Na de kou van de Huayna potosi en La Paz was het wel tijd voor een warme bestemming. En zo besloten we om maar eens een kijkje te gaan nemen tussen de aapjes en de aligators. En zo besloten we naar amazone te gaan, namelijk naar Rurrenabaque, waar alles mooi en goed is. En toen we de keuze kregen tussen 24 uur bus, 9 dagen boot of een uurtje vliegen was de keuze snel gemaakt. En zo kwam het dat we ons in de ochtend van 1 juli op het vliegveld present melde. En net als bij echte vluchten moesten we door de security en werden we nagetrokken. Allen werd ons zo'n leuke slurf door de neus geboord, we moesten namelijk zelf maar naar ons vliegtuigje lopen. Maartoen we eenmaal ons vliegtuigje zagen staan werden we beide wel weer blij. We moesten namelijk met een trapje in een soort twee motorige space shuttle klimmen. En samen met nog dertien mensen was onze shuttle vol. We zaten gezellig tussen de piloten en konden mooi meekijken hoe ze aan de knopjes zaten. En toen iedereen zich in het vliegtuigje had gewurmd, en de piloten de motoren gestart kregen. Kregen ze het nog voor elkaar om het geval veilig in de lucht te krijgen, en nog iets fijner was dat ze het een klein uurtje later ook weer veilig in een amazone weilandje wisten te droppen. Toen we het vliegtuigje uitkwamen klapte de tropische warme lucht ons in het gezicht. Zeg maar het zelfde gevoel als toen we drie maanden terug het vliegtuig in havana verlieten. En net zoals op Cuba hadden we weer onze lange boxe en trui aan, en brak ons het zweet wederom op alle plekken die we nog niet kende uit!. Vanaf het vliegveldje werden we met een top bus naar het centrum van het junglestadje gebracht. En wat ons al meteen opviel was dat auto's zeer zeldzaam zijn, aangezien iedereen hier op brommertjes en motortjes rijdt. En het liefst ook nog met het hele gezin of met vier ontbijttafels op een brommertje. Kortom erg vermakelijk om naar te kijken, en het leuke is dat iedereen op een motortje ook taxi chauffeur is, er rijden zelfs officiele taxi bedrijven rond die te herkennen zijn aan hun gele jasjes. En zo kwam het dat we na een hostel te hadden gevonden, en wat luchtige kleren hadden aangedaan, achteer op een motortje sprongen die ons vervolgens naar de zwembaden op de berg bracht. Hier konden we lekker afkoelen en ak zwemmend genieten van een uitzicht over het amazonebassin. En uiteraard was er een tv op het terras, waar we onder het genot van een koud biertje de EK finale konden bekijken. En na een middagje lekker te hebben gerelaxed in de zon, sprongen we weer achter op een motortje dat ons veilig terug naar Rurre wist te brengen. Hier was het tijd om wat te eten, en vervolgens nog een potje pool te spelen en een cocktailtje te nuttigen, in de van bamboe gebouwde junglebar. De volgende ochtend was het tijd om de jungle in te trekken, en na een uitmuntend ontbijtje bij de plaatselijke franse bakker, vertrokken we in een jeep uit Rurrenabaque. En na 3,5 uur over zandweggetjes rijden stopte we voor lunch in het dorpje Santa Rosa, dit was tevens het beginpunt van onze pamas tour. En in de haven stond onze gids ons op te wachten, en nadat we plaats hadden genomen op een wiebelig tuinstoeltje, in een nog wiebbeliger bootje, slingerde onze gids de motor aan en vertrokken we de bush bush in. Echter na tien minuutjes varen mochten we al reddingsbootje spelen, aangezien we voor onze neus een aanvaring tussen twee bootjes zagen gebeuren. En aangezien één van de kapiteins moest toekijken hoe zijn motor naar de bodem zonk, moestennwij dit stuurloze bootje op sleeptouw naar de haven nemen. Maar nadat we de boot hadden terug gebracht, en onze kapitein een verklaring aan het opgetrommelde leger had gegeven, konden we onze weg vervolgen. De eerste middag was vooral relaxen in je bootje terwijl we hier en daar wat aapjes en schilpadjes konden zien. En aan het eind van de middag bereikte we ons junglehoofdkwartier, een prima kampje met lounge ruimte, junglesanitair en slaapkamers. En het is niet alleen ee kamp, ook nog eens een gratis apeheul en avifauna. Top locatie om eens rustig wat animalplanet foto's te schieten. En na de bedden gereed te hebben gemaakt was het tijd voor een avond buffet. En nadat we onze huid hadden doordrenkt met deet, stapte we allemaal in de boot, om bewapend met een zaklamp op krokodillen jacht te gaan. Jammer genoeg lieten de grote jongens zich niet zien, helaas moesten we genoegen nemen met de dreigende glinsterende ogen in het struikgewas. Maar toen viste onse gids ineens een baby aligator uit het water, en die we mochten we allemaal even vasthouden, en zo konden we toch voldaan terug keren naar ons hoofdkwartier. Daar hadeen we de rest van de avond vrij, maar met overal van die tering beestjes was het echt een hel. Het nare is dat de zuid amerikaanse mug in tegenstelling tot de nederlandse dwars door twee lage kleding heen prikt, en aangezien het dag en nacht 35 graden is kan je ook geen pantserpak aan. En het vervelendste is dat je elke steek in je huid voelt gaan!. Kortom een helse plek om 's avonds te zijn, en de 50% deet die we van thuis mee hadden leken ze alleen maar lekker te vinden. Maar gelukkig kregen we van de kampbaas een goude tip, namelijk uitroken die bende. En zo kwam het dat we de rest van de avond een kaartspelletje speelde met een brandend peukje in de mondhoek. Gelukkig waren onze bedden voorzien van klamboetentjes en konden we lekker mugloos slapen. De volgende morgen na het ontbijtbuffet stond anaconda jagen op het programma. Met het bootje werden we naar het moeras gebracht waar we op zoek gingen naar de geel bruine wurgslang. Helaas lieten de slangen zich niet zien en was het enige wat we zagen muggen, en dan ook heel veel muggen. Totdat ik als echte crocodil dundee in een wat dieper water stukje op een aligator ging staan, die zich onderwater had verscholen. Het twee meter grote beest, begon meteen te tollen als een malle en na een water spektakel verdween het beest. Nadat ik van de eerste schrik bekomen was vond ik het eigenlijk wel tof en besloot de jacht om te dopen naar aligator jacht. Maar de gids vond het niet zo leuk, en hij wou ons zenuwachtig dat hij was zo snel mogelijk weg hebben!. Want aligators schijnen toch wel iets wat gevaarlijk te zijn!, maar goed de jacht ging door. Maar helaas ondanks me indianenveer op me hoofd zagen we geen slangen of aligators meer. En na drie uurtjes in het moeras spelen gingen we weer terug naar het kamp. Hier kregen we lunch en was het tijd voor een siësta. Na de siësta gingen we piraña vissen. En met een visdraadje en een stukje vlees gingen we vol goede moed op pad. Al snel kwamen we er achter dat de pirañas aardig slim waren en steeds het vlees wisten op te eten voordat ze de haak doorslikte. Maar uiteindelijk wisten we toch zeven pirañas de boot in te trekken en konden we toch thuiskomen. Die avond hadden we wederom een lekker buffet met vers gevangen pirañas van de grill. En vervolgens brachten we de avond weer door met de. Kaartspelletje en een peukje in de mondhoek. De volgende ochtend stond om 05.00 de zonsopgang op de rivier gepland, maar aangezien het een bewolkte nacht was kregen we om 05.00 te horen dat we konden uitslapen, geen probleem voor ons!. En na het ontbijt was het tijd om met dolfijnen te gaan zwemmen, en toen we een spot met veel dolfijnen hadden gevonden doken we in het water!. De dolfijnen kwamen meteen onderwater naar je toe en begonnen te spelen. Je kon de dolfijnen ook aanraken, zijn lekker zacht! en toen we een waterfles in het water gooide gingen ze die maar eens onderzeoeken. Na dit avontuur was het nog tijd om even tarzan in de jungle te spelen en keerde we weer trug naar ons hoofdkwartier. Hier werden we nog even verrast met pepe, de kamkrokodil die onder de keuken komt chillen in de hoop wat eten te scoren. Wij blij toch nog foto's te hebben van een grote jongen! En na de lunch was het al weer tijd om de tas te pakken en in de boot terug te keren naar santa rosa. Hier stond de jeep weer te wachten en werden we weer terug gereden naar Rurrenabaque. Hier wisten we toch even omze eigen mansion op het dak met prive terras te fixen voor 3 euro pp. En na wat te hebben gegeten, sloten we onze tour af met een paar drankjes met onze nieuwe vrienden in de jungle bar. De vokgende dag was het weer tijd om terug te vliegen naar La Paz. Maar aangezien het na drie top dagen wat slechter weer was en het had geregend kon het vliegtuigje de terminal niet bereiken, we moesten aan de laningsbaan wachten. En nadat er een space shuttle een paar meter voor onze neus was geland konden we boarden. En na wat gedrift kregen de piloten het geval wederom van de grond. Alleen aangezien het nu niet zo'n best weertje was, was het eeb ruige vlucht. En aangezien het vliegtuigje zo klein is turbuleerde het niet alleen als een gek op en neer, maar ook naar links en rechts. Hartstikke leuk maar na drie kwartier het kermis gevoel in je buik, kostte het ons toch enigsinds moeite om de broodjes van de fransebakker binnen te houden. En nadat we bijna waren neergestort in La Paz, was daar ineens vaste grond onder de wieltjes en waren we weer veilig terug in ons vertrouwde stadje. Op naar het volgende avontuur, en na een geslaagde laatste nacht La Paz stapte we op de bus naar Potosi.