, leuke films en bingo in het Spaans! Goed om te testen of je alle getallen al in het Spaans kent. Natuurlijk nét niet gewonnen ;)

Eenmaal aangekomen in Lima gingen we allebei onze eigen weg, maar we hebben wel afgesproken dat ik haar kom opzoeken in Montevideo (Uruguay) in juni, omdat... tadadada... het Nederlands Elftal daar op 8 juni een wedstrijd tegen Uruguay speelt! En daar ga ik dus heen! Dat is nog eens een supporter, of niet dan?

Maargoed, in Lima ben ik naar een hostel gegaan waar de volgende dag de twee Argentijnen Mario en Fernando (die ik had leren kennen in Mancora) ook zouden komen. We zijn samen naar de dierentuin van Lima geweest, want daar hadden we op de een of andere manier zin in. Er is inderdaad veel ruimte en alles goed onderhouden. Het werd een gezellige dag met gave beesten, waaronder deze vogel (ehh pap.. wat is het?) en Jaguar (mijn favo!):

Na het dierentuinuitje moest ik alweer afscheid nemen van de jongens, omdat hun vakantie er helaas op zat. Maar niet getreurd, want ik ga ze nog opzoeken in hun woonplaats Cordoba in Argentinië. Dat schijnt een hele gave, culturele stad te zijn. Lijkt me wel wat.

En toen was het weekend. En ook voor het weekend had ik al plannen. Ditmaal met een stel dat ik heb leren kennen op de Galapagos eilanden, Hugo en Lourdes. Hugo is de baas van het grootste ananasbedrijf van Peru. In de jungle worden miljoenen piñas verbouwd, die hij over de hele wereld exporteert. En dat levert aardig wat geld op :)

Ze wilden me graag een gaaf weekend in hun stad Lima bezorgen, en dat is zeker gelukt! We zijn naar de oldtown van Lima geweest, met prachtige gebouwen. Verder hebben ze me de gaafste wijken van Lima by night laten zien, Miraflores en Barranco. Ik ben in een enorme nachtclub geweest waar de rijke Peruaanse jeugd helemaal losgaat. Rijk, omdat de entree alleen al 100 soles p.p. kost (25 euro, hier een aanzienlijk bedrag), laat staan de drankjes. De chicas op hoge hakken en compleet opgetut, de chicos met hun nieuwste glittershirt en glimmende haren. Geweldig! Verder hebben we ook wat dure lounge bars bezocht, waar de juppen zich verzamelen. Hier heb ik voor het eerst hét drankje van Peru geprobeerd: Pisco Sour (en het is er niet bij één gebleven...). Daarnaast nog een voor-het-eerst-in-je-leven-momentje: koeienhart gegeten! En ik moet zeggen, verbazend lekker. Zie de foto´s hieronder.

Op zaterdag mocht ik mee naar hun vakantiehuis een uur ten zuiden van Lima, in Asia. Daar zijn de laatste jaren hele witte villawijken opgestegen voor de rijke Peruanen. Zie hieronder een foto van het huis. Bijna elk weekend gaan Hugo, Lourdes en zoontje Cristobal naar hun tweede huisje, om daar aan het heerlijke rustige strand te relaxen en genieten van het mooie weer. En relaxen betekent hier ook écht niks doen, want daar zijn hebben ze een kok en een schoonmaakster/babysitter voor. Echt heel bizar dat alles gewoon voor ons bereid werd.

Het strand zelf, waar het huis letterlijk aan ligt, is heel fijn. Leuk zijn de duizenden vogels die er rondvliegen. Volgens mij heb ik nog nooit zoveel vogels tegelijk zien opstijgen en neerdalen. Dat weekend hadden ze nog meer vrienden uitgenodigd, die ook allemaal mochten blijven slapen (meer dan genoeg bedden). ´s Avonds werden we verwend met een heerlijke BBQ, en heb ik er toch echt aan moeten geloven: een versbereide ´cuy´, speciaal voor de Hollandse guest om te proberen. Je ziet ´m hieronder al op de bbq liggen, gewoon naast de andere worstjes... Jammie...ieiee.. nouja, uiteindelijk proefde het gewoon naar vlees en was het stiekem best lekker. Na het eten nog wat cocktails gedronken om daarna door te gaan naar dé rijkeluisdiscotheken van Asia. Veel echt mooie Peruanen gezien (zowel mannen als vrouwen), heel anders dan het straatbeeld. Echt een land van contrasten!

Jullie herinneren je vast nog wel de verschrikkelijke aardbeving in Japan die een nog verschrikkelijkere tsunami veroorzaakt heeft. Die tsunami was op weg naar de Zuid Amerikaanse westkust, precies dus waar ik me bevond. Veel tumult, maar uiteindelijk waren de golven niet veel hoger dan normaal. Niks aan de hand, por suerte, maar wel overal waarschuwingsborden met evacuatie routes! Zie foto.

Na dit heerlijke weekendje ben ik terug naar Lima gegaan. Hier in het hostel twee Argentijnen tegengekomen die ik al vanuit Mancora kende. Ja, zo gaat dat hier. Zij hadden nog een meisje uit Argentinië leren kennen en met z´n vieren besloten we om de nachtbus naar Arequipa te pakken, de-een-na-grootste stad van Peru (in het zuiden). Guillermo (ofwel Guishe), Hernan (ofwel el Negro) en Cynthia (ofwel Pochi). Vanuit Arequipa kun je in 3 uur in de Colca Canyon zijn, het gebied wat bekend staan om haar grote roofvogels (condors). Wij besloten om niet zo´n dure georganiseerde tour te doen, maar zelf het gebied te gaan verkennen. Veel goedkoper en zonder al die bosjes toeristen. We kwamen terecht in het idyllische dorpje Chivay. Van daar uit konden we een prachtige dagwandeling maken waarbij we twee hele kleine bergdorpjes zouden passeren, Coporague en Yanque.

Het was een heerlijke en avontuurlijke wandeling. De zon was warm (ook al zit je op bijna 4000 meter), de natuur onwaarschijnlijk mooi en we hebben geen enkele toerist gezien. De route was ook totaal niet duidelijk aangegeven, je moest gewoon een beetje op gevoel door de bergen wandelen en af en toe de weg in de gaten houden, zodat je niet teveel zou afdwalen. En als je dan ineens in een dorpje terechtkwam, wist je dat je goed zat. Daar kon je dan weer de weg vragen naar het volgende dorp. In het tweede dorpje bleken ineens natuurlijke hot springs te zijn, waar we een uurtje heerlijke gerelaxed hebben. Daar ook alleen maar locals, dus we hadden bekijks.

Vanuit Chivay zijn we teruggekeerd naar Arequipa, om vandaaruit de bus naar dé ultieme bestemming in Peru te pakken, Cusco. Hieronder nog twee foto´s van het mooie Arequipa en het lieve meisje uit ons hostel.

Cusco!

Cusco, dé bruisende toeristenstad, op 3300m (!), heeft veel te bieden. Naast dat het dé plek is vanwaaruit je een tour boekt naar het befaamde Machu Picchu, is het een mooie stad met een overzichtelijk en leuk centrum, gelegen tussen de bergen. De eerste foto hieronder laat de stad mooi zien vanaf een berg. Daar zie je ook de twee gekke Argentijnen Hernan en Guillermo waar ik bijna heel Peru mee gereisd heb. Daaronder wat fotos om een impressie van de stad te krijgen. Huisjes mooi onderhouden en in leuke kleuren met balkonnetjes. Altijd veel mensen op straat. Ook de kleine straatwinkeltjes volgepropt met de meest nuttige spullen, de lokale mensen en schoenenpoetsers kun je hieronder spotten. Het was altijd een hele ervaring om door de overdekte mercado te lopen tussen alle fruit, groente, souvenirs, kruiden en etensstalletjes te lopen. Te veel mensen, goed op je spullen letten en ondertussen genieten van alle aandacht die je gegeven wordt. Als je maar koopt!

Wat ik ook al snel gevonden had, en waardoor ik mijn verblijf in Cusco verlengd heb, was een hele leuke salsabar. Er werd elke avond van 21 tot 23u salsamuziek gedraaid en er waren ook nog eens goede Peruaanse dansers aanwezig. Cynthia, de Argentijnse, ging vaak met me mee om te kijken. Al snel leerde ik twee salsaleraren kennen en een bood me aan om me priveles te geven voor een prijs waar je in Nederland nog geeneens een uur groeples voor hebt! Hij was wel kleiner dan ik, maar heb veel van hem kunnen leren. ´s Middags leerde ik dan allerlei nieuwe draaien en trucjes, die we ´s avonds dan op de dansvloer konden uitvoeren. Heel leuke tijd gehad, er ging geen avond voorbij zonder salsa :)

Naast dat Cusco als stad veel te bieden heeft, is de omgeving ook zeker niet saai. Er zijn vele plekken met oude Inka ruines. Natuurlijk moeten toeristen uitgebuit worden, en mag je die oude Inka plekken alleen betreden met een zogenaamde Boleto Turistico, waar je naar mijn mening veel te veel voor moet betalen. Gelukkig was ik nog altijd met de drie Argentijnen, die echt overal het goedkoopste uit weten te halen. Ze wisten bijvoorbeeld dat de controleposten bij de inka ruines ongeveer een halfuur voor zonsondergang sluiten, dus dan kun je gewoon doorlopen en nog net even genieten van de mooie natuur en ruines. Maar spannend was het wel omdat het toch wel een beetje illegaal was...

Verder regelden de Argentijnen ook nog een (goedkope) paardrijtocht door de prachtige omgeving. Lisa word je al jaloers!! Hehe..

Toevallig bleken er in de week dat wij in Cusco zaten ook nog religieuze festiviteiten aan de gang te zijn. En dat wordt groots aangepakt in Peru. Vele militairen, optochten door de hele stad, Jezus aan het kruis, rode confetti, muziek, hartspiesjes op de (niet zo hygienische) straat BBQ en nog veel meer... Check de foto´s maar gewoon!

SAN PEDRO CACTUS!

Tot slot nog een laatste avontuur in Cusco... de San Pedro cactus! Sommigen van jullie zullen het spul misschien kennen van BNN uitzending Try before you die, anderen misschien niet... Maar het was een geweldige ervaring! Het is dus een cactus, waarvan poeder gemaakt wordt. Dit koop je gewoon op een random marktje, en er wordt je verteld hoe je het moet bereiden. Komt neer op water koken en dit mixen met het poeder. Vervolgens komt er een soort pap uit met een kleur waar je van verbleekt, een geur waar je niet vrolijk van wordt, en met stukjes cactus erin die je laten kokhalzen als je het doorslikt. Zie hieronder als je me niet gelooft...

Nougoed, je bent er eenmaal aan begonnen, dus zet je ook door. We zijn naar een mooie berg in de omgeving van Cusco gegaan en hebben daar allemaal een volle beker opgedronken, geen pretje. Daarna begint het wachten. Iedereen steeds nieuwsgierig of een ander al wat voelde. Het duurt even, maar ineens begint er dan wat te komen. Je voelt je lichter, misschien kun je wel vliegen, en ook de bomen in de verte zijn ineens heel erg mooi. Als ik naar de lucht keek, begonnen de wolken druk te bewegen. Ik vroeg me serieus nog even af of dat nou echt was of niet, maar kwam toch al snel tot de conclusie dat het niet echt kon zijn. Jaja, de cactus was aan het werk! Wat ik er verder nog over kan zeggen is dat het gewoon een hele mooie ervaring is. Je gaat er zelf geen rare dingen van doen, wil alleen maar rondlopen, genieten van de natuur, af en toe met elkaar praten, veel lachen, en nog meer genieten van alles om je heen. We zijn op een gegeven moment het bos ingelopen, en ik heb een bos nog nooit zo mooi gevonden. Ik ging dus foto´s maken, die ik allemaal ook stuk voor stuk supermooi vond. Toen ik ze later terugzag, dacht ik wel even, hé waar zijn al die mooie foto´s gebleven....

Maargoed, hieronder toch nog wat kiekjes. Haha, ik moet alweer lachen als ik ernaar kijk. In het fotoalbum meer foto´s!

Inca Jungle Trek

En dan tot slot van deze blog... Het hoogtepunt, de 4'daagse trek naar het oude Inca Rijk Machu Picchu! Samen met Cynthia heb ik besloten om een georganiseerde tour te doen. De jongens wilden dat niet, die zaten echt krap bij kas. Je kan namelijk ook op eigen houtje naar dit wereldwonder, maar dan mis je toch wel een groot deel van de prachtige omgeving.

Cyn en ik vertrokken op een maandagochtend vroeg en zouden donderdagavond laat weer terugkomen. We werden opgehaald in een busje en zaten in een groep met vier Engelse meisjes, twee Brazilianen, een stelletje uit Argentinie en Oekraine, drie meiden uit Mendoza, Argentinie en een leuke Peruaanse gids. Allemaal in de twintig, en met zn allen waren we best wel een hele gezellige groep.

Dag 1 begonnen we op mountainbikes. De eerste foto hieronder laat ook zien dat we op grote hoogte begonnen, waar we ons nog in de koude wolken bevonden. Gelukkig daalden we heel snel met de fietsen en werd het weer zienderogen beter. Het was een prachtige route.

Dag twee begon het echte wandelen. Tien uur door de jungle klimmen voor de boeg! Gelukkig deed het weer goed mee, er was veel zon en een lekkere wandeltemperatuur. Alleen als we hele stukken omhoog liepen, was het soms wel even zweten. De gids vond al gauw een plant waar rood spul uitkomt wat je kunt gebruiken als schmink. Vandaar de indiaanachtige schilderingen op onze gezichten hieronder.

De tocht was zeker niet makkelijk, soms waren er moeilijke afdalingen of hele smalle bergpaadjes langs de afgrond. Maar de uitzichten die je ervoor terugkreeg maakten het allemaal helemaal goed. Dit had ik zó nooit willen missen! Toen we ´s avonds in het donker eindelijk aankwamen in het dorpje Santa Theresa waren we allemaal ontzettend blij. We kregen heerlijk te eten (dat eten was overigens de hele tour supergoed verzorgd), en in plaats van daarna je bed in te duiken vanwege de moeheid, gingen we met z´n allen de enige echte discotheek van Santa Theresa op z´n kop zetten. Hier waren al andere groepen die dezelfde tour deden, maar dan met andere touroperators, dus de discotheek stond al snel helemaal vol. Het werd een superleuke avond, waarbij we veel backpackers gespot hebben die elkaar op de dansvloer helemaal gevonden hadden. Mooi vermaak!

Dag drie hoefden we gelukkig niet al te vroeg op. Het was ook veel minder zwaar in vergelijking met de 10uur lopen van de vorige dag, ditmaal slechts de helft. Tussen het wandelen door maakten we ook altijd genoeg stops en af en toe was er ineens een heel schattig huisje in de middle of the jungle, waar we konden rusten, nieuw water kopen en met de dieren spelen (haha natuurlijk mijn bezigheid). Zie hieronder ook de unieke combinatie van een schaap met een babypoesje die op het punt staan elkaar een kusje te geven! Daarnaast waren er ook altijd weer veel cavia´s aanwezig, die we vervolgens als lunch voorgeschoteld kregen.. yumm... dit keer heb ik het echter toch maar niet meer aangeraakt.

Heel blij waren we toen we ´s avonds aankwamen in het dorpje aan de voet van de berg waar Machu Picchu op gebouwd is, Aguas Calientes genaamd. We gingen er heerlijk uit eten en konden er een warme douche nemen. Ditmaal wel vroeg naar bed, want de volgende dag stond er heel wat op het programma...

MACHU PICCHU!

Om 3.15u zijn we al opgestaan, om er zeker van te zijn dat we een van de eersten zouden zijn die onderaan de berg zouden staan in de rij om naar Machu Picchu te gaan klimmen. Want klimmen dat is het! Geen recht stukje te bekennen, alleen maar traptreden die stijl omhoog lopen en waar je wel een uur zoet mee bent. Om 5u ging de trek open en begonnen we met goede moed. Het was nog pikdonker, dus mijn hoofdzaklampje (ja zo´n ding wat je eigenlijk nooit op je hoofd doet) kwam ineens erg goed van pas! Dank, zusje :) Het was heel zwaar, maar je weet waarvoor je het doet en ineens kom je dan boven aan rond 6uur. Je ziet nog niks van Machu Picchu hoor, want eerst moet je weer in de rij gaan staan om een ticket te bemachtigen voor een NOG hogere berg, Wayna Picchu. Daar worden namelijk alleen de eerste 400 toeristen op toegelaten (kun je nagaan hoeveel toeristen er dagelijks komen... duizenden!). We waren een van de eersten boven, dus gelukkig no problemo.

Tja en de rest moeten de foto´s maar zeggen. Het inca rijk was ongelofelijk. De berg die je achter mij ziet op deze eerste foto is Wayna Picchu. Die hebben we dus ook nog beklommen, stijl omhoog en gevaarlijke paadjes, maar wel meer dan waard. Het uitzicht over Machu Picchu zie je op de foto met de aap. We hadden heel veel geluk met het weer, omdat er geen wolken over de ruines hingen. Alles was weggetrokken in de ochtend en we hadden zelfs veel zon wat het wandelen nog best zwaar maakte. Maar dat maakt je op zo´n bijzondere dag niks uit, want dit wereldwonder is zo bijzonder dat je al je moeheid vergeet en zoveel mogelijk wil doen en zien. Het was al met al een onvergetelijke dag. Ik kan het iedereen aanraden!

Genoeg naar een computerscherm gestaard. Hoop dat jullie weer genoten hebben... Ik ga weer de Boliviaanse drukte in!

Heel veel liefs aan allen (en nog maar 1 maandje te gaan!! 25 juni is the day...),

Ivy