Profile
Blog
Photos
Videos
Donderdag 4 maart 2010
Vandaag was het net een dag zoals een andere. Het is soms verbazingwekkend hoe snel je went aan een nieuwe omgeving en een nieuw ritme. Hoewel het opstaan me nog steeds zwaar valt en de warmte soms echt ondraaglijk is, is mijn nieuwe routine al snel 'normaal' aan het worden.
Op onze school valt alles heel erg goed mee. De leerkrachten zijn stuk voor stuk erg vriendelijk en behulpzaam. Heb je een vraag, dan helpen ze je telkens met de glimlach. Altijd weer verassen ze me met hun openheid en spontaniteit. Ook zijn ze erg geïnteresseerd in België en hoe het er bij ons allemaal aan toe gaat. Wat me ook altijd opvalt is hoeveel Surinamers al in België geweest zijn. Veel leerkrachten hebben familie in Nederland of België en reizen dus regelmatig eens naar Europa.
Als onze dag er op school opzit, wandelen we weer naar huis, waar het dan tijd is om te lunchen. Vaak gebeurt er 's middags niet zo veel, omdat het dan te warm is en omdat we voorlopig zonder fiets zitten. Maar daar komt weldra verandering in. Onze lieve huisbazin Lie heeft aangeboden ons morgen naar een fietsenverhuurder te brengen. Dan kunnen we voor 100SRD (Surinaamse Dollar) een maand een fiets huren. Dit komt neer op ongeveer 25 euro.
Vrijdag 5 maart 2010
Vandaag was het dan zover, tijd om een fiets te huren. Ik moet er wel bij vertellen dat Suriname niet echt een fietsland is. Er zijn geen fietspaden, geen voetpaden en er wordt absoluut geen rekening gehouden met fietsers op de baan. Dan komt er nog bij dat men hier links rijdt, dus je kan je wel voorstellen dat fietsen hier een hele belevenis is. Toch gingen Joris en ik (Daan had al een fiets die hij kon lenen van Lie) de uitdaging aan. Met onze fiets aan de hand staken we om te beginnen de straat over. En dan was het zover: tijd om het Surinaamse verkeer te trotseren! In het begin is het een beetje zoeken, vooral als je rechts moet afslaan, maar al snel reden we vlotjes mee in het verkeer. Toch is het echt wel schrikken als een auto op vijf centimeter van je arm passeert. Wat je ook nog moet weten is dat wij aan de Kwattaweg wonen, zo'n twintig minuutjes van het centrum met de fiets, en dat dit de gevaarlijkste weg in heel Paramaribo is. Het is er elke dag erg druk en veel te smal om deftig te kunnen fietsen. Dus besloten we, op aanraden van de vrouw die ons de fietsen verhuurde, een andere weg te nemen. Na twintig minuutjes kwamen we dan ook zonder kleerscheuren thuis aan.
Wat staat er nog op het programma?
-
zaterdag: uitslapen en 's middags naar L'Hermitage Mall, een shoppingcenter hier in de buurt.
-
Zondag: een bezoekje brengen aan Paramaribo Zoo.
Groetjes!
Sophia
- comments
strid KNALLEN!! :)
sarah zie maar da ge nie valt met uwen fiets! :) xx
'tvriendje En braaf zijn! En nie aan de lokale mannen zitten! (en ook nie aan de andere) ;)