Woensdag 10 november:

Bezoek aan het Koninklijk Paleis in Phnom Pehn.

Vandaag beslissen we na het ontbijt even de mails na te kijken en alvast voor vervoer te zorgen naar Sihanoukville op zaterdag. Gisteren zagen we in de stad dat je met een airco-bus voor de deftige prijs van 7 USD van Phnom Pehn naar Sihanoukville kan. Eens navragen in het hotel of zij dat voor ons kunnen regelen en vooral .... tegen welke prijs??

2 minuten later al antwoord: voor 7USD (!) kunnen we gaan en er is nog plaats... moet hij tickets reserveren voor ons? Awel sé... eens niet bedot en voor dezelfde prijs als overal geafficheerd wordt! Als nu de bus nog meevalt, wie klaagt er dan???

Onze airco heeft de ganse nacht weer gerammeld als een drilboor en voor de 2de maal op rij gaan we dit even melden aan de receptie. Gisteren lieten ze onmiddellijk een technieker aanrukken en hij dacht de zaak gefixed te hebben maar neen, onze ganse muur daverde alsof we tegen een massagemuur sliepen (moet je weten dat het bed tegen die muur staat !!!). Ze beloven vandaag de zaak nog eens te bekijken en te herstellen want wij moeten toch "a good night sleep" hebben... Zo een goede service... ongelooflijk! Moet je in Egypte eens proberen: morgen, Inch Allah (als het God belieft) en dan nog maar misschien en als ze tijd hebben. Hier proberen ze tenminste het probleem op te lossen.

We gaan te voet de stad in richting rivier. Het is vandaag ontzettend warm en al vlug loopt het zweet van ons gezicht. De rivier-boulevard doet ons denken aan een strand-boulevard in Saint Tropez: een mooi breed wandelpad met daarlangs een groot deel goede en betere eet-en drankgelegenheden. Op de boulevard spelen jongeren met een tennisvoetbal, een kleine bal met een netje aan dat via de voeten van de ene naar de andere speler geschopt wordt. Het balletje is zo groot als een ping pong bal maar de spelers zijn zeer handig en bedreven in het schoppen tegen dit balletje. Met de nodige kunstjes houden ze dit ding in de lucht... Hier op de boulevard lopen de rijkere Cambodjanen om te flaneren maar evengoed zie je hier de straatkinderen die al bedelend aan een middagmaal proberen te geraken... Overal gehandicapten die armen en/of benen mankeren als gevolg van de oorlog en die enkel al bedelend aan geld geraken. De contrasten kunnen niet groter zijn.....

We lopen over de plaatselijke markt en kijken onze ogen uit: rundstong wordt ter plekke gesneden. Eieren die in zwart zand verpakt werden en die ter plaatse ontdaan worden van hun zand en een oranje-gele dooier opleveren. Zijn deze eieren rot of half-rot of hoe zit het juist? Een dame passeert met een kom vol krekels (of iets in de aard). Ik trek een raar gezicht waarschijnlijk op het moment dat ik mijn schouders ophaal en onmiddellijk moet ik proeven van haar. De kop eraf en de rest in mijn mond. Ik knabbel om zeker te zijn dat alles "dood" is (alhoewel "het" al gebakken of gefrittuurd was) en stel vast dat dit naar okkernoten smaakt... eigenlijk nog niet zo slecht. Nu niet dat ik er een kilo van zou bestellen maar toch... het zit em allemaal tussen de oren. We lopen verder en komen bij de vlees en viskramen. Hier zitten de verkoopsters "op" te tafel tussen hun waren met de benen opgetrokken. Zij hakken en kappen er op los. Zij verkopen varkenskoppen, gevilde eenden, kippenpoten, varkenssnuiten, vis, garnalen,.... stinken! Niet te beschrijven!

We lopen verder langs de groenten en het valt ons op dat alles netjes gestapeld ligt en fijn gesneden wordt voor de verkopers van de eetstallekes.

We eten langs de boulevard en gaan daarna via het Nationaal Museum te voet verder naar het Koninklijk Paleis. Ja, te voet... iedere Tuk Tuk-er snapt er niks van, te voet??? wij wandelen graag en zo zie je nog eens iets. We besluiten het Koninklijke Paleis te bezoeken. Dit schijnt één van de grootste bezienswaardigheden van Phnom Penh te zijn. Het paleiscomplex is volledig in Kmer-stijl gebouwd. Sinds de terugkeer van koning Sihanouk in 1991 is het paleis weer in gebruik als koninklijke residentie en daarom is een deel ervan voor het publiek gesloten. Het Koninklijk Paleis en de Zilveren Pagode staan op een groot terrein, dat is omringd door een grote muur. Het gele Chan Chaya paviljoen valt onmiddellijk op. Hier worden voorstellingen gegeven van dans en klassieke muziek. Het is nu de officiële entree van het Paleis en de Koninklijke residentie en kan niet worden bezocht... Na de inkom door de hoofdingang komen we bij een goed onderhouden terrein met grasvelden en laag geschoren heggen. Het opvallendste gebouw hier is de Preah Tineang Tevea Vinicchay, de troonhal. De witgepleisterde hal heeft daken met oranje tegels en een 59 m hoge toren met 4 gezichten, opgetrokken in de kenmerken van de Bayon-stijl. Dit gebouw dient als officiële ontvangstruimte voor ambassadeurs. Eenmaal binnen mogen we geen foto's trekken, jammer! Het is prachtig: een enorm vloerkleed met kleuren en patronen die overeenkomen met de gebruikte tegels. Op het plafond: fraaie schilderingen met scènes uit het Ramayana. Onder een gouden parasol aan het einde van de zaal staat een vergulde troon. De grote spiegels zijn om de boze geesten buiten te houden en aan het plafond kristallen kroonluchters. Ten zuiden van de troonhal staat de Koninklijke Schatkamer. Dit gebouw bevat een hele verzameling curiosa waaronder zilveren voorwerpen , antieken zwaarden en kostuums. In de Bankethal ontvangt de koning hoogwaardigheidsbekleders en hij vergast hen hier op een vorstelijke maaltijd en een optreden van het koninklijk ballet. Iets verder staat een gebouw dat tussen alle traditionele gebouwen nogal opvalt: het paviljoen van Napoleon III. Het is een gietijzeren constructie met 2 verdiepingen maar het staat volledig in de stelling en bezoek mag er niet in wegens instortingsgevaar. Wij piepen even door het groende doek... het is inderdaad totaal anders dan de rest van de gebouwen. We wandelen het volgende park binnen en ontdekken de Zilveren Pagode. Ook hier is fotograferen verboden. De Zilveren Pagode is de grootste attractie van het Paleizencomplex. De pagode dankt haar naam aan de ongeveer 5000 zilveren vloertegels, met een totale gewicht van bijna 6 ton! Een andere benaming is de Pagode van de Smaragden Boeddha, naar de gelijknamige tempel in Bangkok die we voorheen bezocht hadden.... ook hier en smaragden boeddha-beeldje van zo een 50 cm hoog. Voor het altaar staat een levensgroot beeld van een staande boeddha, 90 kg zwaar. Het beeld is bedekt met een 2000-tal diamanten. We verlaten de Zilveren Pagode en lopen door de hitte (want er is hier geen zuchtje wind door de muren die heel het complex omringen) naar de binnenplaats. Hier staat een ruitersstandbeeld van koning Norodom. Het beeld was een geschenk van Napoleon III. We lopen nog enkele tentoonstellingsruimtes in en passeren een klein afgietsel van Angkor Watt. Hier lopen veel monikken rond (vaak zelf met de camera en dit is eigenlijk volledig contra-dictorisch: want ze mogen geen aardse verzuchtingen begeren maar hebben toch de luxe van GSM en fotocamera.

We verlaten het paleiscomplex en wandelen terug richting hotel. Een frisse duik zal ons goed doen.... Het is ondertussen al bijna 17 uur en binnen een uur is het donker. Wij komen op de kamer en wat blijkt: een gloednieuwe airco!!! Als dat geen luxe is! Ze hebben eraan gewerkt tot 13uur maar kregen het niet gerepareerd. Gevolg: een nieuwe airco en een ijskoude kamer. Super! We gaan waarschijnlijk als roosjes slapen...

Van het moment dat we in het hotel aankwamen was de zon weg... maar niets belet ons om erin te duiken.... lengtes zwemmen en onze apnaes oefenen (het is per slot van rekening woensdag: trainingsdag voor Gobius)... jaja ook wij trainen (misschien wel in andere omstandigheden) :-)

Morgen gaan we naar de Russische markt, dit schijnt de moeite te zijn....