Rabat,

Ja ik denk dat ik wel in Rabat zou kunnen wonen, alles is hier zo gemoedelijk westers met precies de juiste Marokkaanse accenten. Het hostel en de minder op toeristen gerichte stadsmensen. Wat zeker ook aan het positieve gevoel bijdraagt is dat de stad aan zee gelegen is. Ik begin mijn ochtenden met Marokkaanse kaas/honing/chocolade pannenkoeken van een oud vrouwtje in de Medina, de oude binnenstad 6 stuks voor 1 euro.

Daarna slenter ik wat door de binnenstad doe ik het paleis, kasteel en de graftomben van de koningen aan. De dag voor vertrek maak ik mijn fiets enigszins toonbaar en laad ik mijn "ezel" op. Op weg naar Chefchaouen.

Wat een heerlijke dag, eigenlijk te warm voor kleren maar ik heb ze uit goed fatsoen toch aan gedaan. Ik fiets Rabat uit en zie voor het eerst een krottenwijn en gek genoeg midden tussen de wijk van de rijken.

De weg is prima en langs de kant verkopen ze weer eens aardewerk van de mooiste schalen tot kookpotten. Ze proberen het mij ook te verkopen, gelukkig snappen ze wel dat het geen optie is om ze mee te nemen op een fiets. Plotseling zie ik 3 medefietsers, jammer genoeg de tegenovergestelde kant op maar okay, toch even met ze gepraat. Het is een Duitser, Belg en een Spanjaard. De eerste twee gaan ook een toer door Marokko maken, de laatste een wereldreis. Dat idee begint mij de laatste tijd ook meer aan te spreken maar dan moet ik me toch iets beter voorbereiden. In Kenditha was ik de weg compleet kwijt en na een uur rond vragen en rond fietsen heeft de politie me de weg gewezen. Deze weg is smal en vol gaten maar leid me langs grote bananenplantages in kassen, eigenlijk vind je hier alle soorten fruit van aardbeien tot mandarijnen, jammer genoeg zijn ze hier nog niet rijp. Ik slaap die avond in een bos, eigenlijk is het nog te vroeg maar de rest van de omgeving is erg open.

Die morgen word ik tijdens het ontbijt betrapt door een dapper koeienmeisje, normaal zijn de meisjes erg verlegen en blijven ze op afstand. Het weer heb ik mee en ik "vlieg" over de weg totdat een paard en wagen mijn kant op komt. Het paard, dat niet gewend is aan fietsers, slaat op hol, zo de landerijen in. De mannen kunnen zich nog net vasthouden maar steken toch de duim omhoog. Ik vraag me vandaag voor het eerst af wanneer er sprake is van een weg want deze zou ik zo niet willen noemen. Ik fiets naar Merdja Zerga dit is een meer met een nationaal park waar ik een vrachtwagen vol arbeiders tegen kom. Een vraagt of hij wat eten kan krijgen? Ik zeg: en de andere twintig dan? Hij denkt even na en zegt ja die ook, gelukkig kunnen we er beide om lachen. De afgelopen dagen zag ik vaker grote nesten alleen wist ik niet van welk dier ze waren. Vandaag zag ik de bewoners, het zijn ooievaars. Ik dacht toch echt dat die wel zuidelijker zaten maar nee dus. Een slaapplek is lastig doordat het gebied heel open is eindelijk rond 6 uur vind ik een olijfboomgaard op een heuvel, ik sleep mijn fiets er heen en geniet tijdens het koken van een overweldigende zonsondergang.

Ja ik ben meer voor kamperen in het veld dan in een bos. In het veld zoals vandaag zie je de personen van ver aan komen en kan je je er op voorbereiden. In een bos kunnen ze zo achter een boom vandaan komen. Ik zit nog maar nauwelijks op de fiets of word staande gehouden door een man die het geweldig vind dat hier fiets. Tijdens de thee doet hij uit de doeken dat hij in deze regio aan duurzame toerisme werkt. Slapen en leven bij de boer, de boeren hebben het hier zwaar omdat het zeer heuvelachtig is en er niet veel kan groeien. Daarom organiseert hij kamers bij boeren gastgezinnen waar toeristen dan kunnen verblijven.

Ik moet alle families ontmoeten die er aan mee werken en die willen natuurlijk hun trots, de veestapel, laten zien. Vaak niet meer dan 1 koe en 3 geiten. Ja, lopend door het gebied zie ik er wel toekomst in, het is echt puur Marokko. Die avond krijg ik bij mijn gastgezin een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en slaap ik in een kamer die nog maar half gereed is.

Het gekke is dat ik in bijna alle boerderijen een tv zag staan en soms zelfs een dvd recorder terwijl er nog niet eens water en elektriciteit is. Tevens zijn de mensen heel schoon en zorgen goed voor hun huizen. Alles ziet er prachtig uit terwijl ze niks teveel hebben. Dit komt volgens mijn reisleider omdat het gevluchte Spanjaarden zijn. die tijdens de invoering van het katholicisme van Spanje gevlucht zijn naar Noord Marokko. Je kunt het ook daadwerkelijk zien hun huid is lichter en de kleren zijn op een of andere manier anders. Dit maakt het er niet makkelijker op want nu heb ik geen idee meer wat ik moet spreken Frans, Spaans, of Arabisch? Gelukkig zij zelf ook niet want ze mengen het zelf ook tot " bounias dias safa?" (Spaans: goede dag, Frans alles goed? )

Die morgen als ik wil vertrekken mag ik bijna niet weg want die avond is er een kalf geboren en ze zeggen dat ik geluk breng. Helaas is het geluk die dag niet aan mijn zijde want de weg kent maar één richting, omhoog. Ik klim naar een berg van 1600 meter die ik de afgelopen dagen al aan de horizon zag. Ik vervloek mezelf die dag geregeld waarom moet je ook altijd dit soort wegen kiezen, gelukkig zijn de mensen bemoedigend, de vergezichten prachtig en er moet toch ook een afdaling komen, ooit???

Die avond bereik ik uitgeblust Chefchaouen een prachtig bergstadje die helemaal blauw geschilderd is. Ik kan die avond met andere fietsers mee eten, zij hebben de fiets een pauze gegeven en in Spanje laten staan. Ik geef ze groot gelijk na zo'n dag als vandaag, toch slaap ik die avond met een heerlijk voldaan gevoel in en ben in no time onderzeil.

Chefchaouen is een heerlijk rustig stadje waar de huizen van de Medina, de oude binnenstad, blauw geschilderd zijn. Ik begeef me dan ook ongeveer in een smurfendorp want alles is ook nog eens klein. Jammer genoeg wordt in de omliggende bergen, het Rifgebergte, alleen maar drugs verbouwt en kan je niet rustig door het dorpje lopen zonder hierover aangesproken te worden. Misschien moet ik eens naar de kapper en mij scheren? Maar gelukkig hebben de meesten snel door dat ik geen interesse heb en kan ik ongehinderd over straat. Ik denk dat ik hier nog wel een paar dagen blijf rond smurfen.

Smurfsmuf jullie reissmurf Riekus