Profile
Blog
Photos
Videos
Vrijdag 12 maart 2010 - zondag 14 maart 2010
Na een voormiddag observeren op onze stageschool, was het dan om 15u zover. De bus kwam ons ophalen om te vertrekken naar Nickerie. Na de anderen te hebben opgehaald waren we klaar voor een vier uur durende busrit. Over de rit kan ik niet veel meer zeggen dan: wat een avontuur! De weg naar Nickerie is grotendeels geasfalteerd, maar dit is zeker en vast geen garantie voor een rustige rit. Snelheidsbeperkingen zijn vrijwel onbestaand in Suriname en onze buschauffeur maakte daar gretig gebruik van. Onze eerste stop was om te lunchen. Lisette, die echt een geweldige kok is, had kip en bonen met gele rijst voorzien. Nadat iedereen zijn/haar buikje had rond gegeten, zetten we onze reis verder. Omdat we de meeste studenten die meegingen al kenden, werd het een leuke rit. Bartel, Maïté, Veronique en Jorien hadden we reeds leren kennen tijdens Phagwa. Jos en Jacolien, twee Nederlandse studenten, gingen ook mee. En er mag gezegd worden wat men wil over Nederlanders, zij waren allesbehalve typische 'Hollanders'. We kwamen aan in Nickerie toen de zon reeds onder was, en de eersten om ons te begroeten toen we de bus uitstapten, waren dan ook de muskieten. Nickerie zit er echt vol van! Na de bus te hebben uitgeladen, de kamers verdeeld en ons te hebben geïnstalleerd, was het tijd voor het avondeten. Dit weekend zou een onverbloemd culinair eetfestijn op z'n Surinaams worden. De eerste avond stond er saoto-soep op het menu. Dit is een Javaans gerecht, dat bestaat uit: rijst, sojascheuten, aardappelschilfers, groenten, kip en kippenbouillon. Echt lekker! Na het eten gingen we nog naar Zeedijk, waar alweer de muskieten zich tegoed konden doen aan ons lekker bloed. Toevallig bleek er een dancing aan de overkant te zijn, waar we dan maar onze beentjes losgegooid hebben.
De volgende dag stond er een boottocht op de Nickerie-rivier op het programma. Het weer zat mee, en het beloofde een warme dag te worden. Toen iedereen op de boot zat, konden we vertrekken. Tijdens deze tocht hebben we kennis kunnen maken met de verschillende dieren die Suriname rijk is: de rode ibis (echt prachtig), blauwe reigers, roodkopgieren, doodshoofdaapjes, kaaimannen... Echt de moeite!
Hierna was het alweer tijd om te eten. Surinamers hebben de gewoonte om tweemaal per dag warm te eten, dus had Lisette alweer een geweldig buffet klaargemaakt. Dit maal kregen we gewokte groenten, pikante kip, zoetzure en kerrie kip voorgeschoteld. Dat dit allemaal geweldig goed smaakte kan je je wel voorstellen! Na het eten besloten we op zoek te gaan naar het plaatselijke zwembad. Na een kleine wandeling kwamen we toe aan het openbare zwembad. Vreemd genoeg stonden de poorten open, maar was er nergens iemand te bespeuren. Na een tijdje besloten we ons hier niet aan te storen en doken we het zwembad in. Plots kwam er een jongeman aan die onze richting uitkwam. We dachten allemaal dat hij ons zou vragen weg te gaan of op z'n minst te betalen, maar niks was minder waar. Hij kwam ons informeren dat het publiek zwemmen zou beginnen en dat hij hoopte dat we er geen last van zouden ondervinden. Dit is echt typisch Surinaams. Blanken worden hier vaak nog als superieur beschouwd, en zeker stagiaires hebben hier een bijna heilige status. Na het zwemmen keerden we weer huiswaarts, waar de barbecue al aan het branden was. Samen met bami vormde dit ons avondeten. Ik weet niet of het je al opgevallen is, maar de Surinaamse keuken is erg zwaar. Al het eten is erg lekker, maar ze maken alles klaar met heel veel olie, en alles drijft bijna in het vet.
Die avond hielden we het iets rustiger en leerden we elkaar beter kennen bij een drankje en een gezelsschapspelletje.
De volgende ochtend maakten we een stadswandeling door Nickerie en aten we 's middags roti (spreek uit: rottie). Dit bestaat uit een soort pannenkoek maar dan een pak dikker), pikante aardappelen met kousenband (een lokale groente) en kip. Je eet het door stukken van de pannenkoek af te scheuren en daarmee brokken op te scheppen en in je mond te stoppen. Alweer heel lekker maar een aanslag op je maag en darmen. Daarna volgde nog een bezoek aan Zeedijk (ditmaal overdag) en dan kon de vier-uur-durende rit naar Paramaribo beginnen.
Uiteindelijk kwamen we om acht uur toe in de Sahadewlaan en konden we op ons gemakje uitblazen van een geslaagd weekendje.
- comments
Strid Gulder eet daar precies alleen maar.. Zorgt da ge ni uit vliegtuig moet gerold worden hé als ge terugkomt, hehe :)! Dikke zoen!
tiels gade gij der nog scheef gaan of hoe zit dat daar?