Blijkbaar zijn we al het besef van tijd een beetje kwijt! Tijdens het pakken van de tassen in Chiang Mai zochten we de voucher voor de transfer naar Laos en wat bleek, we hadden ons een dag vergist! Gelukkig werden we geacht een dag later dan gedacht te vertrekken en niet eerder, zodat we een bonusdag aan het zwembad hadden. We hebben elk minuutje in de zon benut, voordat de schaduw van ons grote hotel verder zonnen onmogelijk maakte. Om een uur of drie hebben we een taxi naar de tempel op de berg genomen, omdat we hadden gehoord dat het uitzicht zeer de moeite waard is. Daar bleek geen woord van gelogen! De tempel zelf was ook niet onaardig, maar we hebben al zoveel gouden tempels bezocht dat de nieuwigheid daar een beetje vanaf is. In Chiang Mai teruggekomen zijn we zeer luxe uit eten geweest, omdat we wel eens wat anders dan rijst of noedels wilden. Voor maar liefst tien euro hebben we daarom een bord met pasta en een pizza besteld, erg lekker voor de verandering.

De volgende dag was het even zoeken naar het ophaalpunt waarvandaan we naar een dorpje aan de grens van Thailand en Laos zouden worden gebracht. Google-maps blijkt niet helemaal tot op de meter nauwkeurig. Toevallig is het zo dat binnen een straal van 500 meter twee hostels zitten met ongeveer dezelfde naam en natuurlijk hadden we net de verkeerde gekozen. Gelukkig kwamen we er op tijd achter en mochten we nog mee. Onderweg was er ook een tussenstop bij een, hoe kan het ook anders, tempel. Deze zogenaamde "White Temple" is echter wel een tempel in een compleet andere stijl dan we eerder gezien hebben. Dat komt omdat de tempel is ontworpen en gefinancierd door een kunstenaar die vooral bekend is vanwege zijn abstracte Thaise kunst. Dat zag je ook in de tempel terug, zo moet je over de brug door de hel om de ingang te bereiken en is de binnenkant beschilderd met oa Superman, Kung-fu Panda, Spiderman, Michael Jackson, Freddy Krueger, allerlei sattelieten en raketten en boezemvrienden George Bush en Osama Bin Laden. De boodschap was dat je alle (kwade) aspecten van deze tijd achter je moet laten wanneer je de tempel betreedt.
Na het bezoek aan de tempel werd de rit vervolgd over een zeer hobbelige weg richting Huong Xia, de eindstop van de avond.

De dag erna in alle vroegte uit de veren, omdat je een visum nodig hebt om Laos in te komen. Op een zaterdag hebben ambtenaren nog minder zin om te werken, dus weet je nooit hoe lang je moet wachten totdat je het land in mag. Het viel mee vandaag, redelijk snel nadat we de grens per boot overgestoken hadden, mochten we Laos in. De rode bus van Stray-travel stond al op ons te wachten, evenals onze gids Noi, wat "klein" betekent in het Laonees(?). De route leidde ons naar Luang Namtha, waar we de eerste nacht in Laos zouden verblijven. Vooraf waren we al gewaarschuwd, de wegen in Laos zijn een stuk minder dan in Thailand en grotendeels nog in aanbouw. Waarschijnlijk had onze chauffeur ook nog niet zo heel veel ervaring met de onlangs aangelegde wegen, toen we iets te enthousiast een bocht naar beneden maakten reden we zelfs even op twee wielen. Zelfs voor ons doorgewinterde avonturiers best een beetje spannend!
Ook in Laos leven nog hele stammen in relatieve eenvoud in kleine houten dorpjes, zo ontdekten we al snel. En ook hier lijken de dorpelingen zich meer op hun gemak te voelen dan de bezoekende toerist. Al snel werden we omsingeld door een groepje bewoners, met als doel allerlei prullaria aan de man te brengen. Laos is pas sinds 2000 open voor toeristen, dus het "kijken, kijken, niet kopen" hebben we, hoewel van toepassing, nog niet gehoord! Na het bezoek aan het dorp hebben we nog met de hele groep een waar feestmaal genuttigd op de Night Bazar, het was tenslotte kerstavond! De avond is tenslotte nog feestelijk afgesloten met cocktails en een bezoek aan de disco, waar allerlei Chinezen en Laonezen hun best deden om zo opvallend en stoer mogelijk te dansen. Omdat de gemiddelde lengte niet veel meer dan één meter veertig bedroeg, was dat een erg grappig gezicht.

Geen witte kerst dit jaar, we hadden een tweedaagse trekking door nationaal park Nam Ha gepland. Samen met nog twee stelletjes zijn we door een vriendelijke gids op sleeptouw genomen door de dichtbegroeide bossen in de omgeving van Luang Namtha. We hebben wederom een prachtige jungletocht gemaakt, weer heel anders dan die in Thailand. Grote verschil was de overheersende aanwezigheid van wel plusminus twintig soorten bamboe. Net zoals veel materiaal uit de jungle, worden ook zowat alle soorten bamboe door de bewoners van de omgeving wel op de een of andere manier gebruikt. Zo hebben we bamboe-vlotten, bamboe-huizen, gevlochten bamboe-manden en natuurlijk bamboe-fluiten gezien. Bij onze lunch zag je dat ook terug, het eten wer meegenomen en geserveerd op bananenbladeren en het bestek bestond uit bamboe-eetstokjes. Helaas waren de bamboe-bedden in het bamboe-dorp waar we overnachten net als in Thailand erg hard.

De nacht is niet in onze koude kleren gaan zitten, dus na het ontbijt hebben we ons eerst even gewarmd aan het kampvuur. Wij waren niet de enige die het koud hadden, ook de vrij rondlopende honden en biggetjes overwonnen hun angst en kwamen dichtbij ons bij het vuur liggen. Zo hadden wij vegetariërs toch nog gebakken spek bij onze omelet!
De wandeling op tweede kerstdag begon weer steil en op smalle paadjes, waardoor we onze aandacht vooral op het pad moesten houden. In de middag veranderde dit waardoor we volop konden genieten van de prachtige omgeving. Het mooiste stuk wat we gewandeld hebben tot nu toe! Voldaan kwamen we bij het eindpunt aan, waar al een Jeep stond te wachten om ons terug te brengen naar ons hotel. Helaas was de weg die we moesten nemen kennelijk nog niet af, dus stonden we tot twee maal toe stil achter een graafmachine. Toen we erlangs mochten bleek ook wel waarom ze aan het werk waren, de weg is alleen nog maar afgegraven. Een bijzonder stoffig ritje! Al met al waren we een uur later terug dan gepland. In het hotel hebben we de lekkerste douche ooit genomen en zijn we lekker vroeg naar bed gegaan.

Na ons grote avontuur hebben we het lekker rustig aan gedaan. Na nog even een miljoen te hebben gepind zijn we naar de markt gegaan voor wat vers fruit. De lokale munteinheid Kip is niet zoveel waard, dus de briefjes met grote hoeveelheid nullen vliegen onze zak uit. Toch gek om met een dik pak geld rond te lopen, het briefje met de laagste waarde (€0,05) is een briefje van 500. Ook deze markt is trouwens weer een hele belevenis, we troffen hier zelfs levende, waarschijnlijk gedrogeerde vleermuizen los liggend op een kraampje aan. Ook was er een heel gedeelte waar allerlei levende vissen en net geslachte dieren zo op de planken lagen. Daar zijn we niet in de buurt geweest, de stank was niet te harden! Na wat cocktails en erg lekker westers eten zijn we wederom vroeg naar bed gegaan. Morgen weer een dagje luieren en dan hoppen we weer op de bus naar de volgende halte!