Profile
Blog
Photos
Videos
Daaag,
Ik ben onderweg naar de Dessert, met een georganiseerde trip met 3 anderen vanaf Fez naar Mezouga.
Het doet pijn om in een taxi een mooie weg onder je door te zien snellen waar je eigenlijk had willen fietsen, je mist toch de geuren en geluiden die normaal gesproken het landschap de kleur geven. Maar gelukkig rijden we na ongeveer 3 uur het Atlasgebergte in en dan uit het niets ineens sneeuw !
Hier had ik geen rekening mee gehouden, onderweg naar de Sahara. Totaal verkeerd gekleed zit ik met klappertandend in de auto want het raam van de chauffeur moet open blijven, er zijn gebreken met de motor die hij graag wil horen.
Het Atlasgebergte is gigantisch, het bestaat uit drie kammen waartussen zich een soort hoog woestijn bevindt, dorre droge vlaktes met in de verte op de pieken sneeuw. We rijden gestaag door en stoppen her en der voor mooie uitzichten en foto momenten. Naarmate we dalen stijgt de temperatuur, we rijden door zandvlaktes , in de verte is het rode zand te zien.
We komen rond een uur of 1 aan in het hotel, ik werk snel een lunch naar binnen en stap op de fiets. Ik wil nu wel eens echt die drogende woestijnwind voelen en het is geweldig. Er is helemaal niets, pure droogte en het zand heeft de kleur van de verwachtingen. Die avond stappen we op de kamelen en gaan onderweg naar onze woestijnbivak, een tentenkamp in de duinen, onderweg zien we de zonsondergang. Het tenten kamp is eenvoudig maar prima.
De volgende ochtend sta ik vroeg op voor de zonsopkomst, het klinkt misschien verwend maar ik heb wel mooiere gezien, Ik denk omdat er geen wolken zijn die een mooi kleuren schouwspel geven. Het is puur de gouden knoepert met een blauwe lucht. Die dag rijden we naar de hoogste duinen van de regio, ik heb het alleen helemaal gehad met de kamelen, na de twee uur van gisteravond, dus vergezel ik de gids te voet.
Aangekomen bij de hoogste duin, moet ik die natuurlijk direct beklimmen zonder acht te slaan op de tijd of tempratuur. Ik beklim die zandbak op het heetst van de dag. Bij terugkomst vragen de gidsen of ik wel honderd procent ben? Ik antwoord nou ja, ik ben hier op de fiets dus helemaal zeker weet ik dat ook niet. We verlaten het kamp onder de grote duin voor ons slaapbivak waar we een rustige nacht in gaan. Nu wel een mooie zonsondergang, de kleuren die de woestijn laat zien, zijn zoals je ze ziet in films.
Die ochtend staan we vroeg op voor de zonsopkomst maar ik blijf liggen, na gisteren hoeft het voor mij niet meer zo nodig. Om het woestijngevoel waardig af te sluiten, stap ik die ochtend weer op een kameel. Maar bij de eerste stap van dat horke beest weet ik al niet meer hoe ik moet zitten. Ik heb 4000 km gefietst zonder zadelpijn, twee uur op een kameel en ik heb nog nooit zoveel pijn gehad. Aangekomen in het hotel duik ik snel even het zwembad in want hoe vet is het om te zeggen: ik heb gezwommen in de Sahara. Dan stappen we in de taxi onderweg naar Gordes Tardes, dit is een soort scheur in een bergwand met een riviertje waardoor een oase is ontstaan. Langs de rivier ligt een weg die door de scheur gaat tot het nauwste punt en verder. Vooral dit verder is voor mij lastig want het slingert nogal. Ik ben steeds benieuwd wat er zich achter de volgende bocht bevind, dus fiets ik maar verder en verder. Als je dan toch al zo ver bent, kan je de scheur net zo goed helemaal door fietsen. Ik geef het toch maar op want er komt geen einde aan.
Afgelopen nacht heb ik zware buikgriep gekregen en heb ik de wc meer gezien dan het bed. Gelukkig zitten we vandaag hier vast want alle bussen naar Marrakech zitten vol. De volgende ochtend hebben ze voor ons een plekje gevonden, in de bus van 5:45 uur ! Hier zit ik dan ook met zware tegenzin, als we eindelijk na 3 uur ons tijdelijk eindstation bereiken ren ik de straat rond op zoek naar een gewone wc, niet zo'n gat die je hier overal hebt. Gelukkig is het allemaal lucht maar je weet maar nooit. Voor de rest van de reis naar Marrakech hebben we een taxi. De chauffeur is hilarisch, het is weer eens een oude mercedes en hij scheurt erin ! Hij noemt zichzelf Schumacher tevens scheldt hij op elke auto, die naar zijn gevoel te langzaam rijdt, zwaait met grote armgebaren uit het raam. De weg gaat dwars door het hooggebergte en als we er eindelijk uit gaan, is de rest van de passagiers in de auto ook ziek door de vele haarspeldbochten.
Ik zit nu in hostel Mama in Marrakech, lekker goed en goedkoop. Hier probeer ik nu al 4 dagen uit te zieken van de buikgriep. Het vreemde is dat ik overdag wel fit ben dus heb al veel van Marrakech gezien. Maar eigenlijk vind ik het hier niet eens heel speciaal, ik prefereer Fez boven Marrakech. Hier is alles vele malen hectischer en nog smeriger, de kleine straatjes die bedoelt zijn voor het lopen, worden overspoeld met kriskrassende scooters en de verkopers zijn te opdringerig. Maar het is wel een prima stad om te bezichtigen alleen laat dan de buikgriep thuis. Ik ben nu gewapend met 3 dozen medicijnen van de dokter en ga hopelijk snel weer fit onderweg.
Tot horens; Riekus
- comments
lidy kanter Hallo Riekus, Ik heb een aantal blogs opgespaard en nu achter elkaar gelezen, het lijkt wel een spannend jongens boek. geweldig wat je meemaakt. goede reis verder. Hasta la pasta. lidy.