Profile
Blog
Photos
Videos
Nadat ik vannacht door de oom en tante met de taxi van het station was gehaald vroegen ze me thuisgekomen of ik wat wilde eten. Dat hoefde ik niet, er werd me niet gevraagd of ik wat wilde drinken. Haha dat viel me bij Willow ook al op. Kennelijk is gastvrijheid eten. Ik weet dat 'ni hao' behalve 'hallo' ook betekent: 'heb je al gegeten?'. Ze schijnen hier vele perioden honger te hebben gehad... eten is super belangrijk.
Wat me in beide huizen ook opviel is dat je vaak moet douchen half boven t Franse toilet (zie foto). Zal praktisch zijn maar t stinkt natuurlijk wel zo'n gat.
Ik mocht dus slapen in hun echtelijke bed (ja gênant dat hij op de bank moest) en stond op met een geweldig ontbijt. Zie foto. Ze hadden echt hun best gedaan. Bijzonder he?! Hun dochter die eruit zag als 14 bleek 25 en kon iets beter Engels dan haar ouders. Wat grappig was was dat ze zich aan hen zat te ergeren: "Pff, mijn moeder wil altijd overal een foto van hebben".
Ik kreeg een zak van drie of vier kilo mandarijnen mee (hartstikke duur...en zwaar!) met bovenop mijn stroopwafels en t onuitgepakte cadeautje uit Nederland. Ze waren bang dat ik honger zou krijgen zeiden ze. Met moeite kon ik het gelukkig daar laten.
Ze hadden geregeld dat ik met een vriendin naar Fenghuang (wat Phoenix betekent, een mythische vogel) kon meerijden. Super natuurlijk. Ik belandde in een oude auto met twee mannen en twee vrouwen en een kind. Die vriendin wilde maar wat graag Engels oefenen. Op de een of andere manier vond ik haar niet heel sympathiek. In Fenghuang aangekomen kregen de mannen en vrouwen ruzie en werd mijn rugzak uit de achterbak gesmeten. Ik was best ontdaan... Had ik me meer met de rest van de passagiers moeten bemoeien? Volgens die vrouw had t niks met mij te maken. In ieder geval typte ze "don't be shy" (verlegen). De mandarijnen durfde ik trouwens niet meer te pakken.
Ze kondigde aan met mij te willen lunchen en in t zelfde hotel te willen verblijven. Daar had ik nou net geen zin in. Gelukkig beviel mijn hotel hen niet (ik denk omdat deze niet aan t water was). Ze zou bellen maar gelukkig heb ik tot op heden niks meer van ze vernomen.
Fenghuang is heel toeristisch, maar ik ben nog geen andere westerling tegen gekomen. T is een heel oud stadje aan beide kanten van een rivier waar gembersuiker en vele vele souvenirs worden verkocht. Ik schat in dat de helft van de dames een bloemenkrans heeft aangeschaft, t lijken net nimfen. En ze gaan graag op de foto in traditionele kleding, de jongens in een dierenvel met geweren en pistolen. T is lekker hier, heerlijk weer en relaxed ondanks alle toeristen. Oja over toeristen gesproken: op sommige cafédeuren staat dat Japanners niet welkom zijn. Ik weet dat zij in deze omgeving in de 2e wereldoorlog flink hebben huisgehouden, maar om hun kleinkinderen daarom te weigeren..
- comments
Aad Vreemd dat ze jouw rugzak naar achteren gooiden, zou dat voor ruimte zijn geweest? Moest er nog iemand meereizen ? Vragen die niet meer beantwoord worden denk ik.... Wel super dat je zo improviserend je weg weet te vinden !
Aad Onee...UIT de achterbak, ik las het verkeerd. Sja dat was een vreemd afscheid...