Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo lief Thuisfront!
Terwijl jullie waarschijnlijk nog aan het bijkomen zijn van onze eerste echte Koningsdag (he... die heb ik dan weer gemist...) en de oranje shirtjes, petjes en slingers weer in de kast leggen tot ze er over een jaar weer uit mogen, zit ik hier in mijn Leipzigse kamertje en besluit dat het hoog tijd is voor een bericht! Ik hoop maar dat Willem en Maxima er net zo'n feest van hebben gemaakt als onze Beatrix dat altijd deed, de foto's die ik van mijn dagelijkse lijntje naar het kleine Nederland krijg (NRC nieuwsbrief; zo praktisch), zagen er in elk geval weer goed uit. Hier was gister overigens weinig te beleven, maar mijn huisgenootje was binnen no time enthousiast over het concept van Koningsdag. Dat moesten ze hier ook maar invoeren. Alleen die koning mist.
Geen Koningsdag dus, maar daarvoor heb ik dan komende donderdag weer vrij: ''Tag der Arbeit'' (die we dan dus niet werken...) De feestdagen volgen elkaar hier in die zin lekker op. De colleges zijn inmiddels drie weken bezig en in die drie weken hadden we al Pasen, nu dus weer vier dagen vrij en over een ruime maand nog eens een week minder activiteit vanwege Pinksteren. Ik mag niet klagen ;-) Dat wil echter niet zeggen dat ik niks te doen heb! Sterker nog: het aanbod blijft mijn agenda overstijgen. En daarmee mijn energieniveau... De afgelopen weken stonden dan ook wel een beetje in het teken van het vinden van een nieuwe balans. De eerste echte gewenningsfase voorbij, het 'normale' leven moet vorm krijgen. En waarmee wil ik dat normale leven hier vullen?
Misschien eerst maar eens iets over dat waarvoor ik hier officieel ben: studeren (het is tenslotte een uitwisselingsprogramma van de Universiteit ;-)) Ik had in Nederland al besloten dat ik graag wat meer Pedagogiekvakken zou doen. Bij Humanistiek hebben we één kort blok ontwikkelingspsychologie gedaan, maar daar hield het ook wel op. En aangezien ik toch veel met kinderen bezig ben, leek het me interessant iets meer te weten over hun ontwikkeling. Hier heb ik me dan ook ingeschreven aan de faculteit 'Erziehungswissenschaften'. Vanuit Nederland bleek het haast onmogelijk vakken uit te kiezen, maar na een gesprek met een Fachkoordinator hier, had ik toch een leuk programma (zo dacht ik). Dat denk ik op zich nog steeds, maar het is niet helemaal wat ik verwacht had... Erziehungswissenschaften is in Leipzig geen hele grote faculteit en de vakken die ze aanbieden bestaan hoofdzakelijk uit 'Bildungswissenschaften'. En die vakken worden weer gevolgd door enkel Lehramtstudenten (studenten die leraar willen worden in basisonderwijs, havo/vwo of 'sondernschulen' (scholen voor kinderen met een handicap in welke vorm dan ook)) Eerste interessante verschil is dus overigens al dat je in Duitsland voor alle richtingen aan de Universiteit studeert, daar waar je in Nederland als docent op een basisschool in principe aan het HBO studeert. Resultaat voor mij is in elk geval dat ik drie vakken volg (Bildungswissenschaften 1, 3 en 5) met enkel Duitse Lehramtstudenten. En je zult je verbazen over hoeveel dat er zijn: ongeveer 1000 per jaargang... Een jaar of drie terug is hoofdzakelijk Oost-Duitsland er achter gekomen dat ze binnen afzienbare tijd een enorm tekort aan docenten zullen hebben, de plaatsen op de universiteit zijn daarom verdubbeld. Het docentschap staat in Duitsland ook behoorlijk hoog aangeschreven en ze krijgen goed (bovengemiddeld) betaald. Ook wel een verschil met Nederland... Ieder vak bestaat uit 1 hoorcollege per week (90 minuten) en 1 of 2 Seminaren (werkgroepen). Door het grote aantal studenten zijn die werkgroepen echter met een man of 40, geen kleine klassen dus. Nu had ik in principe niet voor ogen om docent te worden, maar het is natuurlijk met Humanistiek wel een optie. In die zin is het voor mij wel heel interessant om me op deze manier eens te verdiepen in het docentschap en alles wat daarbij komt kijken. Soms voel ik me wel een beetje buiten de boot vallen als enige buitenlandse student die dan ook nog als enige géén docent wil worden... Maar anderzijds is de stof veel breder te trekken dan het docentschap. Hoe Onderwijs ontstaan is; wie er beslist over wat goed onderwijs is en wat niet; wie er beslist wie er aan onderwijs deel mag nemen en wie niet; wie bepaalt of kinderen met een beperking aan 'normaal' (en wat is dan normaal?) onderwijs deel mogen nemen of niet: het zijn allemaal vragen die raken aan Humanistieke thema's. Vragen naar gelijkheid, autoriteit en ook naar zelfbeeld en zelfreflectie daar waar het gaat om de rol van de docent: wat zijn jouw sterktes en zwakten? Hoe ga je om met loyaliteitsconflicten of verschillende rollen als docent? Hoe ga je om met de spanning tussen nabijheid en afstand als docent (komt in een beroep als dat van een Geestelijk Verzorger natuurlijk ook voor). Kortom: absoluut interessant, maar wel heel er gericht op het docentschap. Ik moet mezelf gewoon wakker houden en proberen de thematiek breder te trekken. En... het biedt me de kans om na te denken over of ik als docent levensbeschouwing of ethiek aan de slag zou willen.
Ik zei het al: als enige buitenlandse student; dat is eigenlijk super. Veel andere Erasmusstudenten zitten in groepen met veel buitenlanders. En natuurlijk maakt dat makkelijker contact (want de groepen waar ik in zit zijn redelijk gesloten), maar voor mij biedt dit zoveel meer kansen waar het gaat om de Duitse taal. Ik hoor de hele dag Duits in verschillende accenten en op hoog wetenschappelijk niveau. Hoe zeer ik ook ervaar dat ik zelf nog niet zo kan praten (dat wordt nog wat woensdag bij mijn eerste Duitse Referat...), ik weet zeker dat ik dingen oppik. Sommige studenten praten hier trouwens echt 'Sächsisch'; dat is nauwelijks te volgen. De groepen zijn wel redelijk gesloten, maar ik heb het geluk dat ik hier al meerdere mensen ken die dezelfde richtign studeren. Zo doe ik Bildungswissenschaften 1 (Biwi1) met mijn huisgenootje Lena en Biwi5 met een meisje, Hanna (Nederlandse vader), die ik hier in een kroeg ontmoet heb. In Biwi3 (ontwikkelingspsychologie) ken ik niemand, maar het voordeel is dat we daar referaten moeten geven in teams. Woensdag presenteer ik met Philipp over de ontwikkeling van het geheugen van kinderen tussen 5 en 15 jaar. Op die manier móet je wel contact maken en gelukkig staat hij daar ook erg voor open. Je moet dus een beetje lef hebben en mensen aanspreken en ook een beetje geluk hebben, want sommige mensen staan er helaas ook niet voor open je te leren kennen. Maar over het algemeen ervaar ik het dus positief.
De leslocaties zijn overigens stuk voor stuk prachtig! Op maandag en dinsdag verblijf ik in een ruimte met uitzicht op de Thomaskirche met veel groene bomen en bloemen ervoor. Dat zijn wel momenten dat ik afgeleid raak door het uitzicht en me weer even heel bewust wordt dat ik gewoon in Leipzig zit... Magisch hoe snel je in een vreemde stad een heel eigen leven kan opbouwen, wat eigenlijk heel vertrouwd kan voelen. So vertrouwd dat je soms vergeet hoe bijzonder deze ervaring is. Dat voel ik dan weer als ik even naar buiten kijk... Op dinsdagmiddag verblijf ik op de sportfaculteit van de uni. Een prachtig oud gebouw wat mij doet herinneren aan de opnames die ik van Harvard of Yale ken. Een een heel ander slag mensen: alleen maar studenten in sportieve outfits en strakke lijven ;-). En op woensdag verblijf ik in een van de mooiste wijken van Leipzig waar de grote villa's staan en ik fantaseer over de levens die zich binnen in die huizen afspelen... De stad is kortom prachtig: een hele andere sfeer dan Rotterdam of Utrecht. Niet te klein of te groot. Met nog heel veel oude gebouwen.
Het niveau van de vakken ligt best hoog en hoofdpunt is dat er heeeeeeel veel gelezen moet worden. En dat kost me dan toch echt wel meer tijd dan in het Nederlands... Maar ik probeer (voornemen) het studeren toch iets minder serieus te nemen dan thuis. En tot nu toe... lukt dat aardig!
Ik heb dus ook nog andere dingen gedaan dan studeren! Zo was ik bij een rondleiding in het Operagebouw van Leipzig. Voor drie euro zijn we twee uur rondgeleid door het gebouw wat midden in het centrum van de stad staat. De rondleidster vertelde met superveel passie en over het gebouw en de producties van dit soort opera's wordt zoveel nagedacht; echt bijzonder. In een voorstelling ben ik nog niet geweest, maar dat gaat er zeker nog van komen. Verder was ik met mijn huigenootje en een groep vrienden van haar op Poetry Slam. Ik geloof dat we zoiets in Nederland ook wel hebben. Jonge dichters dragen hun gedichten voor in een wedstrijdvorm. En de 'Moderator' begeleidt de avond met veel humor; het publiek bepaalt wie er wint. Jonge mensen die met heel veel vertelkunst, humor en toch ook met een boodschap hun gedichten voordroegen. En toont ook weer een andere kant van de Duitse Taal. Die avond is me wel echt bijgebleven; had niet kunnen vermoeden dat het zo leuk zou zijn... (weer zo'n voorbeeld van hier dingen uitproberen die je thuis niet zo snel doet en er dan achter komen dat die eigenlijk heel leuk zijn...)
Daarnaat waren er de afgelopen weken ongelofelijk veel 'Auftaupartys'; feestjes die het begin van het nieuwe semester inluidden. Lena sleept me waar ze kan mee; dat ik toch iets meer dan 6 uur slaap per nacht nodig heb, realiseerde ze zich pas na een tijdje toen mijn bleke gezicht en flinke verkoudheid maar niet meer weg wilden ;-) De zomer is hier inmiddels flink aangebroken en de eerste 'Grillpartys' zitten er dus ook alweer op. Eén avond bij een van de Erasmusstudenten in haar tuin zal me ook lang bijblijven. In de tuin stond zo'n grote voorjaarsboom vol in bloei en naarmate het donker werd, hebben we in alle hoeken van de tuin kleine glazen potjes met waxinelichtjes neergezet. Het zag er sprookjesachtig uit! Afgelopen zaterdag was ik op een feestje hier in het woonblok van twee vrienden van Lena die mij het eerste weekend dat ik in Leipzig was ook gelijk warm ontvangen hadden met een extra matras voor vriendin Babet en een uitnodiging voor hun feestje. Zij gaan nu beide weer weg uit Leipzig; was wel een vreemd moment even... me te realiseren dat dat voor mij ook komt. Hoe zeer ik thuis soms ook mis (want die momenten zijn er ook wel), het leven hier is ook al zo 'normaal' en van mij, dat het onwerkelijk lijkt dat weer achter te laten. Deze zaterdag was het echter nog niet mijn afscheid, maar wel de eerste keer dat ik op een feestje was waar de politie kwam vanwege geluidsoverlast. Ach heb ik dat ook een keer meegemaakt ;-)
Culturele uitstapjes horen er natuurlijk ook bij! Zo was ik met Giulia (Italie) en Kristin (Noorwegen) in Magdeburg. Een schattig klein stadje op ongeveer een uur hiervandaan. En taart eten in al die oude romantische konditoreien kunnen we ook wel onder cultuur scharen toch...?
Ik ben er trouwens inmiddels achter dat zeggen dat ik uit Holland kom, voor veel verwarring zorgt. Voor de meeste mensen hier is dat namelijk niet hetzelfde als Die Niederlande... Holland staat min of meer gelijk aan Amsterdam en of dat dan in Nederland ligt of niet, dat is voor de meeste niet helemaal duidelijk. Inmiddels heb ik mezelf dus aangeleerd netjes 'Die Niederlande' te zeggen; dat lijkt voor de meeste duidelijker. Maar van Utrecht heeft nog nooit iemand gehoord.
Met Pasen was mam op bezoek hier in Leipzig! Heel fijn om haar weer om me heen te hebben, maar op een bepaalde manier ook verwarrend... Zo voelde het heel raar toen zij haar portomonnee pakte om mijn boodschappen te betalen (had ik in Nederland nooit problemen mee ;-)). Ik moest er dus heel even aan wennen om weer het 'kind' te kunnen zijn. Hier kan dat gewoon niet, want je bent 'alleen' en moet het zelf regelen... Maar het was fijn om nu weer eens een weekje verwend te worden door iemand die betaalt en dingen uitzoekt... We hebben een paar dagen in Leipzig doorgebracht en zijn vervolgens ook nog twee nachtjes op vakantie geweest naar Jena en Weimar. Heerlijk om even weg te zijn uit Leipzig (hoe kort ik hier relatief ook ben). Ik voelde me echt even helemaal weg van alles! Dat het hotel in Jena op een hoge berg lag en we vooraf geen van beide goed hadden uitgezocht hoe we er vanaf het station kwamen, maakte wel dat we met koffer en al door het bos struinde om het hotel te vinden (ik had het moeten filmen...) Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Jena is overigens geen inspirerende plek, maar Weimar is schattig en romantisch. En de perfecte plek voor een mega-ijsbeker (zie foto).
Na mam's vertrek was het wel weer even wennen, maar het normale alledaagse leven slokte gelukkig ook weer gauw al mijn aandacht op. Zo ben ik donderdag begonnen aan mijn cursus 'Aquafitness'. Sportief én grappig en in heerlijk warm water! Vandaag heb ik weinig ondernomen en realiseer ik me hoeveel tijd ik 'over' hou nu ik niet werk... wat een luxe! Wel heb ik uitgebreid gekookt voor Lena en mij en haar oordeel was zeer positief (ik word er steeds beter in!)
Misschien ook nog iets over de momenten dat ik thuis mis? Mmm.. op zaterdagmiddag; waar ik weet dat mam naar de markt is geweest en nu met een verse dikke krant de middag aan tafel doorbrengt. Of de dagen dat dingen hier níet zo gaan zoals gewenst (printers die niet werken, wasmachines die vol zijn, trams die niet rijden) en het heerlijk zou zijn gewoon weer eens thuis te zijn waar je precies weet hoe alles werkt en anders precies weet wie je moet vragen als het niet werkt ;-) Of de momenten waarop de zon schijnt en ik weet dat mijn Utrechtse huisgenootjes in ons ieniemienietuintje zitten en doen alsof ze studeren, maar eigenlijk vooral studieontwijkendgedrag vertonen ;-) De ochtenden dat ik naar school fiets en weet dat pap met de honden langs het water loopt of mijn broer in de trein naar Amsterdam zit. Gelukkig zijn dat momenten en kan ik ze goed relativeren óf me verheugen op die momenten dat ik weer in Nederland ben. Het bevalt me goed hier dus; alleen die Koning mist...
Daarom: veel liebe Grüsse en tot mails!
- comments
Susan Hoi Saar! Wat een mooi verhaal weer. Je neemt me even helemaal mee in het leven in Leipzig. Je vakken op de uni klinken ook erg interessant. En het ijsje ziet er fantastisch uit! Heel veel plezier daar en veel liefs uit Utrecht