Profile
Blog
Photos
Videos
Om 7.15u stond ik al in de stromende regen op de bus te wachten. Met mij stonden er tientallen chinezen in pastelkleurige regenjasjes onder schamele afdakjes naast lange eettafels te wachten. Sommige waren onder hun regenjas volledig in traditionele feestkleding uitgedost. Er stonden sinds vannacht ook ineens veel vrachtwagens. Op een ervan stond 'Chinafilmgroup'. Toen ging me een lichtje branden. Ik heb dagenlang met verbazing gekeken hoe ze met minimale middelen een bassin van 50x30x0,5 meter aan het vullen waren met wat ik dacht beton. De eigenaar van het hotel zei dat dat geen beton maar bloem was, omdat ze een film zouden opnemen. Ook gooiden ze er allemaal kleuren verf door, maar samen wordt dat natuurlijk grijs dus ik vermoed dat de beroemde Chinese acteur vandaag zogenaamd in het beton valt, met de dorpelingen als figuranten.
Omdat het vannacht al zo geregend had was de weg een grote modderpoel geworden. Sommige mensen adviseerden me voorafgaand aan mijn Chinareis voorzichtig te zijn. Mijn ervaring is dat ongelukjes vaak op de meest stomme dagelijkse momenten gebeuren, en niet tijdens die moeilijke afdaling of zo. Dit was ook zoiets: ik stond werkelijk doodsangsten uit om een gewone busrit: ik zat achterin weggepropt in een minibusje waar met moeite negen mensen in passen, zaten nu zes volwassenen en zes kinderen. Kon dus geen kant op. Ik zag ons al de rivier in glijden, wat echt niet onrealistisch was. We moesten namelijk ook nog uitwijken voor tegenliggers. Ik hoopte maar dat de chauffeur een goede slipcursus had gevolgd. Gelukkig kwamen we heelhuids aan in Sanjiang. Daar liep ik door de regen naar het station aan de andere kant van de rivier en kon gelijk in de bus naar Longsheng stappen. De buschauffeur was nogal een neuroot want hij bleef met zijn vinger controleren of de voorruit zowel binnen als buiten schoon was. Toen hij eenmaal reed bleek het een gezelligerd. Hij zong de hele weg. De volgende bus bracht me naar de hotsprings (thermale baden). We zagen in de bus de eerste film van Jackie Chan, waar hij les krijgt van een kungfu leraar. Om 12 uur was ik in het chique hotel waar Karin en ik drie jaar geleden ook onze bagage mochten stallen en even later kon ik dan eindelijk genieten van de verschillende buitenbaden van 36-40 en 38-43 graden. Ze liggen in een soort jungle. De regen en de lage buitentemperatuur maakte het tot een echte weldaad. Ik was even met drie chinezen en daarna een tijd de enige gast. Ongelooflijk, hoe kan dit rendabel zijn? Bij het omkleden bemerkte ik mijn zak ineens de sleutel van het vorige hotel...grr... Zal hem vanuit Guilin opsturen.
Ik had ook mazzel met de terugreis. Al mijn bussen richting Guilin stonden reeds klaar voor vertrek. Ik kwam om 19 uur aan. Ik wilde Willow niet weer lastig vallen met mijn verblijf (ik zie haar morgen) en nam de stadsbus en daarna een tuktuk naar de jeugdherberg waar we drie jaar geleden verbleven...en hij bleek dicht! Ik twijfelde of ik echt in de juiste straat zat, want er is veel veranderd, en liep wat rond. Totdat een Duitser me aansprak. Hij zag me zoeken en wilde me meenemen naar de nieuwe plek van de jeugdherberg, maar hij raakte helemaal verdwaald. Heel fijn met 16 kilo bagage op je rug. Uiteindelijk vond hij het (prachtige plek aan een lange vijver en in een park) en kon ik inchecken bij een onaardige jongen. Ook een leuk welkom als je zo verzopen binnen komt. Ik kon nog net een pizza bestellen voordat de keuken sloot en terwijl ik later aan het bloggen was werd ik door een Chinees meisje (20) aangesproken. Haar vriendinnen waren ziek en ze wilde naar een apotheek, maar durfde niet alleen. Je voelt hem al aankomen: alles was gesloten en we liepen en liepen steeds verder door de nacht. Toen ik zei dat we nog één blok zouden proberen en dat ik het dan welletjes vond stuitten we gelukkig op een apotheek. En nu dan lekker mijn laatste nacht in...zzzz
- comments
Aad spannend, mooi en weer spannend...En dat met voortdurende regen. Maf om dan tussendoor in Thermen te hebben gelegen.