Profile
Blog
Photos
Videos
menm2azie voor chanced: km stand 24.642+578 = 25.220 km
Yangoon in Birma
In Bangkok hebben wij het tot nu toe wel laat gemaakt, maar nu moeten we toch wat eerder naar bed dan twaalf of één uur, niet te lang kletsen, en geen internet vanavond. Morgen is het vroeg opstaan in ons guesthouse in Bangkok voor onze vlucht naar Birma. Het vliegtuig vertrekt om 07:15 en met alle security checks enzo en wij willen we in ieder geval rond half zes op het vliegveld zijn. Helaas vertrekken de bussen alleen op het hele uur zodat we de bus van 04:00 uur in de ochtend maar nemen. Met deze vroege bus zien we dat vele andere toeristen en lokalen ook rond deze tijd de barretjes op Khao San road nog volop gebruiken. De muziek staat af, maar met wat drank en een gitaar kom je een heel eind. Vele jongelui lopen er niet meer zo florissant bij, rechtlopen kunnen ze in ieder geval niet meer.
Geen files op de wegen rond deze tijd, dus wij zijn in ieder geval ruim op tijd op het vliegveld. Om vijf uur roken we buiten nog een sigaretje en gaan vervolgens inchecken. We hangen wat rond en met een half uur vertraging vertrekt het vliegtuig. Boven Birma vliegen we vooral boven de wolken dus van het land kunnen we nog niet veel zien. Rond een uur of negen zijn we in Birma. Of is het Burma of Myanmar? Naast het vliegveld stopt een oude bus die ons naar de vertrekhal brengt. Deze bus is waarschijnlijk een voorproefje van het vervoer waar we hier mee rond gaan reizen, dat belooft wat. De formaliteiten op het vliegveld worden efficiënt afgehandeld. In de Lonely Planet en op de website van Pam en Ries hebben we al een paar guesthouses uitgezocht die wel wat lijken. We hebben alleen nog geen idee hoe daar te komen, en we hebben nog geen lokaal geld, de kyat. Dollars wisselen op het vliegveld levert een belabberde koers op, dus daar willen we even mee wachten. Als we de bagage ophalen zien we een paar jongens staan die gasten ophalen voor Motherland Inn. We spreken ze aan en het zijn aardige jongens. Het guesthouse heeft nog vrije kamers en is betaalbaar (15$) en we mogen gratis meerijden. Dit guesthouse hadden we niet in gedachten maar zo zijn we in ieder geval in de stad. Als het niets is kunnen we te voet op zoek naar wat anders. Tijdens de rit naar het guesthouse zien al verschillende prachtige tempels maar ook oude vervallen gebouwen te zien. Het guesthouse bevalt, we zijn moe, en dus besluiten we niet verder te zoeken. De kamer is ruim en schoon, het bed is zacht, en als we 'even' gaan liggen zijn we zo vertrokken.
De volgende dag hebben we als huiswerk het regelen van voldoende kyats voor onze reis door Birma. Het guesthouse wisselt ook dollars , maar voor onze 50 dollar biljetten krijgen we hier maar 930 kyat (per dollar). De banken die hier dollars wisselen hanteren de officiële koers van 6.5 kyat per dollar en dat doet dus niemand. De Bogyoke markt schijnt het beste adres te zijn voor een goede koers. Wel oppassen volgens de Lonely Planet dat je niet genept wordt. Gisteravond spraken we nog een Schot die vertelde dat op de markt wel 1010 kyat kon krijgen, maar hij kreeg geen kans om de biljetten te tellen omdat de politie eraan kwam. Hij heeft vervolgens maar van de deal afgezien. We nemen hem niet al te serieus want hij vertelde ook dat hij het voor elkaar had gekregen om in Vietnam ín een bank zelf beroofd te worden. We zijn in Vietnam geweest en daar kunnen we ons helemaal niks bij voorstellen. Rond een uur of elf lopen we naar de markt, het is erg warm onderweg en we zweten ons meerdere peentjes. Onderweg veel vriendelijke gezichten, veel hello's. De mensen zijn goedgemutst en behulpzaam. Voor het eerst zien we in een Aziatisch land jongens en meisjes, mannen en vrouwen hand in hand in de straat lopen. Ook horen we Birmese liedjes die gemaakt zijn op een 'Europese' melodie, het klonk in ieder geval sterk als 'una Paloma Blanca…'. Als we na een uurtje zweten bij de markt binnenlopen zien we een grote hal met allerlei kleine shopjes. Veel juweliers die goud, zilver en of edelstenen verkopen. Veel jade producten zoals armbanden, draken en boeddha beeldjes. Ook kleding en andere huishoudelijke artikelen worden verkocht. We lopen wat rond en worden een paar keer aangesproken of we geld willen wisselen maar we willen eerst even de sfeer proeven. Het lijkt allemaal wel oké en ook de geldwisselaars maken geen al te onbetrouwbare indruk. Als we op een gegeven moment zitten we te kijken bij een paar schakende mannen, raakt Marielle in gesprek met een wat ouder uitziende geldwisselaar. We moeten stevig onderhandelen om uiteindelijk 1000 kyat per dollar te krijgen, maar alleen als we 200 dollar wisselen. We maken duidelijk dat we wel de biljetten willen tellen maar dat is volgens hem geen probleem. Jellie en ik kijken elkaar aan en we besluiten met deze man mee te gaan. Hij is niet zo groot dus ik denk nog, die kan ik wel aan als het nodig is. We lopen met hem mee naar een winkeltje binnen op de markt. Op 2 stoeltjes krijgen we rustig de tijd om de 1000 kyat biljetten te tellen. In Bangkok hebben we gekozen voor 50 dollar biljetten want die waren goedkoper dan de 100 dollar biljetten. Als we vervolgens onze 4 spiksplinter nieuwe dollarbiljetten laten zien ontstaat er opnieuw discussie. De wisselaar had verwacht twee 100 dollar biljetten te krijgen! Balen, nu moeten we weer opnieuw onderhandelen maar er vallen snel een paar kwartjes. Geen wonder dat in Bangkok de 50 dollar biljetten goedkoper waren en ook in het guesthouse waren er 2 koersen, afhankelijk van het biljet. Uiteindelijk krijgen we 950 kyat per dollar. Met een dik pakket van 190 biljetten van 1000 kyat (spreek je uit als tjess) verlaten we de markt. Met wat omzwervingen lopen we terug naar het guesthouse. Onderweg eten we nog wat bij een stalletje en bezweet en vermoeid besluiten we lekker een boekje te lezen bij het guesthouse en verder maar even niets meer.
Vandaag zijn we gaan rondkijken in Yangoon. We besluiten om te gaan wandelen, eerst naar het Kandawgyi Lake en vandaar naar de Shwedagon Pagoda. Onderweg maken we een stop om wat te drinken en raken in gesprek met een dame. Ze vraagt waar we vandaan komen en hoelang we al in Birma zijn. Haar engels is niet zo goed maar ze weet duidelijk te maken dat ze in het ziekenhuis werkt en daar verloskundige is. Ze vertelt niet gelukkig te zijn in Birma, ze verdient erg weinig, 30.000 kyat per maand ( zo'n 30 dollar) en zou graag in Europa willen werken. We geven haar ons email adres maar haar kansen om het land uit te komen zijn erg klein. We wandelen verder en komen langs tennisvelden waar een voorronde voor de jeugd Davis Cup gespeeld wordt. Singapore, Maleisië, Sri Lanka en Myanmar nemen deel. De spelers hebben een leeftijd tot 14 jaar. We zien veel talentjes maar we hebben er te weinig verstand van om te beoordelen of ze echt goed zijn. Van de vier landen gaan er drie verder en het is de eerste dag. We kijken een paar wedstrijden en vervolgen onze weg. Even later komen we langs een terrein en ontdekken dat de lokale "ANWB" autorijschool daar gevestigd is. We kunnen de verleiding niet weerstaan om even te gaan kijken. Als we het terrein oplopen wordt snel een jongeman opgetrommeld die kennelijk het beste Engels spreekt. Wij trekken veel bekijks en vinden het zelf erg leuk om de oude auto's te zien waarin nieuwelingen hun eerste rondjes maken. Het lijkt net een circuit voor kleine kinderen in van die trapautootjes. Ook zijn er een paar 'simulators' waar de leerlingen de pedalen en het schakelen kunnen leren. In Yangoon is 2 tot 3 uur lessen voldoende om de weg op te mogen! Bij ons guesthouse wilden we een paar fietsen huren maar dat was niet mogelijk. De politie heeft fietsen verboden in grote gedeeltes van de stad vanwege de vele ongelukken. Misschien kunnen ze hun aandacht beter aan de rijvaardigheid van de autobestuurders geven.
We zijn al een paar uur onderweg als we bij het meer aankomen. Het ziet er mooi uit met een wandelbrug boven het water. Als we naar binnen lopen komt een Birmese vrouw achter ons aan gerend en legt uit dat we entree moeten betalen, maar liefst 2 dollar ieder. Daar hebben we helemaal geen zin in en besluiten het meer aan de buitenkant te bewandelen. Ook vanaf daar is de mooie koninklijke boot te zien met twee grote gouden draken. Vijftien minuten verder zijn we eindelijk bij de Shwedagon Pagoda. Deze pagode is wel 100 meter hoog en volgens sommigen zo'n 2500 jaar oud. Het is een groot complex met vele kleinere tempels er omheen. Tijdens de bouw zijn er 8 haren van Boeddha ingemetseld en koningin Shinsawbu heeft haar gewicht in goud geschonken om de toren te vergulden met goud. Haar schoonzoon heeft vervolgens vier keer het gewicht van hemzelf en zijn vrouw in goud geschonken. De pagoda zou zo'n 53 ton aan bladgoud dragen. Het is een mooie rustgevende plek. We praten met een paar monniken en als we weg gaan zie ik een aantal mensen op posters met afgeplakte ogen. De tekst is Birmees, maar zouden dit politieke gevangenen zijn? De monniken zijn vaak voorgangers in acties tegen het regiem maar dit is wel erg openbaar. Een passerend Birmees stel weet te vertellen dat deze mensen geen politieke gevangen zijn maar betrapt zijn op stelen in de tempel. We wandelen weer verder. In de Lonely Planet staat dat je in china town goed kunt eten dus dat is de volgende bestemming. Aangekomen op 19th street zien we de eetstalletjes en we nemen een noodle soep. Gelukkig is er altijd gratis thee bij de maaltijd want het pittige eten moet geblust worden.
Door de warmte hebben we geen zin meer om terug te lopen dus we gaan eens kijken hoe we een bus kunnen vinden. We zijn al in de goede straat alleen ons guesthouse ligt zo'n 3 kilometer naar het oosten. Er staan wat mensen te wachten op vervoer en als we de plattegrond pakken komt er al snel iemand vragen waar we heen willen. De straat uit naar de rivier vertellen we hem richting 55th street, en hij gaat overleggen met een andere wachtende. Ons guesthouse ligt op de 60th street maar om onduidelijke redenen is 55 heel bekend. En dan zijn we er bijna. Er passeren een paar bussen maar hij maakt duidelijk dat we die niet moeten hebben. Als de juiste bus stopt vertelt hij de 'conducteur' waar we eruit moeten. We bedanken hem en stappen in. Na een minuut of 15 moeten we eruit. Onderweg hebben we niet kunnen zien waar we waren maar we staan bij 51th street. Tien minuten wandelen en zijn weer terug in ons guesthouse waar we eerst maar eens de hardnodige douche gebruiken.
's Avonds overleggen we over de route die we willen gaan volgen. De bezienswaardigheden in Birma liggen veelal in het centrum van het land. Een busrit daarnaartoe duurt zo'n 15 tot 20 uur. We zoeken naar een alternatief om de lange reis op te breken. Op de kaart lijkt Pyay wel een optie en de dames van de receptie vertellen dat de busrit ongeveer 5 uur duurt. Dat klinkt goed. We gaan wat eten en als we daarna buiten zitten, praten we met Soh-Soh ( één van de medewerkers van het guesthouse) over onze plannen. Eerst naar Pyay en daarna door naar Bagan. Hij kijkt een beetje moeilijk en vertelt ons dat de weg tussen Pyay en Bagan zo slecht is dat niemand die gebruikt. Soh-Soh heeft lang in Bagan gewerkt en belooft voor ons te informeren. Een tijdje later komt hij terug met het nieuws dat dit geen goede reisroute is. We besluiten onze plannen om te gooien. Eerst gaan we met een nachtbus naar Mandalay, waarschijnlijk het meest noordelijke punt waar we zullen komen in Birma. Daarna gaan we afzakken naar Bagan, Inle Lake en de vele andere mooie plekken, maar daarover volgende keer meer.
- comments