menm2azie voor ChancEd : km stand = 12051

Het natuurschoon van Pokhara(genieten en afzien).

Sta je 's-morgens op na een heerlijke nachtrust van wel 11 uurtjes, kijk je vanaf het balkon van het guesthouse in de richting van de Annapurna en daar verrijzen machtig mooie witte toppen. Een nieuw gezegde is meteen geboren, "eerst de Annapurna zien en dan sterven". Wij blijven voorlopig gewoon eerst hier genieten. Na het overweldigende uitzicht tijd voor een ontbijtje op hetzelfde dakterras. Wat zullen we vandaag eens gaan doen, ik heb het over zaterdag 1 november, gisteren dus, tijd voor een leuke inspanning in de omgeving. Je kunt hier echt van alles doen, van wandelen, fietsen, bootje varen tot en met paragliding, golf, raften en deltavliegen. Allemaal onder het genot van een dosis uitzicht op de Annapurna. Wij gaan eens tijd maken voor een mountainbiketochtje, om het DSZV -gevoel ( dames samen zwetend vooruit te udenhout) een beetje op te pikken en gewoon omdat het leuk is om met de fiets langzaam door het landschap te gaan. Al snel blijkt dat de asfaltweg overgaat in echt ruig mountainbiketerrein en we moeten meerdere keren afstappen omdat we zonder versnelling niet omhoog gefietst komen. Afzien dus ! Het uitzicht is geweldig en in alle dorpen worden we "ge - namasteed", als we dat zo'n honderd keer hebben teruggeroepen in een uurtje of drie overdrijf ik niet. Bij een lokaal tentje in de middle of nowhere, maken we de dag van de eigenaresse helemaal goed, twee cola én een fles water. Na deze stop, keren we om, om de terugtocht langs het Phewa meer te beginnen. Alles wat we op de heenweg naar beneden raceten is nu ineens een zware klim geworden. "Tandje erbij, draaien aan die knop", hoor ik inmijn hoofd, en verdomd het werkt.We stoppen eens even bij een lokale timmerman, tegen zijn huis heeft hij een mooie overkapping gebouwd, die dienst doet als werkplaats. Hij is uitgerust met veel handgereedschap maar we ontdekken ook een elektrische schuurmachine en als we vervolgens zijn werk bekijken blijkt het een echte vakman. Hij maakt prachtige tafels van het meest mooie hardhout, kosten dertig euro per tafel. Gezien het grote toeristencentrum in Pokhara is er ook veel vraag naar zijn werk, dus hij verdiend er een goede cent mee. We vervolgen onze fietsroute en komen uiteindelijk bij een plek waar het druk is met mensen. Al snel wordt duidelijk waarom, de parapenters landen hier na een vlucht in de lucht. Het ziet er aantrekkelijk uit en we genieten even van alle bedrijvigheid. Na een inspannende dag gaan we lekker op tijd slapen en vandaag een nieuwe inspanning voor de boeg.

Vanmorgen met een taxi naar Sarangkot gereden nadat bleek dat er geen bus meer ging. Wat onderhandelen en het delen van de taxi met een Nepalees stel, brengt ons in twintig minuten naar een hoog gedeelte recht tegenover de Annapurna. Je ademt stokt bij dit soort natuurschoon. We worden uitgenodigd op de Nepalese thee bij onze taxi delers. Een vriendelijk stel dat in Sarangkot woont samen de vader van de man. Hij is 74en zit op een rieten matje achter het huis. De familie is van de kaste van de kleermakers en krijgen werk van de kaste van de Brahma's. Opa van 74 is druk aan het werk achter de handnaaimachine met het maken van een blousje. We mogen een kijkje nemen in het lemen huis en het is vooral schoon en praktisch. Na wat gebabbel en het drinken van de Nepalese thee wandelen we vanaf dit hoge punt naar beneden richting het meer van Pokhara. Onderweg stoppen we twee keer om de parapenters de heuvel af te zien rennen en als grote vogels in de lucht te zien hangen. Wat een rust en ruimte hier. Helaas hangen er zoveel van die chutes in de lucht dat het beeld er ook weer door verstoord wordt. Bijkomende nadeel van deze sport is ook dat er vele westerse gidsen en instructeurs zijn die gedurende het seizoen hier veel geld verdienen aan alle toeristen die willen vliegen. De Nepali schieten hier zelf niet veel mee op, buiten dan dat ze geld ontvangen voor het opvouwen van de chutes. Gelukkig is er ook nog een volledig Nepalese vliegclub en dat spreekt ons dan weer wel aan.Na alle parapentactiviteit wordt het tijd voor ons om de weg naar beneden te beginnen. Met telkens iedere keer weer een prachtig uitzicht, dalen we snel naar beneden, een redelijk stijl pad met vooral eens soort traptreden van stenen. Het is heerlijk om in de natuur te zijn en onderweg de cultuur van Nepal te ontmoeten. Na een paar uurtjes dalen bereiken we de meer bewoonde wereld en kunnen we op zoek naar een plekje voor wat eten en een drankje. Nog een uurtje lopen daarna en we zijn terug in het drukke Pokhara. Weer een heerlijke dag !

Voorlopig trouwens even geen verhaaltjes, want we gaan voor een zestal dagen op trekking in het Annapurna gebergte. Onze grote rugzakken stallen we bij Harrie in het guesthouse en de kleintjes gaan mee. Verder nog een wandelkaart en morgen nog wat voorbereiden. Overmorgen vertrekken we naar Nayapul met de bus, om vanaf daar te vertrekken. Dus……… tot over een week of zo.