Olla, again

Jep, ik ben terug in Europa, wel te verstaan in Cordoba.

Hier is zoals gewoonlijk heel wat aan vooraf gegaan. 02-12 Chefchaouen achter me gelaten omdat het weer slecht was en ik een afspraak had in Tetouan met Pieter, niet mijn broer maar een mede fietser. Er is een weg rechtstreek maar ook eentje langs de kust, die laatste neem ik, een waardig afscheid van Marokko. De weg is heel klein en pittoresk alleen halverwege de dag begint het te regenen en blijkt dit stuk weg in groot onderhoud dus eigenlijk geen weg. Her en der staan de vrachtauto's vast omdat ze door het slechte weer en het slechte wegdek niet meer omhoog kunnen komen.

Dit is de eerste keer dat ik van te voren iets gepland heb, de tijdsdruk die hier bij komt kijken valt tegen. Met een uur vertraging kom ik bij Pieter aan en zoeken we een hotel. Het is grappig om Pieter zo te zien: compleet overrompeld door de sfeer en de typische toestanden van Marokko.

Die avond eten we wat en wordt Pieter nog eens vreselijk afgezet. Stiekem vind ik het wel leuk hoe hij (nog) overal intrapt. De volgende ochtend scheiden onze wegen nadat ik Pieter heb laten kennismaken met mijn Marokkaanse pannenkoeken ontbijt en nog wat tips heb gegeven. Vandaag wil ik graag de boot naar Spanje pakken vanuit Septa, onderweg kom ik veel broedende ooievaars tegen die overal nestelen. Deze hoek van Marokko is eigenlijk te Europees en vind er maar weinig aan. Gelukkig vind ik nog een lokaal marktje waar ik mijn laatste Dirhams slijt aan lekkere Marokkaanse dingen. De grensovergang is chaotisch maar ik weet al redelijk hoe ik moet handelen. Zo ontwijk ik mannen die papieren willen verkopen die eigenlijk gratis zijn en zigzag ik tussen de auto´s door tot vlak voor de slagboom. Dan ben ik mijn stempel "vergeten" en parkeer mijn fiets tussen de politieagenten en binnen no time ben ik over de grens. Septa of Ceuta is een Spaans stuk land met trotse bewoners. Ik kom terug in Europa en ben even helemaal radeloos want ik kan niets vinden: alle wegen lopen dood en er is geen mens op straat. Een beetje teleurgesteld ga ik op zoek na een slaapplaats, die vind ik gelukkig aan de rand van de rivier onder een dikke rioleringsbuis.

Die dag vertrek ik vroeg omdat ik graag tot aan Malaga wil komen. De weg is een autovia (= autoweg) en die fietsen zo beroerd en ongemakkelijk dat ik niet verder kom dan Marbella. De hele regio is puur gericht op zontoeristen en Engelse overwinteraars. Het hostel is weer eens uitgestorven en dan vraag ik me toch af waar ik mee bezig ben. Na lang wikken en wegen laat ik Granada, waar ik eigenlijk naar onderweg ben, achterwege en ga richting Cordoba. Hier doe ik goed aan, de weg is mooi, alleen wel uitgestorven met weinig dorpjes. Gelukkig zijn er voldoende slaapplekjes, de ene is nog mooier dan de ander.

Na twee dagen bereik ik Cordoba, een oude stad met veel geschiedenis en vol met oude gebouwen. Maar als ik eerlijk ben doen mij de gebouwen en de stad weinig. Er zijn gewoon teveel oude gebouwen. De kerken zijn gebouwd op de gesloopte moskeeën. De grootste trekpleister de Mezquita is een moskee die bewaard is gebleven omdat die wel heel mooi en groot was en is omgebouwd tot kerk, oké de combinatie is wel uniek maar ik vind het een beetje hypocriet.

Na twee nachten in Cordoba vind ik het wel genoeg en ga onderweg naar Sevilla. Hier heb ik veel over gehoord en weet ik een leuk hostel, langzaam begin ik weer te wennen aan Spanje