Profile
Blog
Photos
Videos
Bijna klaar voor weer een nieuwe bestemming
Nu we onze meditatie ervaring achter de rug hebben, zijn we toe aan een nieuwe bestemming. Eigenlijk was het ook nog even puzzelen want probeer maar eens een redelijk geprijsd ticket naar Beijing te boeken. Dat viel nog aardig tegen. We gaan dus naar China, weer een machtig groot land waar van alles te zien en beleven valt. Starten in Beijing lijkt ons wel wat en daarna gaan we met de trein of andere vervoersmiddelen afzakken richting Yunnan. Of we het zuiden zullen bereiken weten we nog niet, want in de gauwigheid hebben we al zo veel dingen gezien waar we in geinteresseerd zijn, dat ons vier weken visum vast weer te kort is. Gelukkig zijn we inmiddels wel gewend aan het bijstellen van onze routes, en blijven we vaak daar waar we het naar onze zin hebben zo lang als we willen. Geen gehaaste schema's, want dat is niets voor ons, wij reizen graag op ons gemak. Dat heeft als nadeel dat we sommige dingen niet zien, maar als voordeel dat er redenen genoeg zijn om sommige landen nog eens te gaan bezoeken, want de aziatische wereld blijft ons nog steeds enorm boeien en voorlopig zijn we hier nog niet uitgekeken.
Bangkok voelt inmiddels als ons tweede thuis, en dus hebben wij het hier telkens weer enorm heerlijk. Ook nu weer, we maken veel gebruik van het draadloze internet op onze kamer om tickets en andere dingen te regelen. Het visum voor China staat inmiddels keurig netjes in ons paspoort en eergisteren hebben we dan toch eindelijk na flink wat speuren op het internet een vlucht geboekt naar Beijing. Weliswaar met een stop in Ghanghzou van twee uur, maar dat nemen we erbij, onze startbestemming moest voor ons Beijing worden. Inmiddels zijn we ook uitgerust met een lonely planet van China, tweedehandsje zoals gewoonlijk, en een taalboekje van het Mandarin. Misschien gaat dat ons nog helpen bij het regelen van allerlei zaken want de engelse taal zit niet in de genen van de Chinezen. Zoals de meeste Nederlanders kennen wij alleen het chinese hallo, nĭ hăo, en dan houdt het verdomd snel op met onze Chinese kennis. Alhoewel we natuurlijk wel veel chinese gerechten vlekkeloos kunnen uitspreken.
Voor nu lummelen we lekker nog wat aan in Bangkok, bezoeken het park, spelen muziek op de nieuwe bamboesaxofoon ( met de klank van een sax maar die eruit ziet als een mix van een sax met een riet en een blokfluit), pikken een filmpje in een 3D bioscoop ( met zo'n maffe bril op) en kopen toch maar eens wat nieuwe onderbroeken. Het is bijna genant om ze met de nodige gaten steeds weer bij de was te stoppen. Daarnaast begint alles inmiddels een beetje te lubberen omdat de kilo's er af zijn gevlogen. Ja, reizen is een heel karwei, iedere dag uit eten, slapen in beroerde omstandigheden ( ahum), bussen treinen en tuk tukken, vooral ontmoeten van mensen en culturen en daarover verhalen schrijven voor op de weblog, lezen over de landen die we bezoeken en ontspannen met een goed boek. Verder breken we soms onze hoofden op ingewikkelde sudoku's, en leg ik het regelmatig af tegen Mark met een potje schaken, maar maak dat dan weer goed met een potje yahtzee. Je leest al wel dat het niet mee valt al die "verplichtingen".
Nu we zo'n beetje halverwege onze reis zijn, tenminste als we eind september teruggaan naar Nederland en dat plan is nu nog niet veranderd, bedenken we soms dat het toch zo'n heerlijk leven is wat we hier hebben. Ons voorstellingsvermogen laat het nog niet toe hoe het zal zijn als we weer eens terug voet op Nederlandse bodem gaan zetten. De lente schijnt nu dan toch echt te zijn begonnen, en wij hebben hier nog steeds een heerlijke zomer. In Myanmar was het echter zo heet, dat we nu erg uitkijken naar het weer in Beijing waar het zo'n 23 graden is, ook mooi lenteweer dachten wij zo. Op dit moment is het in Bangkok stilletjes aan iedere dag aan het hozen, voor telkens een half uurtje of zo. Met bakken valt het water dan uit de hemel en het is heerlijk om het mensengedruis zo van een afstandje te volgen als het noodweer toeslaat. De eetstalletjes doen hun best om droog te blijven, en dat lukt dus nooit, de kledingverkopers, hijsen met zeilen en weten niet hoe ze al het water moeten wegkrijgen, en de toeristen vluchten overal van de straat bij tentjes naar binnen.
Het Thaise uitgaansleven is erg leuk, gisterenavond zijn we in een hippe bar beland, waar live muziek werd gespeeld. Alleen maar Thaise twintigers en dertigers en twee witte toeristen, yes wij dus. Voor het eerst een live saxofoniste en dat lokte ons meteen naar binnen. Het is leuk om met de Thaise jeugd in gesprek te raken en helemaal als ze flink wat Engels spreken. Deze bar is niet ver van het overtoeristische Khao San Road maar een wereld van verschil daarmee. De jongelui zitten heftig mee te zingen met de live muziek en kennelijk kennen ze alle nummers van buiten. Er wordt heftig whisky gedronken en bijna iedere tafel heeft er een koeler vol met ijsklonten bij staan. Als de jonge dame naast me vraagt of ik wil proberen sla ik het vriendelijk af en zeg haar dat ik genoeg heb aan de wijn die ik aan het drinken ben. Ik heb de laatste maanden zo weinig alcohol genuttigd dat ik mijn tweede glaasje wijn al voel en om er nou voor te zorgen dat ik niet lallend deze tent uitga, is het beter om geen hypersterke drank te nemen. Mark houdt het bij bier, en langzaam beginnen wij de wijsjes van de liedjes een beetje te herkennen. De saxofoniste maakt me enorm blij met haar muziek en ik denk even aan mijn selmer die ergens op de zolder ligt te wachten tot ik hem weer aanraak. De hele avond blijven we lekker hangen in de bar, en lekker doezelig gaan we uiteindelijk terug naar ons hotel. Het was dus weer een heerlijke avond in ons eigen Bangkok.
Morgen vertrekken we dus naar Beijing en bij het regelen van ons vervoer naar het vliegveld, weet de dame achter de balie ons te vertellen dat het morgen D- day is. Meteen kijken wij elkaar aan en hebben blijkbaar dezelfde vraag in ons hoofd "wat is D-day, heeft dat iets te maken met het komende Songkran (Thais nieuwjaar) festival dat de 12e april begint ?" Nee, helemaal niet vertelt de juffrouw ons, een politieke kwestie wederom, oftewel Demonstration Day. Het is politiek nog steeds inrustig in dit land en Thaksin die vanuit het buitenland ( ik geloof dat hij nog in Engeland woont) zijn aanhangers via de satelliet toespreekt zorgt nog steeds voor veel ophef. Hij beschuldigt meerdere "oud" collega's van bedrog en de democratische partij moet niets van hem hebben. De verdeeldheid is enorm en wanneer, hoe en óf dit ooit een eind krijgt weet niemand. Voor ons betekent de staking morgen dat we extra vroeg uit de Khao San Road area moeten vertrekken omdat al het verkeer waarschijnlijk in de loop van de dag muurvast komt te staan. In plaats van om 8.00u nemen we dus de bus om 5.00u maar garanties dat we op tijd zullen zijn krijgen we niet. We vliegen om 11.20u dus het moet nogal erg gek lopen willen we dat vliegtuig missen. Hopelijk komt het volgende bericht gewoon uit China !!!!
- comments