Profile
Blog
Photos
Videos
Orccha is absoluut een magische plek. We sliepen op een eiland in de rivier, waar vroeger de Chandela Rajputs hun paleizen hadden. Orccha was ook onder de Britten een (autonome) Princely State, dus die traditie is nog heel lang door gegaan. Het resultaat is overweldigend. Madhya Pradesh, de deelstaat waarin Orccha ligt, is nog relatief onaangetast. Grote tribale gebieden, veel oerwoud, en heel vruchtbaar. Dus je staat bovenop een eeuwenoud paleis uit te kijken over pagodes in de schemering, over de rivier die door de jungle slingert, en mysterieuze ruines die overal uit het bos steken, zover je kan kijken. In het woud zitten tijgers, in nesten op het dak van de paleizen nestelen aasgieren. Het gevoel van een onaardse, mythische plek werd nog versterkt door een flinke koorts, met dank aan een nare Indiase bacterie, dus als je wil weten hoe Orccha er in het echt uitziet, moet je dat eigenlijk aan mama vragen ;-)
We hebben in Orccha even uitgerust, maar anderhalve dag later zijn we weer op pad gegaan, dwars door Madhya Pradesh naar Khajuraho. Dat was ook een Chandela stad, maar hier hebben ze vooral tempels gebouwd. En wat voor tempels! Op weg er naartoe waren we al een paar keer gestopt om te kijken naar tempels (vanaf ongeveer de tiende eeuw) die langs de weg gewoon in het landschap staan, met of zonder dorpje erbij. Maar Khajuraho zelf is andere koek; over deze tempels heb ik echt colleges gehad bij de kunstgeschiedenis vakken van Indologie. Nu is tempels determineren nooit mijn forte geweest, maar ik bleek toch heel veel onthouden te hebben! Dus we hebben eindeloos rondgelopen, want de tempels zijn van top tot een, binnen en buiten, volledig gebeeldhouwd. Driedubbele friezen, nissen, beelden, mythische scenes, en dan niet alleen 'zover je kan kijken', maar nog verder! De sikharas (toppen) zijn soms wel 30 meter hoog, dus sommige beelden zijn gewoon alleen gemaakt voor de goden. En ze zijn met net zoveel liefde voor detail gemaakt. Je ziet steeds weer nieuwe dingen; twintig meter hoog staat nog een leeuwtje, en op een olifant is een slapende mahout (menner) gebeeldhouwd. Prachtig!
Aan de andere kant van het dorp staan ook een aantal Jain tempels, die wel in dezelfde stijl zijn opgetrokken maar aan verschillende Jinas gewijd zijn. Dat had een heel mooi effect; na het zien van zoveel (vaak nogal zinnelijke) scenes op de hindoetempels, klim je nu naar binnen om daar een strenge mediterende Jina in lotushouding te zien zitten. Het betekende wel dat mama nog een tweede snelcursus iconografie kreeg ;-) De afgebeelde mythes zijn hier ook weer anders, dus het contrast was heel mooi. Maar we verlaten nu het groen en de sereniteit van Madya Pradesh voor een hard-core stad: Varanasi aan de Ganges!
- comments