Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve Allemaal,
Het waren een bijzondere drie weken; en met een ander gevoel dan de weken hiervoor. Dat werd me nog eens extra duidelijk toen ik net mijn vorige blog even teruglas. Het werkte rustgevend om op te schrijven hoe zeer ik worstel(de) met het idee terug te gaan naar Nederland, als een letterlijk 'van me af' schrijven. Gek genoeg veranderde ook mijn stemming vlak daarna en heb ik, ondanks alle mooie ervaringen hier, de afgelopen weken voor het eerst momenten gehad waarop ik ook weer 'verlangde' naar thuis. Die momenten hadden hoofdzakelijk te maken met het gevecht wat ik weer even met mijn lichaam voer. De gordelroos hakte er toch behoorlijk in en op de een of andere manier blijft mijn lichaam me sinds die tijd een beetje plagen. Pijntjes hier en daar, moe: de beste omschrijving is misschien wel gewoon: niet fit. En dan ga je, als je bent zoals ik, proberen dat te verklaren. Enerzijds is mijn lijf misschien gewoon op van alle drukte en nieuwe ervaringen, anderzijds heeft het misschien ook iets te maken met de onzekerheid over de komende fase. Worstelen in je hoofd, uit zich vaak toch ook in worstelen met je lijf... En daarmee was, en is, de afgelopen periode niet alleen maar zonnenschijn en vreugde, maar ook een fase waarin ik mezelf weer even tegenkom.
Het mooie hieraan is wat ik al kort even benoemde; er waren voor het eerst momenten dat ik ook weer verlangde naar thuis. En eigenlijk is dat ook iets moois. Het maakt het namelijk makkelijker met het idee om te gaan straks hier weer weg te moeten. Ik kan het nog steeds niet werkelijk bevatten, weet nog niet hoe ik het hier moet afsluiten om met een goed gevoel weg te gaan. Maar diep van binnen heb ik er nu wel weer vertrouwen in dat het gaat lukken. En dat het dan, op termijn in elk geval, ook weer oké zal zijn dat dit een ongelofelijk bijzondere fase was, die tot een eind gekomen is. De tijd tot begin augustus is nu werkelijk af te tellen... heel raar hoe je van 5 maanden, naar 6 weken gaat zonder dat je het zelf lijkt door te hebben. Van heimwee is gelukkig geen sprake, maar zin om thuis weer iets op te pakken, die is er langzaam weer. En dat geeft vertrouwen in de komende periode.
'Leipzig kleurt zwart'. Niet alleen vanwege mijn humeur... ook vanwege het Wave-Gothic-Treffen wat hier in het Pinksterweekend plaatsvond! Wat hadden we een geluk met het weer; dagenlang boven de 30 graden. Warm was het... maar het gaf ook wel het ultieme vakantiegevoel. Zwemmen en grillen langs de 3 grote meren die hier in en rondom Leipzig liggen. Avonden en nachten lang op straat in een zomerjurkje en zon, zon en nog eens zon. Ik kan niet anders zeggen dan dat het weer al sinds ik hier begin maart ben aangekomen, zeer lief voor me is. Dat Wave-Gothic-Treffen was een ware ervaring. Het grootste samenkomen van Europa, op het gebied van de Gothic beweging (wat dan het verschil is met Wave, daar ben ik nog niet helemaal achter; dat moet ik misschien nog eens uitzoeken...) Van tevoren was mij door docenten en de Nederlandse familie die ik hier ken al gezegd dat ik niet zou weten wat ik mee maak. En echt, ze hebben het niet overdreven. De stad kleurde letterlijk zwart. Voor vier dagen lang liepen overal mensen in prachtige, soms ook bizarre, outfits. Vaak zo 'mooi' uitgedost dat ze niet verder konden lopen, omdat ze continu gevraagd werden voor foto's (ik kon het ook niet laten er een paar te storen ;-)) In alle parken, in de binnenstad, in de trams; OVERAL zag het niet alleen zwart van de mensen. Maar ook zwart van de zwarte outfits ;-) Dat weekend was er overigens ook het Stadtfest: drie dagen lang muziek, eettentjes, evenementen in de binnenstad. Dus stond ik de ene avond bij een coverband van Robbie Williams (hij was zo goed: je zag het verschil bijna niet) en de andere avond bij een lichtschow op het stadhuis. Mooi vond ik dat het zo gemoedelijk bleef. Geen vervelende dronken mensen op straat of het gevoel dat het 'unheimisch' werd om midden in de nacht naar huis te fietsen. Dat gevoel heb ik hier overigens nog nooit gehad; de stad heeft net zoveel inwoners als Rotterdam, maar qua sfeer is het niet te vergelijken. Soms is het net een heeeeeeel groot dorp, want hoe immens de universiteit is (even voor de beeldvorming: elk jaar beginnen alleen al zo'n 1000 studenten aan een docentenopleiding, waar ik nu dus ook bij zit), ik kom bijvoorbeeld altijd bekenden tegen. En ook de stad heeft iets heel gemoedelijks, zonder te klein te zijn.
Ondertussen was de familie van mijn huisgenootje ook nog op bezoek (2 zusjes en haar moeder). Zoveel mensen in onze kleine woning... ik moet zeggen dat ik er een beetje tegenop had gezien. Maar het waren superlieve mensen en buiten dat de badkamer continu bezet was, viel het eigenlijk nauwelijks op ;-) Het was ook mooi om te zien waar Lena 'vandaan' komt, wat zegt het ontmoeten van een familie toch ook altijd weer veel!
Inmiddels is natuurlijk het WK begonnen en jullie begrijpen dat dat met een groep internationale studenten een waar feest is. Ik mag dan wel geen voetbalkenner of -liefhebber zijn, maar deze zomer ben ik een waar fanaat. In de voorrondes gaat ook alles nog goed; kunnen we elkaar steunen, maar hoe verder de verschillende landen (lijken te) komen, hoe meer concurrentie er optreedt. Nederland wordt inmiddels toch al als serieuze tegenstander gezien. Veel avonden dus in een van de vele kroegen hier, waar het overal live wordt uitgezonden. Voetbal kijken met Italianen is overigens heel iets anders als voetbal kijken met Zwitsersen (zeg je dat zo?) Met temperamentvol beschrijf je de Italianen toch behoorlijk goed ;-) Nog wel iets leuks cultureels: ik leerde laatst dat in Noorwegen iedereen met 'jij' wordt aangesproken. God, de koning, je oma, je docent, je dokter; noem maar op. Ik vond het wel een interessant gegeven; zou dat de relaties veranderen? Dat ik hier door alle professoren mevr. (+ achternaam) wordt aangesproken, daar kan ik nog maar slecht aan wennen...
Afgelopen week deed ik mee aan een 'Cycling Dinner' waarbij ik en Giulia het voorgerecht voorbereidde en daarbij 4 gasten ontvingen. Daarna fietsten we naar het volgende adres waar we een hoofgerecht kregen met weer 4 anderen en zo tot slot ook het nagerecht. Heeeeeeeeeerlijk gegeten (zelfgemaakte gevulde pasta met spinazie en pompoen...) en vooral ook heel leuk om zo nog eens wat andere huizen in Leipzig te zien. We zaten toevallig in een groep met alleen maar Duitsers, dus geen studentenwohnheimen meer, maar echte oude panden midden in de binnenstad. Droomkamers; ik kan niet anders zeggen. Ook was er een bellenblaas-flash-mob midden op de Augustusplatz (het centrale plein van Leipzig). Heel mooi gezicht hoe duizenden mensen ineens allemaal bellen beginnen te blazen en na een paar minuten alles weer wegtrekt. Gisteren was ik op een reuzengrote rommelmarkt in Plagwitz (het hipste, alternatieve deel van Leipzig) en daar was de sfeer zoals veel mensen hem denk ik van Leipzig verwachten. Als je spreekt over 'Het Nieuwe Berlijn', dan moet ik dat wat gisteren betreft absoluut bevestigen. Grote fabrieksgebouwen waar nu kunstenaars hun werk tentoonstellen. Alternatieve standjes met vegaan en vegetarische eten of mensen die van alles recycelen en ombouwen tot iets nieuws. Floriane, met wie ik onderweg was, zei me dat ze zich door haar tijd in Leipzig realiseerde dat er nog zoveel meer uit het leven te halen was dan ze nu deed. Dat ze ook eens andere kleren kon dragen dan die van H&M, of andere muziek kan luisteren dan die op de radio. Ik kan tot op zekere hoogte wel bevestigen wat ze zei. Helemaal passen tussen deze 'alternatieve' club van gisteren doe ik niet, maar dat er meer is om van te proeven en af en toe iets van mee te pikken; dat ervaar ik hier ook wel. Dat heeft ook wel iets te maken met de mentaliteit van de Duitsers; het leven houdt niet op om 5 uur 's middags als het werk is afgelopen. En er is één woord wat dat goed verbeeldt, namelijk het woord 'Feierabend'. Als men hier klaar is met zijn verplichte programma (studie, werk), dan wens je elkaar een mooie 'Feierabend' (feestavond). En ik realiseer me dat we zo'n woord eigenlijk helemaal niet hebben in het Nederlands. Wij wensen elkaar vooral een goed weekend, maar van maandag op dinsdag zeggen we toch meestal gewoon: 'Tot Morgen'.... Hier heb ik het gevoel dat mensen minder van weekend naar weekend leven en meer van avond naar avond. Elke avond is hier Feierabend. Op dinsdag kan er ook gegrillt worden in het park of een drankje gedaan in de kroeg. En het woord Feierabend treft dat zeer mooi vind ik. Om terug te komen op het meer ervaren van het leven: als elke avond die mogelijkheid biedt, en niet alleen vrijdag en zaterdag, dan is er ook meer tijd om meer te ontdekken... Kristin (Noorwegen) en ik hebben het voor nu in elk geval gebombardeerd als het mooiste Duitse woord wat we kennen.
Vandaag is het echter zondag en aangezien ik de afgelopen dagen megaonproductief ben wat de studie aangaat (...), ga ik daar vandaag ook nog maar even mee door ;-) We vertrekken namelijk om half 1 met WILMA (die studentenorganisatie waar ik vorige keer ook over schreef) naar Meissen. De zon doet zijn best om door te breken, dus het wordt tijd om mijn spullen te pakken en op pad te gaan. Wie weet doet het mijn lichaam goed, en anders toch in elk geval mijn geest :)
Een mooie zondag ook voor jullie. Voor de gene in de studiestress: hou vol! Bijna vakantie... en veel liefs uit een Leipzig wat af en toe zwart kleurt, maar er daardoor eigenlijk alleen nog maar mooier op wordt...
- comments
Babet Heerlijk om jou weer te lezen (grammaticaal niet correct, maar het zegt precies wat ik bedoel!)
Floor Wat een heerlijk sappig verhaal!! En wat klink Leipzig leuk zeg...daar ga ik zeker eens toe!