Profile
Blog
Photos
Videos
Dinsdag 30 augustus Tbilisi door Jeroen
Wat hebben we vandaag eigenlijk gedaan? Niet zo heel veel, maar we zijn wel uit eten geweest met de Liv, Ziv en Noa en dat was lekker en erg gezellig.
Woensdag 31 augustus Tbilisi
Vandaag staat een "easy" daytrip op het programma. Vroeg in de morgen scheurt onze jonge chauffeur met 100 km per uur door het centrum van Tbilisi. Een van de dingen die we deze reis geleerd hebben is dat oude taxichauffeurs een hogere overlevingskans garanderen; de jonge roekelozen sterven immers ook jong. Marleen weet de jongen tot een meer acceptabele snelheid over te halen en na een uurtje verlaten we de snelweg en rijden een steeds meer bizar wordend semi- woestijnlandschap in. We komen na twee uurtjes aan bij David Garej, een kloostercomplex in de rotsen, op de grens met Azerbeidzjan. We kijken wat rond in het eerste klooster, maar als we richting het tweede klooster steil de heuvel op moeten, haakt Ziv, nog steeds met kapotte knie, af. Marleen en ik zetten door en zijn erg blij dat we onze bergschoenen hebben aangedaan. We wisten van de LP al dat er hier giftige adders waren (dan ben je best blij met hoge, dichte schoenen), maar dat het zo steil klimmen was… Echt we zijn wel wat gewend, maar om dit nou "easy" te noemen…
De grotten zijn mooi en hoewel danig toegetakeld door andere toeristen ("hee, kijk een fresco van 900 jaar oud, lijkt het je niet romantisch als ik daar onze namen in kerf en dan ook meteen het gezicht wegkras?"). Wie doet dat soort dingen nou, echt ongelooflijk. We zien nog een paar andere toeristen: een Russische jongen en twee meisjes met, geheel volgens de laatste Russische mode, veel te weinig kleren aan. Hebben de monniken die in het andere klooster zitten ook wat om naar te kijken. Sympathiek. Al met al zijn we een paar uur weg, maar Ziv zegt dat hij het allemaal prima vindt en we zoeven in de taxi weer naar Tbilisi. We besluiten te gaan eten bij het geweldige PurPur, waar het deze tijd van de dag erg rustig is. Waar de bediening de vorige keer vrij sloom was, lijkt ongeïnteresseerdheid nu meer hip onder het bedienend personeel. Het eten is gelukkig weer erg goed en dan stapt ook Ziv op; zijn vliegtuig gaat ook over een paar uur. Het is nog best vroeg en we gaan een kijkje nemen in de zwavelbaden. We besluiten in het algemene deel te gaan, dus Marleen en ik moeten apart. Ik betaal een lari meer, maar dat zal wel zijn omdat mannen nou eenmaal wat viezer zijn dan vrouwen. Niet dus. Terwijl ik de keuze heb uit douches, twee verschillende baden en een sauna, moet Marleen het met alleen douches doen. We laten ons masseren en scrubben (verbijsterend hoeveel dode huid je toch meedraagt), maar Marleen heeft het al vrij snel gezien en zit beneden een half uur op Jeroen te wachten. Als troost krijgt ze van de dame achter de kassa twee snoepjes. We lopen nog wat door de stad, verbazen ons over de high tech brug met lichtshow en kijken naar de mensen in een parkje. Erg leuk allemaal.
Donderdag 1 september Tbilisi
Aangezien we de komende nacht niet zo veel gaan slapen, draaien we ons nog eens paar keer om, alvorens we kunnen beginnen met de grote uitdaging van de dag: pakken. Op de airport komen we er de volgende dag achter dat we ons weer meesterlijk van onze taak gekweten hebben; er mogen zelfs een paar boeken uit Jeroen`s vervaarlijk uitpuilende jas. Dat krijg je als je niet wilt betalen voor twee stuks ingecheckte bagage en alles in één backpack propt.
s`Middags doen we het rustig aan, tot we er achter komen dat we daar geen tijd voor hebben en we met ferme pas door de hete stad marcheren. De hitte, museasluitingstijden en een acuut gebrek aan verplichte gidsen om Georgische goudschatten te mogen bewonderen blijken een accurate remedie tegen het"hebben we alles wel gezien spook" en we houden het bij de national gallery. Die Georgen kunnen best een leuk moppie kwasten en Jeroen spot zelfs een schilderij dat ook al eens in Groningen hing in het kader van een expositie van Russische oriëntalisten. We lopen nog een verdwaalde Nederlandse tegen het lijf (die zijn zeldzaam hier) en slenteren over Rustaveli avenue naar huis. We eten wat in "A taste of India" en kunnen ons weinig restaurants buiten India herinneren die meer Indiaas zijn dan deze merkwaardig aangeklede ruimte met verantwoord goor WC met dito vage stinkemmertjes. Als we weer de straat op lopen moeten we allebei even goed met de ogen knipperen: "waar waren we ook nog maar weer"?
Vrijdag 2 september Tbilisi - Riga - Amsterdam - Groningen - Bergstraat 42!
Het is vijf uur in de ochtend en weer zoeven we met bijna honderd kilometer per uur door het centrum van de stad, maar er is nu niet zo veel verkeer en de taxichauffeur heeft zijn gordel niet om, dus zullen er hier waarschijnlijk niet veel ongelukken gebeuren. Op het vliegveld kopen we nog een flesje wijn (dat ondanks de gesealde tas in beslag wordt genomen in Riga) en dan kunnen we door: naar Riga. Als we geland zijn kaffert onze achterbuurman onze buurman op zeer onbehoorlijk manier uit. De goede buurman doet alsof zijn neus bloed en wij denken: "wat een lijers hier zo rond de baltic, waarom is iedereen altijd zo chagrijnig"? We mogen op de airport heel veel geld betalen voor koffie en water, maar dan zitten we eindelijk in het vliegtuig naar huis. Het laatste stuk van de vlucht is subliem; na de Duitse wadden, zien we ook een aantal Nederlandse eilanden liggen en vliegen we pardoes ook nog eens over onze stad: Groningen! Dat hadden we beiden nog niet eerder meegemaakt, je kan echt alles zien. Beetje klein stadje, dat is het wel, maar wat gaaf! Op schiphol stappen we zo in de trein en bij thuiskomst laten we ons de afhaalchinees goed smaken. Dat mis je toch wel meest he, dat lekkere Nederlandse eten……
- comments