Profile
Blog
Photos
Videos
Na Magnetic Island rijden Eske en ik meteen met de Greyhound bus door naar Airlie Beach. Dat is weer een lekker eind in de bus, maar we lachen ons er weer goed doorheen. In Airlie Beach slapen we in Magnums. We hebben een kamer met z'n tweeën. Eindelijk even lekker met niemand rekening houden. Binnen no time was het dus ook een aardige bende in onze kamer. Na volledig geïnstalleerd te zijn in onze kamer gingen we een bakkie halen bij de McDonalds. Met onze koffie liepen we naar de zee waar we aan t strand eens even gingen chillen. We maakten een filmpje voor thuis waarin we klaagden over ons bakkie warme melk (waar is de koffie?!) en ons verheugden op de pannenkoeken die we die avond zouden maken. Het maken van die pannenkoeken duurde uren en ondertussen zaten er allemaal mensen in onze nek te hijgen die ook de kookpitjes wilden gebruiken. Die avond vonden we dat we best wel een keertje een avondje uit konden overslaan en zijn we niet al te laat naar bed gegaan. De volgende dag kwamen we Gitte tegen die haar deel 2 van Fifty shades ondertussen had uitgelezen. Ik mocht m van haar hebben. Eske heeft me vervolgens aardig lopen pushen om mijn eerste deel nou eens uit te lezen zodat zij daar aan kon beginnen. 's Avonds hebben we wat gedronken met wat Australische gasten bij Magnums. Na een tijdje kregen we trek en zijn we naar Maccers gegaan (zo noemen ze de Mac hier). Al snel kwamen we erachter dat het de week van de schoolies was. Dit betekende dat er overal waar je keek kids rondliepen die net geslaagd waren op de middelbare school. Het leek wel ongedierte, ze kwamen overal vandaan. Eske en ik vonden ze maar irritant dus na onze burgers weg te hebben gewerkt, gingen we terug naar onze kamer. De volgende dag was Tom (een vriend van Eske uit Nederland) aangekomen in Airlie. We zagen hem 's avonds lopen op straat en besloten met z'n drieën op het strand te gaan chillen met onze goon. Hier liepen weer een hoop schoolies rond die aan mij vroegen waar we vandaan kwamen. Ik zei Canada en praatte vervolgens weer in het Nederlands door met Tom en Eske. 'Must be French Canadians' zei de jongen tegen zijn vriend toen hij ons hoorde praten. Het viel me op dat we in Airlie Beach aardig 'surrounded by morons' waren. Een jongen vertelde ons dat hij naar Europa ging om te reizen. Hij vroeg mij waar hij heen moest. Ik noemde een hoop steden op, waarna hij vroeg naast welk land Barcelona lag. Die gast had geen idee dat Barcelona een stad in Spanje was. Alles wat ik heb opgenoemd zal dus ook geen belletje hebben doen rinkelen. Hij was ook aardig 'excited' dat hij naar Amsterdam ging. 'That's so cool that you're going to our country' zei Eske. 'Your country?' Oh mijn god, die gast had geen idee.. Met Tom zijn we 's avonds uit gegaan. Voordat we dat deden, moesten we wel nog even langs zijn hostel. We liepen mee en terwijl we het terrein op liepen zei Tom terloops 'Oh ja en er zit hier ook een slang'. Het woord slang was het teken voor Eske om weer helemaal panisch te worden. Ze sprong eerst een meter de lucht in, wilde toen wegrennen, maar struikelde hierbij over de voeten van Tom. BAM! Languit op de grond. 'Godverdomme..' zei ze terwijl ze ging zitten. Toen bedacht ze zich dat ze nog op de grond zat, waar die slang best wel eens zou kunnen zitten en wist ze niet hoe snel ze weer moest gaan staan. Ondertussen kwam ik niet meer bij van het lachen. 'Ja, jij wijst ineens ergens naar en zegt dat er hier een slang zit!' schreeuwde ze naar Tom. Maar Tom had gewoon naar een briefje gewezen dat iemand had opgehangen. Daarop stond dat het zou kunnen dat je een slang tegenkwam, maar dat ze helemaal niet gevaarlijk waren. Ik heb nog lang gelachen om deze mooie duik op het asfalt. Ook al vond ik het wel zielig dat ze pijn had aan haar elleboog. Later op de avond belandden we in Mama Africa. Na bijna twee maanden reizen heb ik al een hoop vreemde figuren (vooral dansende idioten) gezien. En net als je denkt dat het niet gekker kan, staat er een jongen (volledig de weg kwijt) met een half geschoren kop (kale kruin met een rand haar eromheen) totaal te spacen op Shots van LMFAO & Lil' Jon. Alsof z'n ruggengraat ineens was verdwenen stond ie midden op de dansvloer. Ik verwachtte dat t niet lang meer zou duren voordat z'n lichten uit zouden gaan, maar ik had t fout. Want in plaats daarvan sprong hij met een bloedgang plat op z'n buik en deed ie een move die totaal nieuw voor mij was. Laat ik 'm de 'aangespoelde vis' noemen. Ik heb t gefilmd :) De volgende dag moest ik van Eske nou eens eindelijk actie ondernemen en mijn Whitsunday trip inplannen. Eske is nogal van het plannen en ik helemaal niet, maar zo maken wij een goed duo. De Whitsunday trip was zo gepland en we zouden nu allebei op zondag vertrekken. Wel erg jammer dat we niet dezelfde trip hadden. Ik had die van mij al in Nederland geboekt (wat nou niks plannen!) en Eske in Cairns. De laatste dagen in Airlie Beach hebben besteed aan chillen bij de lagoon, waar we vieze boekjes lazen (lees: 50 shades), salades in elkaar flansen die we op onze veranda op aten en vooral een hoop huilen van het lachen. Vooral de laatste nacht was lachen, want toen besloot Eske de teksten te lezen die onderop de lattenbodem van mijn bed waren geschreven (we lagen in een stapelbed en ik lag boven). Ik zal hier niet herhalen wat ze las (nogal explicit language), maar we piesten bijna in onze broek van het lachen. Het was wel een beetje dubbel, want het was toen al duidelijk dat we al snel afscheid van elkaar moesten nemen. Na de Whitsundays zouden we elkaar nog wel eventjes terug zien in Airlie Beach. De ochtend van vertrek naar de Whitsundays stonden we vroeg op. Mijn bus zou om 7.45 vertrekken, die van Eske veel later, maar Eske zou tegelijk met mij uitchecken. Ik was op m'n gemakje gaan douchen, at nog lekker m'n restje cheesecake van de avond ervoor en besloot mijn voucher er eens bij te pakken. Dit was om 7.10. 'Kut! Mijn bus vertrekt om 7 uur!' grapte ik naar Eske. 'Haha, leuk hoor, grapjas' reageerde ze. Ik keek nog eens naar m'n voucher. 'Deze 4 is helemaal geen 4..' Dacht ik bij mezelf. Kuuuuut! Dat is een 2!!!!! 'Kut. Eske. Mijne gaat om 7.25!' zei ik. Aan de manier waarop ik het zei en de paniek in mijn ogen zag ze meteen dat het dit keer geen grap was. 'Rennen! Godverdomme, kut! Echt alleen jij kan dit weer doen!' Volledig in paniek en haast begon Eske de laatste dingen in haar tas te smijten. Toen we zeker wisten dat er niks meer in de kamer was achtergebleven, renden we naar de receptie. Daar stond een rij! s***, kwart over 7 al geweest.. 'Geef mij jouw sleutel maar, rennen!' zei Eske. Na ons gebruikelijke gevloek (dat doen wij iets te veel met z'n tweeën), namen we snel afscheid en begon ik naar de bus te lopen. 7.22 ha, gewoon te vroeg! Ik keek om me heen naar de mensen bij de bushalte. 'Wat een burgerlijke bende zeg', dacht ik. 'Jammer dat Eske er niet is, dan hadden we ons kapot gelachen om die vent'. Het was voor mij al snel duidelijk dat ik best wel weer even moest wennen aan het alleen reizen. Ik miste Eske nu al! Maar de Whitsunday Islands zouden prachtig moeten zijn, dus ik was wel erg nieuwsgierig naar de dagen die voor mij lagen.
- comments
Eske Aaaaah stephieee hahahaha ik lach me kapot hier! Maar ik mis je echt :( de mensen hier zijn saaie dozen echt.. Huilen met de pet op! Kus
Mama Ik zou Eske ook missen,haha,hilarisch met die slangen!!!
Laura Geweldige avonturen die jullie hebben!! Op naar je whitsundays verhaal :-)