Profile
Blog
Photos
Videos
Einu sinni var baun í bala. Vissuði það, nei hélt ekki. En hér kemur blogg.
Síðustu dagarnir í Koh Chang voru ljúfir. Eyddum þeim í sólböðum, lesandi bækur og Agla fór nokkrum sinnum út að skokka á meðan Pálína safnaði orku fyrir sólbaðið í hengirúminu. Eitt skiptið sem Agla fór í sakleysi sínu út að skokka í frumskóginum, heyrði fuglasöng og sá fiðrildi og blóm var yndislega skokkið hennar truflað af tveimur klikkuðum urrandi hundum. Þeir fylgdu henni góðar 10 mínútur og hún var svo hrædd að hún fór næstum því að gráta. Við erum að tala um Öglu sem er aldrei hrædd við dýr.
Talandi um dýr... Eitt kvöldið þegar við vorum komnar inn í kofann okkar á leið í draumalandið var okkur litið upp í loft, þar stóð eitt stykki risastór og loðin könguló á hvolfi, ekki vorum við hoppandi glaðar yfir þessum félagsskap sérstaklega ekki þegar rafmagnið fór og við sátum eftir í svarta myrkri. Þá erum við að tala um myrkurmyrkur, myrkur sem maður venst ekki, fyrstu nóttina hélt Pálína að hún væri orðin blind. Þökkuðum Guði fyrir að hafa moskítónet yfir okkur. Hún var farin daginn eftir og höfum við ekki séð hana síðan. Það kom líka snákur í heimsókn, þó ekki inn til okkar. Við höldum að hann búi í einu trénu fyrir utan kofann, en hann var alveg meinlaus.
Fréttum síðasta daginn að King Cobra byggi á eyjunni, eftir það fórum við ekki meira inn í frumskóginn. Fyrir þá sem ekki vita þá hefðum við dáið ef slíkt dýr hefði bitið okkur.
Kvöddum svo þessa paradís eldsnemma á fimmtudagsmorgni, eftir að hafa eytt tveimur yndislegum vikum þar. Mælum með þessari eyju fyrir ferðalanga sem vilja slaka á og borða mikið af gómsætum mat.
Eftir 90 mínútna bátsferð til Ranong tókum við rútu áleiðis til Krabi. Lærðum þá lexíu í fyrri rútunni að aldrei verður ein rúta að öllu full. Það er alltaf hægt að troða eins og fimm manns í viðbót inn í troðfulla rútu. Vorum sem betur fer með sæti því við komum inn á fyrstu stoppistöð. Leyfðum samt einni gamalli konu að sitja hjá okkur sem endaði með því að Agla sat með endann á annari rasskinn á sætinu og þurfti alltaf að halda sér fast í handriðið þegar rútan beygði og Pálína sat í keng með hrygginn í 90 gráðu beygju. Gamla konan sat svo hin sáttasta með búðarkörfuna sína í hinu sætinu. Hún var sem betur fer ekki að fara jafn langt og við.
Seinni rútan var ekki síður skemmtileg, misstum næstum af henni því hún kom 10 míntútum of fljótt og stoppaði í svona 7 sekúndur. Hún fór á stað þegar Agla var rétt svo komin með einn fót inn í rútuna. Henni var í skyndi troðið inn til okkar og við stóðum þarna fjögur (við og þýskt par sem við kynntumst í þessari skemmtilegu rútuferð)með bakpokana okkar á einum fermeter þangað til við náðum að troða þeim í farangursgeymsluna.
Við fengum ekki sæti saman í þessari rútu, en Agla var svo heppin að sitja við hliðina á ungum hermanni, hann var reyndar líklega sá heppni í þessu tilfelli þar sem hann steinsofnaði á öxlinni á Öglu og svaf mest alla ferðina. Agla þorði ekki að hlægja af honum því hann er jú, hermaður þannig hún horfði bara útum gluggann og reyndi að koma hlátrinum út í hæfilegum skömmtum.
Við komum loksins til Krabi um 6 leytið og fundum hostelið okkar. Það reyndist vera hið fínasta og glöggir menn hafa sagt okkur að þetta sé það flottasta í Tælandi. Allar aðstæður til fyrirmyndar. Við erum búnar að kynnast fullt af fólki sem eru hvert öðru skemmtilegra, mest Bretar.
Í dag fórum við öll (líklega svona 16 stykki af manneskjum) í náttúrulega heitapotta með innbyggðum fossum og fegurð. Það var rosa gaman. Mjög heitt efst, en svo flörraðiru þér bara niður og endaðir í köldum fossi. Mjög hentugt. Leigðum okkur mótorhjól til að komast þangað. Agla var svo djörf að keyra sitt mótorhjól sjálf og hefur líklega komið strákunum mjög á óvart því þeir þurftu ekkert að bíða eftir henni og hún keyrði eins og fagmaður. (Pálína skrifaði þennan part, en ekki Agla því þá væri hún að hrósa sér um og of) Pálína sat hins vegar aftan á hjólinu hjá Joe, hann var búinn að fullvissa hana um að hann væri góður ökumaður og það reyndist hárrétt. Viljum koma því að fyrir áhyggjufulla foreldra og vandamenn að þetta var ekki eins hættulegt og Pálína hélt fyrst. Ekki hafa áhyggjur.
Segjum þetta gott í bili, ættum að geta bloggað fljótlega aftur því hér er almennilegt internet og nóg að gerast til að blogga um.
Ástarkveðja Agla og Pálína
- comments
axels Já, gaman sem fyrr að lesa textann ykkar. Á morgun bara 55 dagar eftir. Svona 1320 klukkustundir og af þeim sef ég væntanlega 440, svona líður stundin.