Profile
Blog
Photos
Videos
Vandaag de bus genomen naar de zuiderlijke grote muur (de 'normale' grote muur ligt boven Peking). Heel eenvoudig ging dat niet. Mijn hostel had me gezegd bus 2 te nemen naar het eindpunt en daar hun briefje met de Chinese plaatsaanduiding te laten zien om terecht te komen in de juiste bus naar de grote muur. Ik vroeg welke kant bus 2 op ging. Daar moest ze even over denken en toen wees ze naar rechts. Bij de juiste bushalte aangekomen stond daar net bus 2. Ik had geen zin om te hollen maar daarna kwamen alleen bussen 2A... Tja, gaan die naar hetzelfde punt? Niemand leek Engels te kennen en ik wachtte maar gewoon op bus 2. Bij de eindhalte stond geen enkele andere bus. Het was een modderplein waar eigenlijk niks was. Ik liet alsnog mijn briefje aan de chauffeur zien. Hij wees de andere kant op. Ik dacht dat ik een stukje terug moest lopen maar hij gebaarde dat ik weer terug in de bus moest. Ja hoor... Ik moest bij het andere eindpunt zijn haha. Maar ach, ik had alle tijd en kon lekker gluren vanuit de bus want hij stond lang stil.
Toen ik na het overstappen bij de zuiderlijke grote muur kwam gebaarden twee vrouwen me dat ik niet via de hoofdingang moest gaan want dat kostte iets van €6,- en zij wilden me meenemen naar een ingang voor €2,-. De dames hadden zo'n lol dat ik even afwachtte waar ik met hen zou belanden. Onderweg kregen ze nog een discussie met een andere vrouw en ik merkte dat ze niet verder wilden lopen. Vervolgens wilden ze me op de bus zetten naar verderop of zo, maar toen vond ik t welletjes en ben gewoon naar de hoofdingang gelopen. Achteraf denk ik dat ze mij via een richeltje langs hun rijstterras de muur op hebben willen smokkelen of zo en die €2,- in hun zak steken. Haha alsof ik niet opval zonder kaartje.
Ik kwam na de poort terecht op een soort binnenplaats van waaruit ik de muur kon volgen de heuvel op. Het eerste stuk was heel steil omhoog naar een soort burcht. Vandaar wilde ik wel eens de muur een paar kilometer volgen, want hij is 191 km lang. Kijken of ik een overzicht kreeg van hoe hij door het landschap loopt. Onderweg kwam ik behalve bewakers niemand tegen. De muur werd steeds meer overwoekerd, hoe verder ik liep. Ik klauterde de trappen op en af tot weer een burcht, waar ik een vrouw trof die petflesjes verzamelde en de man groene glibberige eh ja... het leek niet te bewegen maar ik denk een soort slakken zonder huisje. Om te eten gebaarde hij. Brrr. Ik liep met hen terug naar de eerste burcht waar ik zwetend van de regenkleren de top bereikte. Eindelijk toeristen (Chinese). Ze staarden me aan of ik een alien was. Vervolgens trof ik een jonge vrouw aan die me van alles in het Chinees vroeg en maar niet leek te begrijpen dat ik niks verstond. Ze kende alleen het woord beautiful en bleef verder Chinees praten. Toch begrepen we elkaar wel een beetje. Ik legde met armbewegingen uit hoe ik was gelopen en liet een briefje zien dat ik naar Fenghuang terug ging. Zij ook. We reisden samen terug en ook in de bus bleef ze Chinees tegen me praten, wie weet zou ik het nu wel begrijpen. Ik liet haar maar mijn fotooverzicht van thuis zien. Van mijn familie, mijn lief, wat vriendinnen, mijn petekind en mijn huis. Dat valt altijd in de smaak. Ze zijn natuurlijk gefascineerd door dat mijn ouders drie kinderen hebben, drie! Ik durf vaak niet te zeggen dat mijn broertje er wel vijf heeft! Willow begint daar namelijk iedere keer weer over.
Ik nam bij een voor mij bekend punt in Fenghuang afscheid van de vrouw van wie ik niet eens de naam wist, zij moest kennelijk verder. In het hostel gekomen al mijn kleren maar aangedaan. Al lijkt 16 graden best veel, je bent eigenlijk constant buiten. Ook in de restaurantjes want die staan aan alle kanten open. Meer een soort afdak waar je lekker droog kunt zitten. Tov de 30 graden van een week geleden is het erg wennen! Maar ze hebben hier ook heerlijke mangosap en cappuccino dus ik kom de tijd wel door.
- comments
Aad Af en toe lijkt je verhaal wel iets te hebben van een filmhuisfilm, je reis door de landschappen, het contact met zo diverse mensen, zo volkomen ondergedompeld in de chinese wereld