Profile
Blog
Photos
Videos
Chitwan
Onze trip naar Chitwan begint nogal heftig, want de chauffeur van de bus is een agressief mannetje die alle andere weggebruikers uitdaagt tot en met. Zo lang als mogelijk in het midden blijven rijden met zeer hoge snelheid en proberen de ander van de weg te drukken. Wij voelen ons absoluut onveilig in deze bus en dat gevoel is er voor het eerst sinds we weg zijn. In Butwal blijkt dat onze bus te leeg is, niet gek met zo'n maffe chauffeur, en men besluit dat wij moeten overstappen in een vollere bus, om naar Chitwan te komen.
Wat een geluk, want we waren inmiddels op het punt aanbeland dat we van bus wilden wisselen omdat we er geen vertrouwen in hadden. Deze nieuwe chauffeur en de bus voelt een heel stuk beter aan, zodat we weer kunnen genieten van de rit en het uitzicht. Na een paar uur bereiken we een nieuwe buswisselplek. Onze bus gaat door naar Kathmandu en wij stappen in een lokaaltje die ons naar Sauraha Tjok ( tjok = kruising/kruispunt) brengt. Daar aangekomen probeert de geldjongen van de bus een slaatje te slaan uit ons korte ritje met zijn bus. Helaas voor hem zijn wij niet van die gemakkelijke toeristen die dan gewoon de beurs trekken, dus we lachen hem eerst stevig uit, en betalen hem vervolgens een vijfde van zijn prijs.Dacht hij ons even in het ootje te nemen, mooi niet dus ! Heerlijke spelletjes zijn dat.
Vanaf Sauraha Tjok denken we wel even naar Sauraha te lopen, maar we hebben niet in de gaten dat dat nog een flink eindje is, zo'n vijf kilometer in de zengende hitte. Als we eenmaal een stukje op weg zijn, besluiten we ieder voertuig waar we inpassen aan te houden om te liften. Er stopt niet veel, sommige bestuurders zwaaien vriendelijk maar rijden tevens vrolijk voorbij, maar als de greenline bus langs komt, stopt hij en opent vriendelijk zijn deuren. De greenline is de meest westerse manier hier om te reizen, een luxe aircon bus, met fantastische stoelen waar je het met gemak een uurtje of tien in uit kunt houden. De prijs mag er ook wezen, de duurste bus, waarbij de lunch vaak inclusief is. Kortom, je betaalt altijd veel te veel. Wij nemen plaats in dit luxe voertuig, een minibus, bij nog een aantal andere toeristen. Na een kwartier arriveren we bij een soort van buspark, waar de jeeps van alle accomodaties klaarstaan om iedereen mee te nemen naar zijn hotel of guesthouse.
Wij hebben een tip gekregen van Ed en Ilona en bij uitstappen noemen we de naam van het plekje, Jungle Wild Life Camp. Een vriendelijke gast toont zijn kaartje en wij worden met de jeep naar het hotel gebracht. Een prachtige kamer aan het water, met uizicht op het park, superschoon en binnen ons budget dus we zeggen, na onderhandelen natuurlijk, ja. Deze plek wordt inmiddels gerund mede door een Nederlandse vrouw uit Brabant, Martina Manders genaamd, die enkele maanden geleden de boel de boel heeft gelaten in Nederland en nu hier aan het werk is en geniet van de heerlijke omgeving. Plat Brabants kletsen kan hier dus ook en da's even vreemd, want de laatste paar dagen zijn we ineens met aardig wat Nederlanders in contact gekomen.Morgen doen we lekker niets en daarna zien we wel.
Vandaag de 17e gaan we dagje een jeepsafari doen samen met Heiner en Caroline, een Duits stel. Om 6.00u ontbijtje en dan op naar het park. Eerst de rivier oversteken in een uitgeholde boomstam, en met alle mist boven het water geeft dat een mystieke sfeer. Aan de overkant stappen we in de jeep en rijden door een geweldig mooi groen park. Dan weer zeer bosrijk en vervolgens twee meter hoog olifantengras overal om ons heen. Onze gids Chrisna, staat achter op de jeep om het wild te spotten en al snel zien we prachtige grote gekleurde vogels, wilde zwijnen, blaffende herten ( met het geluid van een heuse hond), neushoorns, krokodillen en nog meer.
Als de jeep op een gegeven moment stopt zodat we naar een meer kunnen lopen, valt de stilte helemaal op, alleen de geluiden van het park zijn nog hoorbaar en da's fantastisch. Eigenlijk kun je dat ook niet met woorden beschrijven, een soort Beekse Bergen maar dan in het echte wild. ( dit zal Hilke wel aanspreken )Na de lunch die we ergens in het park op een plekje bij het water nuttigen, gaan we weer op pad. Onderweg komen we allerlei politieposten tegen, zij beschermen het park tegen ongewenste gasten en stropers. Opeens roept Chrisna tegen de chauffeur van de jeep dat hij moet stoppen, ergens in de bush heeft hij een neushoorn met zijn kleintje gespot. Hup allemaal uit de jeep en achter Chrisna aan. En jawel hoor, wat Chrisna allang gezien had, komt nu ook op ons netvlies, een prachtig beest met zijn jonkie. Ze staan wat te kijken naar ons en al snel stopt er nog een jeep om ook dit wild te kunnen zien. Het is een sport om niet achter een andere jeep te hoeven rijden dus Chrisna gebaard dat we snel terug naar de jeep moeten, helaas staat de andere jeep voor ons en gaan ze er eerder van door,mmaaaaaaaarrrr…. Onze chauffeur is niet voor 1 gat te vangen. Bij de eerste gelegenheid die zich voordoet neemt hij een binnendoorweggetje en haalt de jeep weer in. Wij joelen als kleine kids en al staande in de jeep geeft dat een echt safari gevoel.
Een uurtje later slaat het "noodlot" toe. We worden niet gegrepen door wilde beesten maar de jeep begeeft het en daar sta je dan in de middle of the bush. Er wordt serieus onder de motorkap gekeken maar het probleem wordt niet verholpen. Chrisna stelt voor dat we een jungle walk gaan doen tot aan een bepaald punt en daar worden we opgepikt door een nieuwe jeep die wordt gestuurd. We zullen in ieder geval voor het donker het park uitmoeten dus dat gaat lukken verzekert hij ons. Helaas voor hem maar gelukkig voor ons, lukt dat dus niet. Onze allereerste nachtsafari is een feit en met allen het licht van de koplampen van de jeep worden we door het park gereden op weg naar de plek waar we vanochtend zijn gestart. We hebben echt geen enkel idee waar we ergens zijn, maar de chauffeur neemt alle paadjes en kent de weg op zijn duimpje. De sfeer is geweldig hier, de hemel is enorm helder en staat vol met sterren, de mist komt langzaam op, en het park ademt haar nachtleven. Het liefst zou ik hier even stil gaan staan met de jeep om alleen maar te luisteren naar alle geluiden, met de mogelijkheid dat dan een tijger zich ook eens laat horen. Deze beesten laten zich overdag niet zien, wel vind je de voetsporen ervan, en 's-nachts komen ze tot leven. Helaas zien of horen we ze niet. Na dik anderhalf uur achterin de jeep te hebben gestaan en te hebben genoten bereiken we de rivier weer. Aan de overkant heeft iemand in de gaten dat we zijn gearriveerd en de uitgeholde boomstam wordt onze kant opgebracht. Voorzichtig instappen en in kalm tempo naar de overkant. Men maakte zich al een beetje ongerust want 's-Avonds in het park zijn met de jeep is niet toegestaan. Dat hebben we onderweg bij de politieposten ook gemerkt, overal werden we aangehouden en moest er uitleg worden gegeven.Eenmaal aan de overkant zetten we voet op Sauraha bodem en komen we terug bij ons slaapplekje.
Een prachtige dag, en tijd voor een avondmaaltijd. Moe en voldaan kruipen we in ons bedje en dromen over die ene tijger die er niet was.
- comments