Profile
Blog
Photos
Videos
In de bus naar Hervey Bay ontmoet ik Alma. Ze komt uit Zweden en ze gaat dezelfde Fraser Island tour doen als ik; drie dagen kamperen op Fraser Island en rondrijden in 4x4's over het strand en door het regenwoud. Bij aankomst in ons hostel in Hervey Bay worden we begroet door een overenthousiaste receptioniste die alles 'soooooo cool' en 'amazing' vindt. Ze verplaatst Sacha, Alma en ik wel naar een kamer waar we samen in kunnen, dus dat was erg fijn. Om 4 uur hebben we een bijeenkomst waar we zullen worden geïnformeerd over het hoe en wat op Fraser. Na de bijeenkomst worden we afgezet bij de supermarkt zodat we inkopen kunnen doen voor de drie dagen op het eiland. Samen met Alma koop ik een lading burgers, wat fruit, brood, pindakaas en natuurlijk goon. Ik weet niet of ik dat al eerder heb uitgelegd, maar de gemiddelde backpacker in Australië drinkt over het algemeen alleen maar goon. Wijn in zakken van (meestal) 4 liter. Zouden we aan de rum, vodka of zelfs bier gaan, zouden we allemaal binnen een week weer naar huis moeten omdat het geld dan op is. In die supermarkt begon de voorpret dus al. Bij elk item dat in de mand ging, zagen we onszelf al helemaal staan, al barbecuend en etend en drinkend op een eiland met allemaal leuke mensen. We hadden er zin in. De volgende ochtend zouden we vroeg vertrekken. Alma en ik besloten dat we best even luxe mochten eten, aangezien de komende dagen gevuld zouden worden met burgers en goon. We gingen naar een restaurant waar ze allemaal verschillende kleine gerechten serveerden. We begonnen met een rum and coke en ik voelde me eindelijk weer even niet als een sloeber. Ik bestelde sushi, gebakken champignons met kaas en (eindelijk!) Pekingeend. We waren helemaal bijgetankt en gingen bijtijds naar bed omdat onze wekker wel erg vroeg zou gaan. De volgende ochtend moesten we eerst een half uur naar een video kijken die alle gevaren van het rijden in een 4x4 op het strand opsomde. Aangezien het een uur of 7 's ochtends was, denk ik dat niemand zijn ogen open heeft gehouden. Er werd geïnventariseerd wie er allemaal zou rijden en gek genoeg waren dat helemaal niet zoveel mensen. Er waren drie auto's waar je met z'n zevenen in kon en onze guide Jarod reed voorop met nog vier mensen in zijn auto. Alma en ik besloten in de auto te stappen bij Gareth, Karen, Paula, Jana en Eva. Gareth en Karen waren een heel gezellig stel uit Engeland en de andere drie meiden kwamen uit Tsjechië en Slowakije. Gareth, Karen en ik waren de enige in deze auto die wilden rijden, dus dat was gunstig. Toen alle spullen erg organisatorisch door Gareth in de auto waren gezet, konden we vertrekken, met Gareth als eerste stuurman. We reden naar de ferry die ons naar Fraser zou brengen. Onderweg vroeg ik mij af hoe het zat met Gareths 'car crash' verleden. Hij vertelde iets te veel verhalen over kapotte auto's en ongelukken, maar dat was gunstig voor ons, vond hij, want hij had dus erg veel ervaring en wist precies wat hij dus niet moest doen. Aangezien ik ook zou gaan rijden was dezelfde vraag aan mij onvermijdelijk en moest ik toch wel het verhaal van de Porsche vertellen.. Iedereen was het er roerend mee eens dat dat toch zeker niet mijn schuld was. Aangekomen bij de ferry was het al duidelijk dat 'de Duitsers' niet zo goed konden rijden. Hun auto stond helemaal scheef voorgesorteerd en even waren we bang dat ze 'm zo in z'n achteruit op onze motorkap zouden parkeren. Ondertussen waren de Engelse jongens erachter gekomen dat hun radio het niet deed, dus hadden ze niets aan de transmitter die ze hadden meegenomen (zo'n ding die je in je IPod of whatever plugt, en dan via een radiozender naar jouw muziek kan luisteren). Die ging dus vlot onze auto in zodat we vervolgens met mijn telefoon naar One Direction konden luisteren. Daar hadden die Britten meteen spijt van..
Aangekomen op Fraser legde Jarod ons even kort uit wat we zouden gaan doen die dag en legde de 'drivers' uit hoe we moesten schakelen in high en low range. We reden over een onwijs hobbelige weg naar het regenwoud en toen ik over het geluid van de krakende auto en Pitbulls 'give me everything' heen schreeuwde dat ik spijt had dat ik geen sport bh had aangedaan, was het alsof we al dagen bij elkaar in de auto zaten. De sfeer zat er goed in en het was al snel voor alle andere auto's duidelijk dat wij de party car waren. Al Gangnam Stylend kwamen we aan in het regenwoud, waar we een wandeling zouden gaan maken. Ik liep met Alma, Andy, Chris en Joe. Andy en Chris kwamen uit Engeland en waren met een auto de oostkust af aan het gaan, samen met Alex die op dat moment de auto aan het wegbrengen was. Joe was een Schotse Duitser en was de Engelse gasten ergens onderweg tegen gekomen en reisde nu een stuk met hen verder. We liepen wat rond in het regenwoud, slingerden aan lianen en maakten een hoop foto's. Na de wandeling was het tijd voor een snelle lunch. Ik had nog wat sushi van de vorige avond over, dus iedereen was onder de indruk van mijn luxe lunch. Hierna gingen we over de hobbelige weg door naar een meer. De Duitsers waren tijdens dit stuk rijden de eersten die vast zouden komen te zitten in het zand. Gelukkig duurde het niet erg lang voordat ze weer los kwamen en konden we weer verder. Na een tijdje zetten we de auto's neer en liepen we het laatste stuk door het woud omhoog en over een onwijze zandvlakte, om vervolgens het meer onderaan de zandheuvel te zien. Deze heuvel leende zich perfect voor een goede aanloop, 'aanrol', radslag of backflip in het water, wat ik met een groepje jongens dus ook allemaal ging uitproberen. We renden eerst in volle vaart de berg af en doken in het water. Daarna leek het ons een leuk idee om van de berg af te rollen. We hadden onwijs veel lol om zoveel mogelijk manieren te verzinnen om het water in te komen. Mijn radslagen waren erg cool, maar maar weinig gasten hadden het lef om deze manier te proberen. Degenen die het probeerden, deden dit uiterst charmant.. Toen we uit waren gedold, hingen we wat rond in het meer. Gareth kwam erachter dat als je je heel stil hield, er vissen aan je voeten kwamen zitten. Gratis dr. Fish dus! Zo zaten we een tijdje te chillen totdat Gareth mij ineens een hartverzakkking bezorgde door zijn 'Jaws impression' te doen. Dit tot groot entertainment van de rest. Toen het tijd was om verder te gaan, nam ik plaats achter het stuur en reden we over het strand naar ons kamp. Het rijden was supergaaf. De muziek stond weer volop aan en keihard meezingend en fistpumpend, had ik het onwijs naar mijn zin om zo over het strand te cruisen. Bij het kamp aangekomen, leefde iedereen in mijn auto nog en was het tijd om de spullen in de tenten te leggen. Ik sliep met Alma en twee Duitse meisjes in een tent. De meeste meiden gingen meteen aan de slag met het avondeten, maar ik speelde eerst nog een drinking game met wat jongens op het strand. We gooiden met de bal over en wie 'm niet ving, moest drinken. Na een tijdje kregen we trek en was het tijd om de burgers op de bbq te gooien. Alma en ik waren erg tevreden met die van ons. Zo tevreden dat we besloten wat extra burgers te maken om de volgende dag als lunch te eten. Na het bbq'en kwamen de Engelsen met nog meer drinking games. We speelden slaps en kings cup. Vooral de international drinking rules maakten het moeilijk, want die zeggen dat je niet mag wijzen, schelden of het woord 'drink' of iemands naam mag gebruiken. Doe je dit wel, moet je drinken, of volgens de rules: consumeren. Het was ondertussen donker en er waren al een aantal mensen gesneuveld aan een overdaad aan goon. Na het spel liepen we met de overgebleven mensen naar het strand waar je het zand kon zien oplichten als je het tegen elkaar wreef. Dit had iets met het fosfor in het zand te maken ofzo. Hoe het kwam vond ik eerlijk gezegd ook niet zo interessant, want ik had ondertussen uitgevonden dat ik een 'Flaming Runningman' kon doen. Te awesome! Ik deed de running man terwijl het zand in vonkjes onder mij vandaan spatte. In love with Fraser ging ik vervolgens naar bed.
's Ochtends werd ik wakker van de bloedhitte en pijn in bijna elk gewricht en spiertje in mijn lichaam. Een klein nadeel van het slapen op een matje in een tent. Toen ik de tent uit kwam zaten er al een aantal brakke mensen te ontbijten. Niet veel later kwamen Gareth en Karen erbij zitten. Gareth was gisteravond in een dronken bui spoorloos verdwenen, maar bleek dus gewoon in zijn tent te zijn gaan slapen. Tot groot vermaak van iedereen kwam Andy even later zijn tent uit. Die was de vorige avond al om 8 uur bezopen en was naast zijn tent in slaap gevallen. Joe had hem uiteindelijk zijn tent in gesleept. Gareth deed, als in een natuur documentaire, mooi verslag van de gebeurtenis. 'Ah, there he is. His head just popped out of the tent. He's wondering where he is.. Dragged himself out of the tent now. Oh, he is about to stand up. That was close! A bit wobbly there.. No, still standing up! He's attempting to walk now..' Toen het toen ook nog ging regenen was de brakke ochtend compleet. Na het ontbijt reden we over het strand naar het Maheno wrak. Karen wilde eigenlijk niet rijden, maar ik heb haar overgehaald omdat ik maar bleef zeggen hoe gaaf ze het zou vinden. Bij het wrak maakte ik wat foto's met Alma, deed ik weer mijn 'aangespoeld foto' en moest onze hele party car natuurlijk ook op de foto. Het was ondertussen gelukkig opgehouden met regenen en niet veel later reden we door naar the Pinnacles. Dit leken net rotsen, maar het was gewoon zand wat op de een of andere manier zo'n rare formatie had aangenomen. Hierna reden we verder naar de champagne pools. Dit is de enige plek op het eiland waar je veilig in het zeewater kan zwemmen. Op alle andere plekken is de stroming namelijk veel te sterk, zitten er dodelijke kwallen en haaien. Omdat de champagne pools worden afgeschermd door de rotsen kan je er wel zwemmen. In de auto maakten we ons al klaar voor de pools door 'champagne showers' van LMFAO te zingen. Het laatste stukje rijden naar de pools verliep echter niet zo soepel. Gareth zat ondertussen weer achter het stuur en we kregen de auto met geen mogelijkheid de laatste heuvel op. We probeerden wel een keer of 8 maar telkens kwamen we niet verder. Dat werd dus lopen. Gelukkig was het maar een klein stukje omhoog. Na het zwemmen was Chris op het strand in slaap gevallen. Andy en Alex vonden het een goed idee om toen een lul op Chris z'n buik te tekenen met zonnebrand crème. Een hoop foto's werden gemaakt en Chris bleef maar doorslapen. Uiteindelijk was ie snel genoeg wakker om ervoor te zorgen dat hij niet blijvend met dat ding op z'n buik zou moeten rondlopen. Na de pools reden we verder naar Indian Head. Dat is een uitkijkpunt waar je een hoop zeedieren zou moeten zien. Ik zag wat vissen, maar de schildpad die iedereen zag, had ik weer gemist. Hierna gingen we naar Eli Creek. Een soort natuurlijke 'lazy river' zoals in Duinrell. We liepen een stukje omhoog en sprongen toen ergens in het water, waar de stroming ons weer naar beneden bracht. Alma en ik waren iets sneller dan Andy, Joe en Gareth en besloten om ons ergens om een hoekje te verstoppen om ze vervolgens te laten schrikken. 'Super stealth mode' bleven we wachten, om tot op een zeker moment onszelf met een oerkreet voor hun voeten in het water te gooien. Jammergenoeg had dit niet het beoogde effect en maakten ze ons alleen maar belachelijk voor deze epic fail. Een aantal van ons ging nog een keer omhoog. Charlotte (uit Engeland) had haar onderwater camera mee genomen dus we maakten wat filmpjes en foto's. Ergens halverwege hing er een boom over de rivier en met z'n allen klommen we erin om een foto te maken. Omdat we er zo lang over hadden gedaan, hadden we geen tijd meer om op te drogen voordat we in de auto gingen. Zeiknat zaten we dus in de auto, terug naar het kamp. Gareth vond het tijdens deze rit erg leuk om keihard met open ramen door de plassen te rijden, zodat we ook in de auto niet de kans kregen om op te drogen. Terug op het kamp was het goon o'clock. We speelden 'never have I ever', 'slaps' en 'ring of fire'. Tijdens deze spellen bleek weer dat de international drinking rules niet mijn sterkste punt zijn. Als iemand een fout maakt, schreeuw ik 'drink!' en wijs ik naar diegene. Dat zijn al twee fouten. Vervolgens realiseer ik me dat en schreeuw ik een of ander scheldwoord. Wederom een overtreding. Hierna ben ik me weer bewust van die stommiteit en zeg ik 's***!' Dan gaat het hard met de overtredingen. Na de games vierde iedereen onze laatste avond op Fraser door te gaan dansen. Ik ging shuffelen met Joe, even later stonden we met z'n allen te shaken op Beyoncé en als klap op de vuurpijl stond Alex in zijn nakie op Jarods auto te dansen. 'It ain't a party without at least one naked dude..' was zijn excuus.
De laatste dag op Fraser gingen we naar een ander meer. We zwommen wat, relaxten wat en praatten na over de vorige avond. 's Middags zouden we alweer terug rijden naar Hervey Bay. We moesten bijtijds weg bij het meer, want het laatste stuk rijden was verraderlijk en Jarod was er zeker van dat er iemand vast zou komen te zitten. En inderdaad, dat was hijzelf. Niet veel later waren de Duitsers aan de beurt. De jongen die aan het rijden was (een Italiaan trouwens) was een broodje aan het eten terwijl hij zat te rijden en had zichzelf de berm in gereden. Toen we zeker wisten dat iedereen nog heel was, hebben we ons kapot gelachen. De bewuste Italiaan was namelijk echt zo'n dopey. Zo'n duffe die overal maar om moet lachen, dus toen we hem met z'n broodje en z'n halvegare lach naast de gestrande auto zagen staan, was dat toch wel erg lachwekkend. Gelukkig zijn we allemaal heelhuids aangekomen op de ferry, waar Alma en ik, de hardcore partyers, toch wel even in slaap zijn gevallen.
Iedereen had na het Fraser avontuur nog één nacht in het hostel in Hervey Bay. We haalden 25 pizza's en gingen weer vrolijk door met de drinking games en het uitbundige dansen en zingen. Op een zeker moment verplaatsten we het feestje naar het zwembad en sprong iedereen er met zijn kleren in. Joe en Alex probeerden mij het water in te gooien, maar ik schreeuwde heel hard 'my phone! My phone!'. Netjes als ze waren zetten ze me neer en wachtten ze tot ik mijn telefoon uit mijn zak had gehaald. Toen duidelijk was dat ik dat had gezegd omdat ik niet het zwembad in gegooid wilde worden en mijn telefoon netjes op de kamer lag, ging ik er alsnog in. Het was een top afsluiting van drie geweldige dagen met een super leuke groep mensen. De Fraser crew was awesome en laten we hopen dat onze plannen voor een Fraser reünie in Sydney goed komen!
- comments
Natas Whahahaaaaa de Porsche!!!! Ja ik moest er al aan denken voordat je erover ging vertellen!!! En neem nog wat goon want ik heb je kerstkado overgemaakt ;-). Kus xxxxxxxxxxx
Laura Dat klinkt super!!! Fraser is the best!!
Mama Wat een verhaal... Als je later korsakov hebt kan je je er helaas niets meer van herinneren.
Mama En tja,dat verhaal van die Porsche was mijn schuld inderdaad :( xxxx
oma Ik lees net pas je verhaal! Hou je nog wel een paar hersencellen in tact? Anders herinner je je alleen de Efteling nog! Xxxx