Week 2 in Bariloche

Er is deze week veel gebeurd (muchas cosas) en heb het zelfs enorm druk. Ik ga proberen het kort en bondig over te brengen, wat moeilijk is :D. Here it comes!

Allereerst, iedereen super bedankt voor de berichtjes en e-mails. Dat waardeer ik zeer :)

Verder ben ik zojuist met m'n tweede week spaans lessen begonnnen. Heb een week gehad en 3 dagen in een family house waar enkel en alleen spaans gesproken wordt. Goede oefening dus. Nu heb ik privé les omdat niemand anders op mijn niveau zit (is dat goed of slecht :P). In plaats van 4 uur met 2-4 personen heb ik nu 3 uur solo, wat veel beter is in mijn ogen. Erg fijn.

Gisteren heerlijk in het park gezeten, waar iedereen samen komt en geniet samen, wat eet samen, wat praat samen. Alles doen ze hier samen. Het bevalt me goed om te zien hoe belangrijk hier de sociale cultuur is. Waar in de westerse wereld het toch allemaal wat individueel is doen mensen hier toch veel samen en zijn groepen erg belangrijk. Ook de manier waarop ze met elkaar omgaan is veel intiemer. Daar valt zeker veel van te leren.

Back to high school

Vanaf afgelopen maandag ben ik begonnen met een Spaans cursus. Vijf dagen per week naar school van 9-1. Prima tijden overigens. Ik zelf zat in een groep van twee; iemand anders en ik dus ;). Een erg goede manier om een poco espanolas te leren. Het voelt weer een beetje alsof ik weer op school zit. Wel een erg leuke school. Halve lesdagen en leuke activiteiten smiddags. Veel leuke mensen al zijn de Canadezen wat oververtegenwoordigd. Ik probeer zoveel mogelijk spaans te leren en dit lukt aardig. Hier en daar pik ik aardig wat op, zo nu en dan heb je een conversatie met iemand en kom je erachter dat je een gesprek van 10 minuten hebt, heel goed right. Wel als je over hetzelfde praat ;). Het praten gaat stukje voor stukje beter. Het komt waarschijnlijk over alsof ik een IQ van onder de 80 heb maar je moet het toch leren nietwaar. Eén week gehad, nog één week te gaan. Ik ben benieuwd hoe snel het gaat van de week, porque er zijn zoveel woorden in een taal, daar kom je dan achter.

Jos leert dansen

Salsa, tango, dansen is iets wat ze hier heel graag doen. S'avonds kregen we een mini-workshop. Maar niet zomaar eentje. Jos leert namelijk dansen. Alsof dat al niet genoeg is was ik ook nog eens de enige man, met vijf andere vrouwen. Wat heb ik toch een pech nietwaar ;). De beste man, onze leraar, sprak Spaans en enkel Spaans. Mooi genoeg is dansen een universele taal. We beginnen met stap 1, dan stap 2, dan stap 3. En zo slecht deed ik het niet, het ging best aardig. Wel gebeurde het zo nu en dan dat ik iemand in een wurggreep had, onbedoeld natuurlijk, of dat ik verkeerd begrepen had dat de vrouw meer met de heupen moest zwaaien dan de man, logisch toch! Eigenlijk was ik heel tevreden en ging het goed, echt superleuke pasjes en stappen en 'moves' geleerd. Op het einde deed de beste man voor hoe je met 5 vrouwen tegelijk kon dansen. Die stonden namelijk allemaal op een rij. En ik mocht het nadoen. Ok lets go :D. En dit ging best aardig, een aantal dingen superbelangrijk. Oogcontact, doen alsof je weet wat je aan het doen bent en ze een draai geven en snel naar de volgende gaan. Superleuk om te doen. Hopen dat ik in Buenos Aires nog wat lesjes kan nemen.

Het bos in op zoek naar de verschillende Lago's: bosque Arayanes

Dit was een mooi natuur uitje. Met een gids mee (Niko), in het Spaans, weer een goede oefening. Naar de verschillende meren, zoals er hier zoveel zijn. Ik denk dat de foto's vanzelf spreken. Het was superleuk om te doen, erg mooi, al gingen we er wel wat snel doorheen. "Gezien, ok dan gaan we weer". Ik ben meer van het "lets hang out" en lekker genieten van de, stite, uitzicht, en schoonheid van de omgeving. Op het einde naar het "Hidden Lake" gegaan. Stiekem hebben we die toch gevonden. Zo 'hidden' was die dus niet. Niko antwoorde daarop met "Argentinos no son muy creativo". Dus...

Het centrum verkennen, of alléén willen pinnen en eten zoeken

Nu is het ongeveer woensdag, dagen doen er niet echt toe hier; heerlijk. En ik moest even geld pinnen, om het hostel en m'n taalschool voor de eerste week te betalen. Ik wilde naar de HSBC, een bank waar je goed internationaal kunt pinnen. Het is hier allemaal opgedeeld in blokken en is zo rechthoekig als het maar kan. Lijkt makkelijk, is het niet. Het lijkt namelijk nogal op elkaar. Ik was zowel op zoek voor de supermarkt als de pinautomaat (cajegar automatico: of zoiets). Uiteindelijk op m'n goede mannelijke richtingevoel heb ik het voor elkaar gekregen om het gehele centrum te verkennen. Uiteindelijk bleek het vlak naast het hostel te zitten. Ik had toch echt het idee dat het verder was. Wel erg mooi, het is hier erg toeristisch, heb enorm genoten van het uitizcht en er was ook nog een concert 'downtown'. Erg rock achtig maar wel erg leuk. Supermooi om te zien hoe iedereen hier lekker buiten chilt in het gras. Echt het sociale leven is hier enorm belangrijk, net zoals eten.

Goede daden, muchos divertidos

Weer een activiteit. Volunteering work. Al was ik wel een beetje zenuwachtig. Ik spreek nog steeds niet echt heel goed Spaans natuurlijk. We gingen naar een school met kinderen tussen de 7-12 jaar. In het begin was het erg wennen. We gingen met klei spelen en ik had een wit t-shirt aan ;). De kinderen waren uiteindelijk echt superleuk. Veel lol mee gehad, je hebt helemaal geen taal nodig. Je moet gewoon sporten gaan doen en spelen, dat bindt altijd. Zoals voetballen met klei bijvoorbeeld. Grappig hoe het er totaal anders aan toe gaat dan in Nederland. Daar moeten we allemaal netjes in rijtjes zitten en je mond houden. Hier gaat het er iets hectischer aan toe. Echt superleuk om gedaan te hebben en heb er enorm van genoten. Wel zien we hier dat het aan de rand van Bariloche was (zie foto's), en dat de kinderen niet veel hebben maar veel lol kunnen hebben. Zet je even aan het denken

Get your head and feet checked, en zwemmen zonder handdoek

Het wordt hier warmer en warmer, denk dat het vandaag zo'n treinta (30) grados was. Ariba cero natuurlijk. Dit was op vrijdag. Je denkt als je al die foto's ziet dat we elke dag in het meer zwemmen. Toch niet helemaal, het is namelijk ijswater vanuit de bergen en is muy frio. Erg erg erg koud. Dus besloten we om naar het open zwembad te gaan naast het Nahuel Huapi (of zoiets) meer te gaan. Als je denkt even snel te gaan zwemmen, dan heb je het mis. Voor slechts vijf peso's (0,90 Euro) mocht je naar binnen. Helaas werden we teruggestuurd. Ik snapte er niks van, Shawn, die goed Spaans beheert wel. Hij zei "we have to get our head and feet checked". Allright, logico perfecto. Lets go. Op naar het anders huis aan de overkant waar we dit konden doen. Hier stond een wachtrij van zo'n acht mensen. Na ongeveer 10 minuten waren wij aan de beurt. Een grote ruimte, een groot bureua en een vrouw hierachter. Hier moesten we onze leeftijd geven (waarop ik '13' antwoorde, ik dacht dat ze m'n geboortedatum bedoelde die begint met 13). Ook waar we vandaan kwamen. Eenmaal onze naam opgeschreven mochten we weg. Het was blijkbaar toch niet nodig om naar ons hoofd en voeten te kijken. Eenmaal terug bij het zwembad wilde we naar binnen, helaas. We mochten geen kleren meenemen. Ok, op zoek naar een hok, konden we onze kleren afgeven. Vervolgens terug met handdoek. Nop, no permido meenemen dé handdoek. Pero, todos gentes (iedereen hier) heeft een handdoek. Helaas, maar het mocht echt niet, ook zij niet zei ze. Uiteindelijk dus ook onze handdoek teruggebracht en toen konden we eindelijk gaan zwemmen, nadat we gevraagd hadden "que mas" (nog iets anders). Enn het water was ijskoud! We konden dus net zo goed in het meer gaan zwemmen, plus dat we heerlijk op de stenen konden zonnen, ideaal ;). Een zwem 'expierence' for sure.

Earthquake en zes uur 'hiken'

Vandaag was écht ook heel gaaf, en vermoeiend. We zijn gaan 'hiken', een ander woord voor, veel lopen en de omgeving verkennen. We zijn naar 'Frey' gegaan, in de winter een ski-oord. Na een busrit van zo'n 40 minuten aangekomen. En met z'n vijven op de heuvels in, bergen eigenlijk. Het heeft ons ongeveer iets meer dan 3 uur gekost om omhoog te gaan. En wat een klim. Tot helemaal in de top, waar je op de foto's het meer ziet tussen de gebergten. Hiervoor moesten we door de rotsen klimmen, over w***ele bruggetjes en zo'n dertien keer over boomstronken struikelen. In de middag hebben we heerlijk gezond. En erachter gekomen dat we of nu weg moesten, of twee en en half uur later (de volgende bus). We hebben het dus voor elkaar kregen in twee uur naar beneden te gaan. Half rennend van de berg naar beneden, heel vet om te doen. Wel opassen geblazen, een verkeerde stap en je leert vliegen ;). Het was wel absoluut de moeite waard. Goed voor de ogen, goed voor de conditie, minder goed voor de voeten en knieen. Wat een uitzichten krijg je mee. Ik ben best wel trots op mezelf, aangezien in Nederland alles plat is. De eerste week ben ik ook veel meer gestruikeld dan deze week. En ik kom super getraind terug.

Vannacht was er ook een grote aardbeving, zoals jullie wellicht weten onderhand. In Chili, Concescon. 8.8 op de schaal van richter. Overal te voelen, in Peru, door heel Argentinie, ook in Bariloche. Mensen zijn hier de huizen uitgeweest omdat alles zo erg trilde. Ik heb het vannochtend moeten horen. Ik heb heerlijk geslapen, wel even wakker geweest maar toch weer doorgeslapen. Best bizar, wel even nu kijken of m'n route naar Mendoza en Santiago over 1.5 week nog doorgaat of dat ik een andere route ga kiezen

Family House

Afgelopen vrijdag, op naar het family house. Bij een familie thuis zitten en Spaans leren. Vrijdagavond aangekomen, ongeveer 3.5 km up hill met m'n backpack gelopen, en erachter gekomen dat ik veel veel veels te veel bij heb. Zo leer je! Eenmaal aangekomen naar binnen en mezelf voorgesteld. Ik werd meteen voorgesteld aan één andere meid die ook daar verbleef en de dochter en haar vriendin van "Mara", de mujer (vrouw) van het gezin. De vader die is er niet. Op m'n beste Spaans geprobeerd conversaties te voeren en het gaat steeds beter, je moet hier wel. En ze zijn heel open en vriendelijk en bovendien, ook best geduldig. Dat is wel nodig. S'avonds om 9 uur kwamen er nog 2 dames bij, die ik van de escuela ken, de spaans school. Uiteindelijk om 10 uur met z'n vijven gegeten en natuurlijk spaans gepraat. Lastig volgen, maar dit is wel de beste (mejor) manier om het te leren. Echt enorm heerlijk gegeten (Shepards Pie; stiekem typisch Argentijns, of toch niet ;)). En om één uur, na heerlijk nagepraat te hebben, hield ik het voor gezien. Best een lifestyle, om 10 uur s'avonds eten, om 1 uur naar bed en om 7 uur weer op. Dat is hoe het er hier aan toe gaat.

Al met al, gaat het dus enorm goed, heb totaal nog geen 'heimwee' en vermaak me hier meer dan prima. Er zjn zoveel nieuwe leuke mensen die je leert kennen, nieuwe activiteiten die je doet, nieuwe ervaringen die je op doet, dat het niet anders kan dan dat je hiervan leert, er een beter persoon van wordt en het een fantastische ervaring is.

Ik hoop dat jullie je ook goed vermaken