Profile
Blog
Photos
Videos
We laten Tad Lo achter ons en trekken verder. We houden halt bij de koffieplantage van mister Coffee, een Nederlander die in Laos is blijven hangen tijdens het reizen. We krijgen een uitgebreide rondleiding met uitleg en we mogen zoveel koffie drinken als we willen. Hij heeft gelukkig ook thee, want de koffie hier smaakt ons hetzelfde als in Nederland. Voor het eerst in dagen hebben we verbinding met het internet, we zijn terug in de bewoonde wereld! Na de rondleiding in de brandende zon zijn we zowaar blij dat we de bus met airco weer in mogen. We rijden verder naar onze lunchstop en bestellen voor de verandering fried rice with vegetables en noodle-soup. We weten inmiddels dat het in Laos wel even kan duren voordat we ons eten krijgen, tijd genoeg om even te zwemmen bij de iets verderop gelegen waterval. Fris en fruitig bussen we verder naar Pakse, waar we de nacht verblijven. Hier maken we de plaatselijke karaokebar onveilig, alleen jammer dat de mensen in Laos niet zo van westerse muziek houden. Zodra we even niet kijken, worden onze verzoeknummertjes een stukje naar beneden geschoven op de playlist, ten gunste van weer een knaller in Lao. Gelukkig is de ondertiteling zowel in Lao als fonetisch in het westerse alfabet, zodat we ongegeneerd mee kunnen brullen. We sluiten af in de plaatselijke disco en duiken om een uur of vier eindelijk ons mandje in.
Een dag later is het wederom snikheet. Wij zijn niet de enigen die een beetje brak zijn als we Wat Phou aandoen, de steile trappen naar boven kosten wat meer moeite dan normaal. Het uitzicht boven is de klim echter dubbel en dwars waard. We zien een in een enorme steen uitgesneden olifant en een afdruk van een alligator voor we een heilige bron bezoeken, alwaar enkele monniken zich ritueel reinigen. Joost had vanochtend geen zin om te douchen en doet de rest van de bus een plezier door van de gelegenheid gebruik te maken om zich ook wat op te frissen. Na de afdaling bezoeken we nog het bijbehorende museum, waarna we voor het laatst van de Stray-bus gebruik maken. We stappen namelijk over op een bootje die ons op een van de kennelijk meer dan 4000 aanwezige eilanden in de Mekong rivier afzet. Hier op Don Det zullen we een paar dagen bijtanken en uitrusten, voor we Laos verlaten. We nemen nog een heerlijke duik in de rivier en gaan op zoek naar wat eten. Als we eenmaal verzadigd zijn, gaan we op zoek naar een feestje. Don Det staat omschreven als een party-eiland, maar om 11 uur is er werkelijk geen enkel barretje of café meer open. We lopen het hele eiland af, maar nergens is wat te beleven. Uiteindelijk belanden we op het strand en blijven daar met wat andere backpackers tot een uur of vier, verwarmd door een kampvuur en whisky-cola.
De volgende twee dagen doen we niet zoveel behalve zwemmen en eten. We zijn erg blij dat we onze 13 kilo aan vuile was weer keurig schoon kunnen ophalen. Juud komt aan de hand van een spoor mieren dwars door de hele hotelkamer te weten dat ze nog wat snoepjes in haar tas heeft zitten. We zijn bijna niet weg te slaan bij een vrouwtje dat de allerheerlijkste samosa's maakt voor slechts 2000 kip per stuk (20 cent) en moeten regelmatig wachten op een verse voorraad als we weer eens haar hele tent hebben leeggegeten. Ja, je kan wel zeggen dat het aangenaam toeven is in Don Det!
De dag erna hebben we zowaar een activiteit gepland, we gaan de hele dag met een groepje toeristen en gids kajakken. Tussendoor gaan we wel af en toe aan land, omdat de rivier verschillende keren overgaat in een waterval. Elke waterval die we bezoeken is weer een beetje mooier dan de vorige. Halverwege de middag lunchen we op een eiland wat officieel al bij Cambodja hoort. Vanaf hier zou je zoetwaterdolfijnen moeten kunnen zien, maar omdat het aardig winderig zijn er veel golfen in de Mekong. Juud heeft er één gespot, ergens in de verte. Misschien hebben we er nog wel meer gezien zonder ons ervan bewust te zijn dat die golfjes ver weg de ruggen van de dolfijnen zijn. Na een kwartiertje heerlijk poedelen gaan we weer verder. Het blijkt nog best een eind te zijn, we zijn blij als we eindelijk aan land gaan. De tuktuk brengt ons vervolgens naar de laatste en grootste waterval van ons verblijf in Laos. Na de verplichte kiekjes worden we tegenover Don Det afgezet. Twintig minuten later arriveren we peddelend bij ons beginpunt. Bij de Indiër krijgen we een waar feestmaal voorgeschoteld. We horen goed nieuws van onze hoteleigenaar, de bus naar Cambodja morgen vertrekt pas om 10 uur in plaats van 8 uur. We besluiten de avond op het strand starend naar de heldere sterrenhemel.
- comments