Profile
Blog
Photos
Videos
23- 02-2009 Myanmar here we come.
Al enkele jaren hebben we het erover, zullen we naar Myanmar oftewel Birma gaan ? Iedere keer gaat ons gesprek over hetzelfde onderwerp, gaan we niet omdat we een aversie hebben tegen het regime en zorgen we daardoor dat we dat niet steunen ? Of gaan we wel en proberen we de lokale bevolking zoveel mogelijk te leren kennen en te steunen ? Uiteindelijk zijn we er nu uit, we gaan ! Ook nu geldt weer, met eigen ogen zien en beleven zal ons een ervaring brengen en pas daarna zal duidelijk worden of ons besluit het juiste was.
Om naar Myanmar te kunnen, hebben we allereerst een visum nodig, een guideboek is ook wel handig, de nodige dollars en natuurlijk een vliegticket ( over land naar Myanmar reizen is nog steeds niet mogelijk ). Voor het visum gaan we eerst maar eens te raden bij een burootje vlak bij onze slaapplek. Aanvragen duurt een dag of drie weet men ons te vertellen en kost 1600 Baht pp als we het hen laten regelen. Voor datzelfde bedrag regelen wij het liever zelf want dan hebben we meteen allebei een visum. Flinke provisie dus wat hier wordt opgestreken. Een tochtje met de boot over de Chao Praya rivier, aansluitend de skytrain en een klein stukje lopen naar de ambassade van Myanmar. We lammen hier wat af, gaan laat naar bed en rollen laat uit bed dus we zijn er niet al te vroeg, rond 11.00 uur. Er zit al een hele zwik mensen in de rij vanaf een uur voor openingstijd vanmorgen om 9.00u. We vullen de papieren in en besluiten vanmiddag terug te keren. In de tussentijd gaan we met de skytrain even op en neer naar één van de vele shoppingmalls om Mark zijn nieuwe bril op te halen. Een blits exemplaar met meekleurende glazen dus nu heeft hij na vier maanden reizen ook meteen een zonnebril bij de hand. Verdomd handig.
Na de middag staan we om 13.00u weer terug bij de ambassade en geven onze papieren af. Het gaat zoals gewoonlijk bij ambassades weer erg vreemd. Iedereen vraagt om hetzelfde document maar er schijnen toch steeds weer andere regels te zijn. Zo moeten twee jongelui die vóór Mark in de rij staan nog een extra uitgebreid formulier invullen met alle details over hun werk. Ze verlaten het loket en zoeken een plekje op om het formulier in te vullen. Dan is Mark aan de beurt, de beambte vraagt naar onze werkgevers, we hebben ze dan wel niet maar nu zijn het gewoon Desseaux en Yacht, en vervolgens is het afgehandeld. Erg vreemd, Mark ziet er met zijn nieuwe bril waarschijnlijk zeer betrouwbaar uit. Over twee dagen terugkomen met het recuutje dat we hebben gekregen en dan is de boel weer gefikst.
24-02-2009
Mooi een dagje aanrommelen en rustig aan doen vandaag. Het is bloedheet dus jezelf te veel inspannen is niet erg handig. Nu we in Bangkok terug zijn kunnen we onze rugzakken eens ontdoen van alle ballast die we niet meer willen meedragen. We hebben in de afgelopen vier maanden wat kleinigheidjes gekocht in Nepal en India en in Bangkok nog wat extra Thais servies. ( je kent het wel he Boudewijn) De lonely planets van Nepal en India gaan uit de rugzak en alles bij elkaar weegt de doos met spullen zo'n 18 kg dus echt wel de moeite waard om de Thailand Post wat werk te bezorgen. Alle foto's tot nu toe branden we op dvd en sturen we in een apart pakketje ook naar huis. Het werkt hier in Bangkok allemaal behoorlijk gesmeerd, dus we zijn al snel klaar met het regelwerk en gaan even lekker wat drinken op een terrasje. Eén aktie per dag is wel weer genoeg !
25-02-2009
Weer een latertje gisterenavond en dus zitten we om 13.00u aan ons ontbijt. We hebben niet veel behoefte om van alles hier in Bangkok nog te gaan bekijken, dus nemen we op ons gemak de boot en skytrain terug naar de ambassade. Vanaf drie uur kunnen we het paspoort mét visum voor Myanmar ophalen. We zijn ruim op tijd en als het loket opengaat staan we na een kwartier alweer buiten met weer een nieuwe stempel in ons paspoort. Vier weken Myanmar komen eraan dus nu kunnen we op zoek naar een vliegticket en een guideboek. Het visum ophalen was alweer aktie 1 vandaag dus morgen verder met de voorbereidingen. We luieren wat op Khao San, genieten van het overheerlijke Thaise eten, lezen in onze boekjes (weer in het Nederlands na lange tijd, heerlijk), bekijken het komen en gaan van toeristen, lezen op onze laptop alvast wat in over Myanmar en kijken weer eens een film. ( om nog even terug te komen op India en films, als je een interessante aangrijpende film wilt gaan zien over India, ga dan naar "Slumdog Millionaire", deze film won vorige week maar liefst 7 oscars en is absoluut de moeite waard !!)
Als afsluiting van de "ahum vermoeiende" dag ga ik me eens lekker laten verwennen bij de massage, fantastisch weer !
26-02-2009
Vandaag maar liefst drie dingen om te doen, tickets regelen, een guideboek kopen en dollars aanschaffen. Dat eerste is al snel geregeld, want op internet blijkt Air Asia de goedkoopste vlucht aan te bieden. Waarschijnlijk omdat het vertrek om 7.15u in de morgen is maar dat nemen we voor lief. Op de 28ste vliegen we heen en 27 maart keren we terug naar Bangkok. Tickets kopen via internet gaat zo eenvoudig dat we niet de moeite nemen om naar Air Asia aan het einde van Khao San Road te lopen. Een paar gegevens intikken, je creditcard bij de hand en floep daar heb je twee tickets. Mooi geregeld. Tijd om op zoek te gaan naar een guideboek. Nergens is het zo eenvoudig om een lonely planet of rough guide te kopen als hier. Je wordt er mee doodgegooid, de ene kopie over de andere en allemaal voor erg weinig geld. Wij besluiten om de LP van South East Asia te kopen, waar per land wel iets minder info in staat dan in de LP per land, maar de landen die in deze LP staan, komen buiten China, allemaal op ons lijstje voor. Een paar vliegen in 1 klap. We zijn er inmiddels ook wel achter dat een LP handig is, maar zeker niet noodzakelijk. Onze Hollandse mond, die ook Engels spreekt, is eigenlijk onze belangrijkste gids. Praat met lokale mensen en reizigers en je komt zoveel aan de weet van de plek waar je je bevindt of waar je heen wilt, dat je zelfs zonder guideboek altijd weer je weg vindt. Maar goed ik schreef het al eerder, een guideboek is wel handig dus die is aangeschaft.
Ten slotte de dollars. De meeste exchange burootjes hier in de omgeving verkopen geen dollars of tegen een koers die ons niet echt aanstaat. We vragen de eigenaresse van ons hotelletje of zij weet waar we het beste terecht kunnen. Ze verwijst ons naar een bank in het centrum, waar we eenvoudig kunnen komen en waar ze zelf altijd heen gaat als ze geldzaken moet regelen voor het hotelletje. Mooi dat klinkt goed dus na een ritje door de stad, staan we binnen bij de betreffende bank. Genoeg baht's op de balie leggen en je krijgt tegen een redelijk goede koers dollars voor. De bank zit in een enorme luxe en moderne wijk met alleen maar giga shoppingmalls. Ook hier blijkt arm en rijk weer zo dicht op elkaar te leven. Waar de ene Thai zijn goedverdiende geld gaat uitgeven in de mall, zit de armste sloeber hier op de stoep met lepra en gaten in zijn voeten, een plastic bekertje in de hand ( of wat daar nog van over is) , in de hoop dat de rijke Thai hem een paar Baht gunt. Rondkijken blijft ook hier in het moderne Thailand verbazen.
Als het langzaam avond begint te worden gaan we tegenover onze slaapplek even een biertje drinken en dan blijkt maar weer hoe klein de wereld is. We ontmoetten Herman en Jeanne, een leuk stel, die uit Nederland blijken te komen. Ze klinken absoluut niet Brabants, maar al snel blijkt dat ze nog geen 20 minuten rijden van ons vandaan wonen, Beek oftewel voor de niet Brabanders onder ons, Hilvarenbeek. We raken al snel over van alles en nog wat in gesprek en we hebben een hele gezellige avond met zijn viertjes. Er blijken allerlei linken en toevalligheden te zijn en van het ene onderwerp vallen we in het andere en soms zelfs in volle verbazing. Ontmoeten is en blijft zo enorm geweldig. Wij duiken wederom niet erg vroeg ons bed in en bellen met skype nog even naar wat familie.
27-02-2009
Het wordt nu erg saai want ook vandaag was het opstaan niet onze sterkste kant, gelukkig zijn we op reis dus kan alles en na ons muesli met yoghurt en fruit ontbijt rond 13.00u gaan we even twee tickets regelen voor ons vroege vervoer morgenochtend naar het vliegveld. De lokale bussen rijden om 5.00 u 's-morgens niet of minder regelmatig dus we gokken deze keer niet op een passerende bus die de halve stad eerst doormoet om naar het vliegveld te komen. Morgenvroeg rijdt er een airport busje voor die ons netjes oppikt bij onze slaapplek, mooi ook geregeld. We printen ons ticket nog even uit, bedenken of we nog wat moeten meenemen naar Myanmar en lummelen de dag wat aan met lekker lezen over ons nieuwe land.
Duidelijk is dat het regime met stevige hand informatie van buitenaf wil reguleren. Dat betekent dat internet en email waarschijnlijk een heel stuk lastiger zal zijn dan hier in Thailand. De weblog is mogelijk weer een tijdje wat stiller maar zodra er weer mogelijkheden zijn, praten we jullie bij over onze nieuwe ervaringen.
- comments