Wow, wat een trip was dat, om alleen al hier in Bariloche te komen. Maar het is het zeker waard. Het uitzicht vanuit mijn kamer, waar ook drie andere heren schaamteloos liggen te snurken, is over het Lago Nuhuel Huapi. Nu net ontbeten (soort van) en over een uur ga ik met een aantal andere mensen naar Te Cerro Companario, welke uitgeroepen is tot één van de tien mooiste uitzichten van de wereld. Daarna is het plan om een stuk te gaan fietsen.

Allereerst even terug naar hoe ik hier gekomen ben. Wat een reis. Samenvattend, tien uur vertraging over vier verschillende vluchten. In Amsterdam had het vliegtuig een half uur vertraging. Toen de halve dag doorgebracht op London Gatwick waar ik stiekem gratis kon skypen, nice! Vanuit London was het ook weer wachten, waar op het laatste moment je gate nummer niet zichtbaar wordt, en dan opeens je vlucht één uur vertraagd is. Eenmaal aangekomen in Madrid zou ik makkelijk moeten kunnen overstappen. Dit leek goed te gaan, toen weer hetzelfde, geen gate toewijzijng en vertraging, ongeveer één uur. Toen kwam het vliegtuig eindelijk opdagen en mochten we naar binnen. Na een uur in het vliegtuig gezeten te hebben, wat al verdacht lang duurde, mochten we er weer uit. Er was iets mis met de motor (hoorde we later). Dus iedereen eruit, de helft van de passagiers overstuur, en informatie in het spaans. Uiteindelijk was het dus inderdaad de motor, dit zou gerepareerd kunnen worden. Dus, weer de douane door en wachten maar. Vier uur later stegen we op, 0400 snachts, 4 uur later dan gepland.

Dit werd best spannend, nog even snel uitgerekend hoe lang we moesten vliegen, het tijdsverschil en de tijd die ik over had om m´n vlucht naar Bariloche te pakken. Dertien uur in een vliegtuig is overigens niks voor mij. Niet heel veel kunnen slapen, maar dat was een kwestie van tijd. Ik had immers zeker 7 uur geslapen over de laatste 48 uur. In Buenos Aires aangekomen dacht ik dat ik als een van de eersteuit het vliegtuig kon. Ik zat immers helemaal achteraan (op tijd geboekt of niet ;)). Het enige nadeel is dat ongeveer 100 passagiers op een vlucht 3 keer naar de wc moeten en dat nogal een geluid maakt. Raad eens, we moesten er helemaal voorin uit, dus ik had zeker 200 mensen voor me die ook door de doune moesten. Gelukkig ging dit vrij snel, en heb ik iets kunnen smokkelen. Ik moest zelfs nog even op m´n tas wachten. Toen ik m´n tas had, snel naar Tiende Leon, die me naar de andere kant van Bariloche moest gaan brengen, ik moest immers van vliegveld wisselen. We kwamen erachter dat met de shuttle ik het niet zou halen, ik moest binnen 50 minuten op het vliegveld zijn om m´n bagage nog in te kunnen checken (officieel). Een prive taxi dus (38 dollares) en 140 over de snelweg. Eenmaal aangekomen had ik nog zeker 5 minutenover.

Net op tijd aangekomen dus. En ik hoefde maar een uurtje te wachen. En ja hoor, geen gate nummer, nog steeds geen gate nummer and so on...Toch maar even door de douane heen en daar zien we wel weer. Gelukkig was alle informatie exclusief in het spaans, dus dat was een makkie...Het onweerde enorm en alle vluchten werden opeens rood, vertraagd, vraag informatie bij provider en cancelled. Oh oh, gelukkig, 4 uur later, kon ik vertrekken naar Bariloche. Toen nog een ritje vanaf het vliegveld en toch maar even tot 0200 een biertje gedaan om hier te socializen. Daarna heb ik nog nooit zo lekker geslapen.

Onderweg best wel wat leuke mensen ontmoet, uit Amerika, Spanje. En de vlucht zit achter de rug. Nu hier de boel verder verkennen.

Ik hou jullie op de hoogte.

Ciao, Jos

ps, bijna vergeten, het is een graad of 18, heerlijk!