Profile
Blog
Photos
Videos
Hey allemaal,
Bij deze dan eindelijk weer een kort verhaaltje. Ik dit verhaal doe ik geen verslag van de rondreis die ik samen met mama, papa en Martijn heb gemaakt, want daarvoor ben ik nu nog niet helemaal in de stemming. Dus dat verhaal houden jullie nog van me tegoed. Ik vond het namelijk heel leuk dat Martijn, papa en mama kwamen, alleen het afscheid was natuurlijk minder. Dus ik kan beter een leuk reisverslag schrijven als ik weer helemaal vrolijk ben.
De laatste nacht dat Martijn, papa en mama er waren, kon ik bijna niet slapen. Ik wilde ze helemaal niet laten gaan en zat er al over te denken om zelf mee te gaan. Zondagochtend zijn Martijn en ik eerst gaan inchecken via het internet van het ziekenhuis. Gelukkig waren er nog wel goede plaatsen vrij, in ieder geval voor de lange vlucht. Toen gingen we in het ENRECA huis nog de laatste spulletjes inpakken en voordat ik het doorhad, was het al bijna half 2, tijd om naar Highway (restaurant vanwaar de bus naar Dar vertrekt) te gaan. Alle keren dat ik met de Dar express heb gereisd, was de bus minimaal een kwartier te laat, maar deze keer vertrok hij precies op tijd. Ik vond het echt een heel raar gevoel dat ik toen weer terug naar huis ging en dat papa, mama en Martijn nog steeds in Tanzania waren, maar toch ook weer niet dichtbij.. Op dat moment was ik het liefst meegegaan naar Dar om ze echt op het vliegveld te zetten, maar dat zou wel heel veel gereis worden. Dus ik had een hotelkamer voor ze gereserveerd om voor de vliegreis nog wat proberen te slapen. Als afleiding heb ik 's avonds met Noreen zitten kleuren. Mama had namelijk puzzels meegenomen die je zelf nog moet inkleuren. Ze was er superblij mee! En ik vond het wel leuk om haar te helpen. Ik was echt supermoe 's avonds, dus ben ik op tijd naar bed gegaan. En in mijn bed lagen Martijns pyjama nog en twee lieve briefjes van Martijn en mama! Dus toen kon ik wel slapen.
De volgende ochtend werd ik toevallig nog net op tijd wakker om nog een smsje te sturen voordat ze in het vliegtuig zaten. Om half 6 's ochtends vlogen ze al! Ik kon nog lekker even in bed blijven liggen, maar moest ook wel vroeg op, want ik moest weer naar het werk. Het eerste wat ik wilde doen toen ik opstond, was mijn koffer inpakken en achter ze aanreizen. Maar toen ik me aangekleed had en aan het onbijt zat, wilde ik toch wel weer hier blijven. Op het werk moest ik eerst gaan regelen dat ik uberhaupt langer mag blijven. Volgende week verloopt namelijk mijn toeristenvisum en ik wilde gewoon weer een nieuw toeristenvisum kopen, maar dat schijnt niet zo gemakkelijk meer te zijn als voorheen. Pernille wilde het net voor mij proberen, maar haar lukte het niet. Ze had 3 mogelijkheden om een nieuw toeristenvisum te krijgen. De eerste was iemand op het immigratiekantoor omkopen (hij vroeg 400 dollar), de tweede optie was de bus nemen naar Kenya en daar een week blijven en dan terugkomen (dus ook een visum voor Kenya kopen en een hele week vakantie betalen en niet kunnen werken), of ze kon haar paspoort afgeven aan een medewerker van het immigratiekantoor en dan zou die daarmee een week in Kenya gaan zitten (voor 250 dollar). Dus heeft ze er toch voor gekozen om een residence permit te regelen (maar 120 dollar en geldig voor een jaar). Balen dat we dat niet eerder wisten, want dan hadden we dat beter meteen kunnen doen en dan was het reizen voor mij ook veel goedkoper geweest (als je hier woont, heb je vaak andere tarieven overal). Maar wel fijn dat Pernille het eerder moest regelen dan ik, want nu kon ik gewoon haar brief kopiëren en hoefde ik alleen maar haar naam te veranderen in de mijne. Dus dat heb ik giserochtend meteen gedaan en ik heb ook pasfoto's gemaakt en vanalles en nog wat aan de brief toegevoegd. En toen heb ik de brief met de Dar Express naar Dar gestuurd, daar zal iemand het voor mij gaan regelen! Dus daar ben ik weer mooi vanaf.
's Middags belde Martijn me toen hij nog op Schiphol was. Hij wilde parfum voor mij kopen (ik had een bestelling gedaan, omdat ik naar Dusseldorf vlieg straks en ik weet niet of ze daar ook zoveel winkels hebben, dus kon Martijn de parfum nu beter kopen). Helaas mocht hij niks kopen, omdat hij niet vertrok, maar juist aankwam op Schiphol! Balen! 's Avonds belde hij nog een keer terwijl hij met zijn ouders zijn backpack aan het uitpakken was. Betty vond het maar niks dat er misschien een kakkerlak tussen de kleren zat, dus ze waren buiten aan het uitpakken. Later smste mama dat ze thuis waren, maar ze belt me vanavond nog even. Toen ik vanochtend opstond, was ik er wel al weer gewoon aan gewend om hier in Korogwe te zijn zonder Martijn en papa en mama. En ik ga nu echt met mijn onderzoek beginnen, Mayke heeft al wat voorbereid! Hopelijk krijg ik het allemaal op tijd af! Tot volgende keer weer!
- comments