Profile
Blog
Photos
Videos
Heyhey,
Het is echt grappig om te merken hoe snel je aan een omgeving went. Woensdagavond werd ik door de driver naar huis gebracht en tijdens de rit naar huis dacht ik aan de eerste keer dat ik naar het ENRECA huis reed. Dat was de dag na aankomst, toen Allen me van Dar es Salaam naar Korogwe bracht. Totdat we in Korogwe waren, hadden we de hele tijd op verharde wegen gereden, maar ineens reden we een zandpad in. Toen had ik echt het gevoel dat ik helemaal in de jungle was beland, met zo'n klein bruinrood zandpaadje door bomen en hoog gras. Toen ik woensdag naar huis gebracht werd, merkte ik ineens dat ik het nu helemaal niet meer als jungleachtig zie, maar in plaats daarvan zie ik de weg naar huis met de kuilen als een soort vervelende drempels en zie ik veel meer huizen om ons huis heen staan dan ik in eerste instantie dacht. Vandaar dat ik `s nachts in bed zoveel honden hoor blaffen! ( Lang leve de oordopjes!)
Op het werk begint het ook te wennen. Ik weet steeds beter hoe ik de bloedmonsters moet verwerken en kan steeds meer dingen zonder hulp. Gisteren heb ik voor het eerst in m'n eentje wat bloedmonsters in de vloeibare stikstof gezet, dat is wel echt gaaf. Voor witte bloedcellen is - 80 °C namelijk niet koud genoeg, dus moeten in de vloeibare stikstof (- 180 °C). Er staat in de 'kelder' een grote tank en meteen als je de deksel er afhaalt, komt er een soort rook uit de tank lopen. De rook stroomt echt over rand naar beneden! Dan moet je er een groot rek uitpakken met allemaal doosjes voor opslag maar de vloeibare stikstof moet dan nog verder tussen de doosjes uitlopen, dus dan komt er weer een grote walm de kamer in. (Het lijkt wel een beetje op de droomvlucht, maar je moet wel oppassen dat je de vloeibare stikstof niet over je voeten laat lopen) En als je er dan zo'n doosje uitneemt, dan hoor je vanalles ploffen. Laatst had ik samen met Mayke twee buisjes uit de stikstof gehaald voor mijn assay en toen ik met die buisjes in een rekje naar boven liep, sprongen beide buisjes tegelijk uit het rekje, heel handig!
Met mijn onderzoek gaat het wel aardig. Ik ben bezig met het eerste deel, kijken wat de beste omstandigheden zijn om naar de deling (en dus de activiteit) van cellen te kijken. Ik heb al 'ontdekt' dat de buisjes 7 dagen in de kweek moeten staan en wat de concentratie van verschillende stimuli moet zijn voor het beste resultaat (dat je goed verschil ziet tussen cellen die gestimuleerd zijn en en cellen die niet gestimuleerd zijn). Afgelopen woensdag wilde ik eigenlijk beginnen met het testen van verschillende stukken eiwit van de malariaparasiet, maar helaas ging dat niet door. Er klopt iets niet helemaal met de hoeveelheden van deze eiwitten en voordat we ze kunnen gebruiken, moeten we dus de concentraties meten. Dat kan niet hier in Korogwe, maar wel in Moshi. En daar gaan we dit weekend toevallig net naartoe! Mayke heeft al daar in het lab afgesproken dat we de eiwitten even kunnen meten. Dus hopelijk kan ik maandag wel beginnen met m'n nieuwe assay.
Vandaag gaan we dus naar Moshi. Daar heb ik wel zin in, want ik heb wel weer zin om wat dingetjes te kopen die ik hier in Korogwe niet kan krijgen. Ik moet nog even een flinke boodschappenlijst maken! We gaan naar Moshi omdat vanavond een vriendin van Mayke daar aankomt en een vriendin van Christentze komt morgen aan. Dus daarom wilden zij naar Moshi en natuurlijk willen wij dan mee! We gaan nu met z'n zessen als welkomstcomitie!! En het komt ook wel goed uit, want dan kan ik meteen informeren naar een safari voor als Martijn en papa en mama er zijn! Want dat is al bijna! (Daar moet ik ook nog een boodschappenlijstje voor maken!! Nee hoor, alleen wat dingetjes die ik op reis nodig heb, zoals een slaapzak enzo. En nog een paar kleine dingetjes..) Maandagochtend rijden we weer terug naar Korogwe. Ik laat jullie dan snel weten hoe het geweest is en zet natuurlijk een foto van de Kilimanjaro op m'n site!! Doeidoei!
- comments