Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo!
We zijn in Ulan Bator, eindpunt van onze reis. Maar, nog niet helemaal, want de komende 2 weken gaan we geheel verzorgd op tour. Morgen vertrekken we voor de 1e zevendaagse tocht, richting de Gobi woestijn, en daarna gaan we nog een weekje weg, meer in Centraal en West Mongolie (voor kenners - the White Lake).
Na ons vorige blog in Xian, brak de hemel open en regende het 2 dagen lang. Gelukkig hadden we een kamer met tv met Engelstalige zenders, dus hoefden we ons bedje niet uit.
Voor de trein naar Beijing moesten we opnieuw genoegen nemen met een hard seat. Ondanks het 2persoons ipv 3 persoonsbankje, een raam om tegenaan te leunen, en een Duits studerende Chinese tegenover ons was het een beroerd nachtje, dus gebruikten we de volgende dag om bij te slapen.
's Avonds hadden we afgesproken met Oscar en Melanie, een afscheidsetentje na 1,5 maand samen te zijn opgereisd, incl. de beroemde Peking-eend. Deze kwam helaas in plakjes op tafel, maar icm de bijgeleverde pannenkoekjes, groente en saus was het een lekker maaltje.
De Chinese biertjes mogen dan maar 3% alcohol bevatten, als je er maar genoeg van drinkt krijg je er toch hoofdpijn van, zeker als de wekker al om 6uur gaat.
Toch was dit woensdag het geval, want we gingen ons Mongoolse visum aanvragen en we waren gewaarschuwd voor de drukte. Een gewaarschuwd mens telt voor 2, zou je denken, maar ondanks dat we er om 7.10 waren, en de balie om 8.30 open ging, konden we pas om 11.26 onze papieren indienen, precies nadat het mannetje: I'm closing in 5 minutes had gezegd. Dat waren dus 4,5 lange uurtjes wachten, maar het was wat waard. Donderdagmiddag kregen we 2 paspoorten, met onze laatste visa erin!
Onze overige 5 dagen in Beijing brachten we door met sightseeing. De 'Temple of heaven', het Plein van de Hemelse Vrede, de Verboden Stad, het Zomerpaleis, de Lamatempel, de Dierentuin (met panda's), het Olympisch stadion en natuurlijk… de Muur.
Waar voor het eerste rijte geldt dat we deze bezienswaardigheden moesten ervaren in een massa Chinezen zoals op een zaterdag in de Kalverstraat, zo bleek dat op de Muur enorm mee te vallen.
We hadden gekozen voor een self-made tour, naar een redelijk goed te bereiken deel. Na metro, bus en minibus kwamen we aan bij Mutianyu - Great Wall. Beneden leek het een waar touristen paradijs, met 2 kabelbanen, een sleetjesbaan naar beneden en vele bussen en winkeltjes, maar bovenop bleek het nogal een steile bedoeling, dus bleven de meeste mensen dicht bij de kabelbaan-stop, en konden we dus zowaar ons 'alleen op de muur' wanen. Beetje jammer dat er door de smog niet zoveel uitzicht was, maar toch ook best mooi, muur in de mist.
Na een week was het tijd om te vertrekken. Ondanks de grote hoeveelheid Chinezen, die continu rochelen, smakken, voordringen, onbeleefd zijn, met je op de foto willen, hun kinderen midden op straat laten poepen en plassen, en als gezinnen matchende kleren dragen, zijn er toch ook wel een hoop dingen die we gaan missen aan China. Zoals de prima hostels, het lekkere eten (behalve dan de per ongeluk bestelde varkens(?)-darmen), de verrassing van het openen van een ijsje/pakje koekjes omdat op de verpakkingen nooit staat wat erin zit (een mango op een perenijsje, een choco-koekje op een droog biscuitje), de rare ijsjes (doperwtjes-smaak, om maar iets te noemen), de kleffe kinderarmpjes om je nek als je samen op de foto gaat, de mensen die wel een beetje Engels spreken en je te hulp schieten bij balies/stations/etc. en nog veel meer.
De directe Trans-Mongolie trein van Beijing naar Ulan Bator kost zo'n 300$ pp, dus kozen we voor een goedkopere oplossing (a 50euro). We namen een nachtbus naar Erlian, op de grens, en vandaar gingen we per jeep de grens over naar Zamyn Uud. Afgezien van het feit dat onze chauffeur onderweg wat meer geld wilde dan vooraf afgesproken (tax, tax, tax), ging dit erg soepel, en waren we om 10.30 op het treinstation. De trein van 17.30 was vol, maar om 21.25 ging de Express, dus hoefden we slechts 11uur te wachten in een stadje bestaande uit een station en 3 straten. Het was een 1e klas trein, wat de Mongolen niet weerhield grote hoeveelheden in China ingekochte handelswaar de coupetjes in te proppen, dit tot afkeer van de wagon-bediende, die voor elke doos in het gangpad extra geld wilde zien. Gelukkig pasten onze tassen er ook nog bij, en konden we eindelijk lekker slapen in de trein, zoals we ons dat voor China hadden voorgesteld.
- comments