Profile
Blog
Photos
Videos
Helaas, vandaag nog steeds stromende regen. Ik had geslapen in een thermoshirt en maillot onder mijn pyjama, maar het bleef vannacht vochtig koud in bed. De kleren die in onder een afdak te drogen had gehangen waren nog kletsnat, zelfs droge kleren die ik in mijn kamer luchtte waren klam. Maar ik vertrok weer naar een hopelijk drogere plek.
Ik wachtte (met vele anderen) in de regen op de bus die naar de noordingang van het natuurpark zou vertrekken. Ik besloot even in het hokje van de bewaker te staan. Op een gegeven moment kwam hij eraan en ik verwachtte streng uit het hokje te worden verwijderd, maar nee hoor, hij vond het wel gezellig en ik mocht zelfs op zijn stoel zitten. Toen de bus kwam ontstond er een run op. Chinezen kunnen niet netjes wachten tot mensen zijn uitgestapt, dat is me al een paar keer eerder opgevallen toen ze zich langs mijn enorme rugzak toch nog naar binnen wrongen. Nu zat er niks anders op dan meedoen want via de vooringang van de bus stroomde mensen al lang binnen. En ik wilde toch wel erg graag mee. Ik veroverde (zo voelde het) een staplek waar ik super blij mee was en na nog een keer overstappen was ik om 13 uur in Zhangjiajie-stad.
In de buurt van het busstation was niks fatsoenlijks te eten behalve bij buurman Mc Donalds. Heerlijk om na bijna twee weken rijst en noodles een cheeseburger met frites te eten. Fascinerend toch dat dat over de hele wereld hetzelfde smaakt.
In de luxe bus naar Fenghuang (ja waar ik eerder verbleef) controleerde de bijrijder niet alleen de kaartjes en dat we onze riemen aan hadden, maar hij beval ook een specifiek hotel in Fenghuang aan. Ik weet natuurlijk niet wat hij allemaal zei maar in het algemeen hebben Chinezen zóveel woorden nodig om iets te zeggen. Alleen al de vraag om onze kaartjes gereed te houden duurt vaak al vijf minuten. Hij maakte het wel heel bont. Van de 3,5 uur dat de reis duurde heeft hij minimaal een uur door een echomicrofoon gepraat, zeg maar gepreekt want iedereen hing aan zijn lippen. Ik werd er helemaal gek van, ondanks mijn oordoppen. Ik probeerde er maar wat van te maken door te achterhalen wat hem charismatisch maakte, te genieten van het herfstlandschap en af en toe mee te kijken met de film Babel, die mijn buurman aan het kijken was. Ook hij zette hem regelmatig stil om naar die vent te luisteren. Hij heeft ook nog twee liedjes voor ons gezongen.
Wat ik intrigerend vind is dat jonge moderne hoog opgeleide chinezen met hun smartphones niet zelf van tevoren op zoek gaan naar leuk hotelletje. Ik schat in dat zeker de helft van de bus inging op het aanbod van die man. Misschien is het vertrouwen in de autoriteit van de busmaatschappij of zo. Ook de Chinese Ley die ik op de heenweg in de bus naar Zhangjiajie had ontmoet en zo graag wilde dat ik met hen en hun gids meereisde, vertrouwde uitsluitend op haar gids want hij wist de namen van de pieken en bergen etc. Terwijl je prima zonder gids kunt, je zou echt je best moeten doen om daar te verdwalen.
In Fenghuang aangekomen raakte ik in de war want het busstation zag er anders uit dan van waar ik was vertrokken. s***, had ik de verkeerde bus gepakt ondanks vele checks? Toen een taxichauffeur me vijf euro vroeg om naar mijn hotel te brengen, terwijl ik weet dat het tarief daar 1 euro is dacht ik dat de stad misschien vele kilometers van het oude gedeelte verwijderd is. Maar hij probeerde me gewoon af te zetten. Ik sprong snel in een stadsbus die vol stroomde. Ik krijg bijna nooit een helder ja of nee of ik in de juiste bus zit maar na een paar minuten was er gelukkig weer een stel dat zich over mij ontfermde en op een plek afzette die ik weer kende. Heerlijk dat er vrijwel altijd mensen zijn die me helpen.
In mijn hostel kon ik mijn natte kleren lekker op mijn eigen balkonnetje te drogen hangen en genieten van mijn comfortabele droge kamer. Het regent ook hier flink. Toen ik veritrok was het 27 graden, nu 15.
Ik ben een cappuccino gaan drinken bij de buren die een stoofje (hete kooltjes) hebben. Mmm.
- comments
Aad Wat lijkt het me onwennig om de bussen te gebruiken zonder dat je ziet waar ze heen gaan, wel weer bijzonder dat er altijd wel iemand blijkt te zijn die je verder helpt. Via briefjes met je reisdoel denk ik. Dat men aanbevelingen van de kwebbelaar in de bus volgt, is misschien wel zijn verdienste met een leuk verhaal, wat iedereen boeit. Wel een gek idee dat de bijrijder opeens liedjes voor je gaat zingen...