Profile
Blog
Photos
Videos
Marakesh
Vandaag (18-11) fiets ik weer, ook al ben ik nog niet helemaal beter maar ik heb het helemaal gehad met Marakesh. Voor mij is het niet echt een speciale stad en het plein, dat erg bekend is, doet mij niet zoveel. Het is pure geldklopperij waar dieren voor gebruikt worden.
Marokko heeft kennelijk ook Vinexwijken want ik verlaat Marakesh door allemaal gelijk uitziende gebouwen in lange rijen net iets buiten de stad. Om het negatieve gevoel nog eens te onderstrepen leid de weg me ook nog eens langs de vuilnisbelten van de stad, misschien wel een waardige afsluiter.
De weg is jammer genoeg druk met veel verkeer. Blijkbaar is dit de weg voor de vrachtwagens die het fosfaat naar de havensteden brengen. De chauffeurs zijn, of niet gewend aan een fietser op de weg, of zij vinden dat ze het alleen recht hebben want ik word meerder keren lichtelijk van de weg gedrukt. Stuiterend door de berm claxonneerde de chauffeur mij inziens net iets te vrolijk.
Gelukkig wordt het langzamerhand rustiger en rijd ik de agrarisch vlaktes van Marokko in, hier zie ik voor het eerst grote kippenschuren want kip is voedselbron numero uno in Marokko. Het is gewoon moeilijk om eten zonder kip te vinden.
Het is net 4 uur als ik aan de kant van de weg een klein bosje zie. Ik twijfel om nu al te stoppen maar heb toch al 100 km gedaan vandaag, kennelijk heeft mijn conditie niet erg geleden onder mijn buikgriep. Ik besluit dat het genoeg is geweest voor vandaag en ga mijn tent op te zetten. Alleen zodra ik compleet geïnstalleerd ben, komen er ineens iets teveel herders en mensen op hun ezeltjes langs, ik vraag keurig of het geen probleem is dat ik hier sta? Nee hoor, geen probleem! Sigaretten? Nee sorry, ik rook niet. Nadeel is als je vroeg stopt, dat alles vroeg is. Ik heb gelezen tot mijn armen moe zijn, de suduoku komt mijn neus ook uit, het is nog maar 8 uur, dan maar vroeg naar bed. Ik slaap tegenwoordig met mijn fiets in de tent, wel zo veilig. Tijdens de nachten knuffel ik hem tot mijn ergernis.
Die ochtend zit ik te genieten van mijn broodje chocopasta + banaan ja ja. In de verte zie ik een ezel letterlijk ter aarde storten, vervolgens hoor ik een hoop gevloek en stok slagen wanneer het beest dan eindelijk weer staat word ik geroepen. Of ik wil helpen de waterkruiken er weer over heen te tillen, ik schat de kruiken op een kilo of 60 à 70 wat een totaal gewicht maakt van 140 kg. Ja, ja hoezo partij voor de dieren?
Mijn weg slingert zich door de landerijen die men aan het klaar maken is. Hiervoor worden er al trekkers gebruikt maar ook een paard of ezel zie je nog geregeld voor een ploegje lopen. Het poten van bv. de uien is mooi om te zien, een hele groep mensen staan voorover gebogen op de rode akkers. Het slingert erover rechte lijnen kennen ze hier niet en och zo groeit het toch ook.
Uit het niets wordt het langschap onderbroken door grote bovengrondse irrigatiekanalen, het is heel speciaal om te zien maar misschien komt dit wel door de vele lekkages.
Jammer genoeg zit het weer vandaag totaal niet mee. Het regent echt de hele dag afgewisseld met echt zware hoosbuien. Ik kom dan ook helemaal koud en nat boven op een heuvel aan. Min of meer half gepland, stort ik hier in met de achterliggende gedachte hier een slaapplekje te fiksen. Ik heb eerder deze reis aan mensen gevraagd of ze voor mij in het Frans en Arabisch willen opschrijven of ik in de buurt van een huis mag overnachten. Dus met mijn boekje in de hand vraag ik aan aantal mensen of dat mogelijk is. Nadat ik eerst een half reisverslag moest geven, vinden ze het geen probleem. Als ik dan weer op zoek ga naar deze personen zijn ze spontaan allemaal gevlucht.
Mmm blijkbaar werkt het dus niet en met tegenzin stap ik weer op de fiets, als ik weg fiets word ik na geroepen en blijk ik toch nog onderdak te krijgen. Ik schuif samen met de man des huizes voor het belangrijkste apparaat van het huis: de tv die staat de hele dag aan. Het is een gezin met 4 kinderen voor de kleinste twee vouw ik een vliegtuigje, tot ergernis van de ouders want die nemen het behoorlijk snel in beslag. Het eten blijft lastig, ik eet een veel te groot voorgerecht omdat ik niet weet dat er ook nog een hoofdgerecht komt. Het is allemaal heel aardig maar niet mijn smaak, ik kan het dan ook maar met moeite binnen houden en spoel het weg met de thee.
De oudste twee kinderen laat ik puzzelen met mijn Nederlandse woordzoeker, het is supergrappig hoe ze de woorden al zoekend mompelen. Dan zo maar opeens word ik vriendelijk verzocht te gaan slapen en word naar de zondagse kamer begeleid. Hier mag ik vannacht slapen, ik stribbel nog even tegen en zeg dat ik het niet nodig vind, maar ze zijn vast besloten.
De volgende morgen gaat de deur om 7 uur open en wordt het ontbijt binnen gebracht, Pfffff veel te vroeg voor mij en ik krijg het brood met olijfolie maar met moeite weg. Als afsluiting laat ik me rondleiden door de boerderij, ze hebben 5 koeien, een ezel en slakken, Slakken? Jep de hele stal hangt vol met zakken slakken of ik het wil proeven, blijkbaar sprak mijn gezichtsuitdrukking voldoende. Ik zeg het gezin tot ziens en met tegenzin fiets ik de regen weer in, ik voel me vandaag voor het eerst weer helemaal gezond en de weg vliegt onder mij door. Deze streek is blijkbaar nog niet gewend aan toeristen want vol ongeloof kijken ze me aan.
Rond de middag word ik staande gehouden door een Italiaanse Marokkaan die mij uitnodigt om wat te eten. Het is 20 km verderop dus ik vind het prima, alleen even later is het geen 20 meer maar 30 en dan 40, 50!!! Ja sorry, ik vind u heel aardig maar u woont echt compleet de verkeerde kant op. Met enige schaamte neem ik afscheid en vervolg mijn weg. Dan even later word ik al weer uitgenodigd voor thee, kijk alle mensen zijn hier gewoon heel gastvrij.
Als ik sta te schuilen voor de regen word ik door iemand aangesproken wat mijn doel is, ik maak hem duidelijk dat ik in het volgende dorp een slaapplek ga zoeken, waarop hij mij naar de moskee verwijst en zegt dat het daar ook kan. Na 30 min. voor niets op iemand gewacht te hebben, trek ik mijn fiets terug naar de straat. De modder plakt zo erg dat ik al achteruitlopend de fiets vooruit sleep. Wanneer ik dan eindelijk bij de weg ben word ik weer terug geroepen, er is plek in de moskee. Ik vraag of er ook iets anders is want het laatste gebed is hier rond 9 uur, het eerste om 5 uur in de ochtend en om dan al wakker te zijn, nee liever niet. Vervolgens wordt mij een oude stal aangeboden, ik vind het al lang prima en zet mijn binnentent hierin op, even later krijg ik thee en soep voorgeschoteld. De twijfels die ik had worden die nacht door hevige regenbuien weggenomen. Ja, ik heb er goed aan gedaan om in de stal te slapen.
Die morgen ontvouwt het fietsritueel zich weer als ik me naar de weg begeef. Ik heb er genoeg van, alles is smerig en ik wil weer iets van beschaving om me heen. Rabat de hoofdstad van Marokko wordt mijn doel van vandaag. Gelukkig werkt de weg hier naar toe mee want er zijn zelfs fietspaden. binnen no time rijd ik Rabat binnen. Ik vraag bij een tankstation de weg en een man in een auto wil me er wel heen brengen. Ik rijd als een bezetene achter de man in de auto aan, bang hem kwijt te raken, aangekomen in de regio waar ik moet zijn stopt de man en vraagt om benzinegeld? ja daag, ik fiets hier mijn longen uit mijn lijf en dan wil jij geld ? Sorry dan ben je aan het verkeerde adres. Na wat rond vragen vind ik mijn hostel en kijk mijn ogen uit. Rabat is zo westers, ze hebben hier echt alles: van een tram tot moderne stadbussen tot een supermarkt. Vooral dat laatste is heerlijk na 4 weken moeten vechten voor de prijs omdat ze altijd 2 a 3 dirham hoger vragen. Gisteravond ontstond er ook iets grappigs: Rabat is niet voorbereid op hevige regenbuien. Alles was overstroomd, de mensen stonden op eilandjes midden op de weg en het verkeer was compleet verstopt. Jep ik heb echt genoeg van de regen. Gelukkig komt er vanaf donderdag goed weer dus dan ga ik verder.
Groetjes Riekus.
- comments
Pieter Bakker Broeder goed verhaal !! heb jij als Hollander niet even een drainage sleuf aan gelegd voor de markt mensen :-) in ieder geval succes met shoppen en ik kijk uit naar je volgende verhaal
jess ludwig dag riekus, genoten van je verhaal! Leuk om eens iets positiefs over Marokko te horen. Ik had niet verwacht dat je daar zo goed kon fietsen. Wat de regen betreft had je beter thuis kunnen blijven, hier is het vandaag voor het eerst een beetje drizzelig met veel wind. We zijn druk doende met sinterklaas. Komt die ook in Marokko? Een heel mooie reis verder, veel gezondheid en sterke spieren. Ik ben zeer benieuwd naar je verhaal over Rabat.