Profile
Blog
Photos
Videos
Tansen - Butwal - Bhairawa - Lumbini
Gisteren was nog een erg leuke dag, een wandeltocht naar boven met een prachtig uitzicht over Tansen maar vooral de vallei. Een feestdag voor de Nepali, ze hebben er hier wel erg veel en als we boven zijn blijkt dit de lokale picknickplek te zijn voor de feestdag. Veel groepen jongelui, maken muziek en dansen en als we worden uitgenodigd om mee te doen laat Jellie zich dat geen twee keer zeggen. De jongelui worden helemaal gek ik gewoon mee ga dansen zonder me ook maar ergens wat van aan te trekken. Zo shy als ze hier soms zijn, zo heerlijk is het om gewoon aan te sluiten en mee te doen. De weg terug naar beneden hebben we uiteindelijk na de nodige aanwijzingen snel gevonden.
We treffen nog een Zweeds gepensioneerd echtpaar die hier in het ziekenhuis van Tansen werken. Het eerste wat de orthopedisch chirurg in het Nepalees leerde was "ik ben uit de boom gevallen". Zes weken hard werken samen met andere westerse artsen met als doel zoveel mogelijk kennis over te dragen. In de praktijk is hij eigenlijk vooral erg druk met zelf veel doen omdat er veel te weinig personeel is. Onlangs kwam er nog een arts om bij een busongeluk hier in de vallei. Na zijn verhaal over de slangebeten en een gesignaleerde luipaard boven op de heuvel, lopen wij toch met een ander gevoel met zijn tweetjes over het pad. We verzinnen ter plekke hoe we het aan zullen pakken als we worden aangevallen en gebeten, maar die gedachten blijken toch weer voor niets te zijn, geen beest te bekennen, buiten de wederom prachtige vlinders dan. Via een flink aantal traptreden dalen we weer af naar Tansen en gaan naar het enige restaurant in het dorp om een hapje te eten.
Daar treffen we nog wat Duitse collega's van de Zweedse arts en na een heerlijke chicken sizzler, vegetarische momo en hamburger ( ja echt waar), duiken wij ons bed in om een uurtje of half negen.Vanmorgen vroeg op, althans voor ons vroeg, 7.00u roept de lieftallige mevrouw van onze telefoon "het is tijd om op te staan, het is nu 7.00u ". Ik moet er telkens weer om lachen dat de telefoon kan praten en zo aardig ook zo vroeg in de morgen al. Ze heeft nooit geen ochtendhumeur. Wij ook niet trouwens, drinken een eigengemaakt bakje koffie en thee, eten een koekje als ontbijt en pakken onze rugzakken in.
Op naar het busstation waar de bus naar Butwal klaarstaat. Hij ziet er weer fleurig uit, en hangt aan alle kanten een beetje aan elkaar. Nog niet veel passagiers dus we zitten flink voorin. Als de bus een paar keer flink achter elkaar toetert, stroomt de bus zo vol dat zelfs de ingeladen geiten het benauwd krijgen. Wij hebben een prima plekje. Langszaam schuift de bus de berg af en we rijden weer door een prachtig landschap. Met wat muziek op mijn oren geniet ik helemaal intens. Na een urrtje of wat is het ineens erg druk op de berg met bussen, brommers, auto's, mensen en politie. Er lijkt een heftig ongeluk gebeurd te zijn, of één of andere strenge controle waardoor deze opstopping is ontstaan. Helaas geen spannend avontuur, en je raadt het al, we hebben weer een feestdag vandaag en iedereen komt hier omdat er boven op de berg een bijzondere tempel is die men wil bezoeken. De bus stroomt zowat leeg en we vervolgen rustig onze weg. De geiten zijn ineens ook verdwenen dus die zullen wel geofferd gaan worden.
Een uurtje later bereiken we Butwal, inmiddels zitten we in een vlakke omgeving en begint het stadleven weer een beetje vorm te krijgen. Eerst maar eens even op zoek naar een ATM om wat extra roepies uit te trekken, want dat zal misschien voorlopig niet meer zo makkelijk gaan. Nog een colaatje bij een lokaal tentje en op zoek naar de volgende bus richting Bhairawa. Even behulpzaam als de Nepalezen zijn wordt ons direct gewezen welke bus we moeten hebben. Rugzakken op het dak, M&M in de bus en na tien minuten zit Mark met een Nepalees kindje op schoot omdat die anders wordt geplet door de volwassenen die allemaal in de bus staan. Weer tien minuten later ligt dit schattige kindje te slapen tegen Mark zijn borst en schijnt het hem niet te deren dat Mark groot, wit en niet van Nepal is. Een machtig mooi gezicht van die grote witte handen die zo'n diep gekleurd kind goed vasthoudt. Ik geniet ervan en laat het fototoestel even voor wat het is.
Een uurtje verder stappen we weer uit, om over te stappen in de bus naar Lumbini. De chauffeur staat al te wuiven want het is een populaire bestemming voor toeristen. Ondanks dat we er maar eentje verder tegenkomen, een Rus blijkt later, hebben we weer een plekje in de bus. Als we een paar jongelui vragen hoe lang de rit zal duren, antwoorden ze nog positief dat dat een uur zal zijn. Dat positieve wordt na drie kwartier even anders, want de bus stopt als er enorm veel mensen bij de afslag naar Lumbini op de weg staan. Het lijkt weer een heftig ongeluk maar deze keer is het wat geheel anders. De weg is geblokkeerd door massa's schoolkinderen en volwassenen en er wordt streng toegezien door de Nepalese politie. Wat blijkt, er is een leraar ontvoerd, door wie hebben we niet kunnen achterhalen, en de staking is daar om hem vrij te krijgen. Jammer dat iedereen die naar Lumbini wil helaas daar niet kan komen want de weg is met geen mogelijkheid te berijden. ( tenzij je de dood van zo'n honderdvijftig mensen op je naam wil hebben, niet dus)
Na een kwartier wachten, beginnen de buschauffeurs die in de opstopping terecht zijn gekomen hun bussen te draaien en besluiten om terug te gaan naar Bhairawa. Dat zijn wij dus niet van plan ! Lumbini kan niet echt ver weg meer zijn, dus eens even checken bij deze en gene. Een kilometer of vijf wordt er gezegd, nou dan zit er maar één ding op, rugzakken op de rug en de ene voet voor de andere zetten, dan komen we er vanzelf. Ik maak nog een praatje met de Nepalese politie, Mark vindt het niet gepast en zegt dat ik moet doorlopen, en de Rus volgt ons plan.
Onderweg kletsen we wat en komen erachter dat we ons reisplan misschien moeten aanpassen. Niet dat van Lumbini maar wel van Sikkhim India. Er schijnt een heftige overstroming in het oosten van Nepal te zijn geweest, een complete belangrijke brug is verwoest en er zijn tentenkampen opgezet voor de daklozen. Da's nou precies op onze route naar India dus niet erg handig.In Lumbini aangekomen, drie straten en dat was het dan, zoeken we een guesthouse en na een te duur maar zeer schoon plekje, zoeken we even verder. Alleen maar griebus, dus wij gaan terug naar onze kamer van 600 roepies, kletsen er nog 50 af, en gaan vervolgens akkoord. Een heerlijke, weliswaar koude douche volgt, wat eten en een korte wandeling door het dorp.
Dit is de eerste keer dat we Nepal op Afrika vinden lijken, lemen hutjes, zandpaden, primitief en warm. Het gebied met alle tempels die horen bij het geboortedorp van Boeddha bewaren we lekker tot morgen. Dan huren we een fietske, en gaan al dat moois hier eens bekijken. Vanavond nog met een ander Nederlands stel, Ed en Ilona, zitten kletsen en de nodige reistips over nationaal park Chitwan en China uitgewisseld. Was erg gezellig.
- comments