Profile
Blog
Photos
Videos
Maandag 22 augustus, Tbilisi door Jeroen
Gratis internet leidt onherroepelijk tot veel bloggen en foto`s op internet (toen het internet na onze terugkomst uit Svaneti ineens 3 lari per uur kostte, was het ook snel met de blogdrift gedaan, vandaar het laatste stuk blog uit Groningen). Ruim na de lunch lopen we nog eens naar de winkel waar Marleen een vrij briljante geëmailleerde ring heeft gekocht, om te kijken of we hem misschien konden ruilen (Marleen kan soms wel eens twijfelen bij dit soort zeer belangrijke zaken). Helaas, zelfs met bon was het niet mogelijk, maar we konden toch ook die andere ring die best mooi (en vrij duur) was kopen? We lopen door naar de stad en raken verzeild in PurPur, een tip van Asa, een oud collega van Jeroen uit de padangbar, die een tijdje in Tbilisi heeft gewoond. Het is een fantastische tent, met allemaal verschillende tafeltjes, met verschillende uitgewassen tafelkleedjes en hanglampjes met kitscherige kappen er boven. Er wordt erg goede muziek gedraaid en het eten is verrukkelijk, zij het wat prijzig, maar dat mag de pret niet drukken. We gaan uit ons dak, hier komen we terug, bedankt Asa!!
Dinsdag 23 augustus, Tbilisi-Mestia
Vandaag gaat het gebeuren, we gaan vliegen naar Svaneti. Alles verloopt uitermate soepel en in een vliegtuig dat bijna helemaal vol ( max 15 personen) backpackers zit zoeven we naar de bergen. Het uizicht is ondanks de wolken fenomenaal en we vliegen in een uurtje rakelings over de bergen naar Mestia (over land 11/12 uur). Het is een stukje lopen naar het door ons in het vliegtuig uitgekozen guesthouse, maar dan kunnen we ook meteen aanschuiven voor de rijke lunch. We raken aan de praat met Lola, een Amerikaanse, die voor het Peace Corps engelse les (en seksuele voorlichting, maar dat lijkt ons meer haar eigen initiatief) geeft aan kindertjes in een dorpje in Kyrgyzstan. Dat haalt een boel herinneringen (aan Kyrgyzstan) naar boven en we lopen al kletsend naar een Svan Tower en beklimmen het eeuwenoude gevaarte. Deze torens zijn in de, overigens al aardig ondoordringbare, bergen van Svaneti gebouwd om in te vluchten in tijden van gevaar. Iedere familie had er eentje staan, met bovenin eten, drinken en stenen om eventuele belagers het belagen zo onaangenaam mogelijk te maken. Er staan er nog aardig wat van overeind en zeker de laatste tijd worden er steeds meer torens gerestaureerd. In het hostel blijken we nog steeds geen contact te kunnen krijgen met Christopher, de Australiër uit de marshrutka uit Kazbegi; tijd voor een ander plan.
Woensdag 24 augustus Mestia
Het duurt even voordat we op pad zijn, maar dan vertrekken we samen met Lola en Jane, een Kazachstaanse Australische voor een wandeling die ons 1500 meter omhoog gaat brengen naar de wereldberoemde Koruldi lakes. Het is een best pittige wandeling (extra hardcore points!!), vooral voor Lola, die flink aan de diaree is. Het uitzicht boven is best aardig, maar of het nou al die moeite en vervelende Israëlische toeristen (`Stalin was een goede leider, hij heeft die mensen niet opzettelijk vermoord` etc.) waard was. Jane en Jeroen wagen zich krijgshaftig met Marleens wandelstokken aan een traditionele Georgische stokkendans en de bergen galmen al gauw met het gekletter van hout tegen hout en eeuwenoude woeste strijdkreten. Naar beneden is ook nog best een stukje en Lola doet erg haar best om waardevolle voedingstoffen voor de lokale flora te verspreiden. Uitgeput komen we aan en kunnen meteen aanschuiven aan een tafel, waar Christopher blijkt te zitten. Na een afschuwelijk slechte halve fles wijn (Jeroen`s keuze) komt hij met een nieuw plan: morgen met een taxi naar Mazeri en dan hiken naar de Ushba gletscher. We hebben inmiddels al van zo veel mensen gehoord dat ze naar Ushguli gelopen zijn, dat we dankbaar dit alternatieve plan aannemen.
Donderdag 25 augustus Mestia - Mazeri
Vroeg in de ochtend vertrekken we samen met Christopher, Jane en twee Canadezen in een taxi naar Mazeri. Het wordt een pittige, maar spectaculair mooie hike, door een enorm afwisselend landschap, tot aan de voet van mount Ushba, een van de meest moeilijk te beklimmen bergen van Georgië (dit jaar al 2 doden). Aan het einde van de dag voelen we ons na deze tweede dag op rij van 10 uur (s)lopen een beetje moe en nemen onze intrek in Boutique Hotel Mazeri. Mazeri is een klein rotdorp, in een geweldig mooie vallei en herbergt naast het eerder genoemde hotel ook het Grand Hotel Ushba, ongelooflijk. Het hotel (5 kamers) blijkt net 10 dagen open te zijn en de eigenaar laat ons apetrots het hele hotel zien. Wij zijn vooral onder de indruk van de badkamer met douchecabine met water van alle kanten. De tip die Christopher van Billy (die niemand ooit heeft gezien, maar die achter de schermen in Tbilisi aan de touwtjes trekt), blijkt een erg goede te zijn. Het eten is geweldig, de bedden wat hard, maar verder is het hier echt super.
Vrijdag 26 augustus Mazeri
Na een goed ontbijt gaan we op zoek naar een pad dat ons naar een paar meren zou moeten brengen, maar het wil niet echt lukken vandaag. We lopen drie kwartier de berg op als het begint te stortregenen. We lopen maar weer naar beneden, naar het hotel, alwaar we een heerlijke middag van slapen, lezen en backgammon spelen doorbrengen. Christopher blijkt toen hij negentien was een paar maanden van zijn reis in India te hebben kunnen betalen met het geld dat hij bij elkaar speelde tegen goklustige Indiërs. We spelen hier gelukkig niet om geld en onze eerste en enige regendag van de reis verloopt erg aangenaam.
Zaterdag 27 augustus Mazeri - Ushguli
De vorige avond werd er druk heen en weer getelefoneerd met Billy (onze gastheer spreekt net zo veel Engels als wij Russisch) en uiteindelijk vertrekken we in alle vroegte met een oude legerjeep naar Mestia. Het is een glorieuze ochtend in Mazeri en de tocht naar Mestia verloopt soepel. Vlak voor Mestia krijg ik ook nog de kans om telefonisch kennis te maken met de mysterieuze Billy. We komen er achter dat onze chauffeur ons voor 200 lari wel naar Ushguli wil rijden, maar we wachten nog even met ja zeggen. In Mestia nemen we afscheid van Christopher en Billy en nemen toch maar een andere taxi, samen met drie Israëli's, die al wat voorbereidend werk gedaan hebben en een taxi hebben geregeld voor 150 lari. Daar zeggen we geen nee tegen.
Liv (v), Ziv (m) en Noa (v) blijken hele aardige mensen te zijn, met veel reiservaring en werkzaam als psychotherapeut en binnen het Israëlische vluchtelingenwerk en het rode kruis. De klik is snel en goed en we kletsen wat af. In Ushguli zoeken we samen een guesthouse. Nummer een bevalt niet (taco bedden, beetje rare mensen), maar nummer twee is prima en het kleine meisje dat ons meeneemt naar de puppies achter in de tuin is allercharmantst.
We lopen een beetje door Ushguli en passen op niet uit te glijden over de vele flatsen stront die overal op de paden liggen. Boven op een heuvel liggen we wat, kletsen we, genieten we van het uitzicht. We gaan weer naar beneden, naar dorpje nummer twee (Ushugli bestaat uit vier dorpen) voor het musuem, dat 3 inplaats van 10 lari blijkt te kosten. Prima! We vergapen ons aan altaarstukken en iconen uit de elfde eeuw en jonger en Marleen en ik slenteren nog wat door de straatjes van dorp nummer twee. De Israëli's zijn inmiddels naar de winkel annex bar gegaan en zitten nog steeds op het terras als wij aankomen. Vanuit de bar klinkt luid gezang, maar daar trekken we ons niks van aan en we doen onze boodschappen. We gaan even op het terras zitten met een Ier die vanuit Mestia is komen fietsen en dan gaat het mis….. De zangers komen uit de kroeg en voordat we het weten hebben we een halve liter bier voor onze neus staan. Zo vlak voor het avondeten smaakt het bier best goed, maar geholpen door Marleen en onze nieuwe Svanetische vrienden gaat er binnen een kwartier een liter bier in en dat is Jeroen niet helemaal meer gewend. Het lukt nog wel om de camera te bedienen om dit zangtalent vast te leggen en ook het met hand en gebaar naar beneden halen van Mestia (iedereen weet dat Ushguli veeeeel beter is en Ipari is ook best nog wel goed) gaat nog prima. Marleen moet Jeroen licht ondersteunen bij het naar huis lopen, vooral omdat Jeroen niet meer kijkt waar hij loopt maar erg onder de indruk is van hoe het zonlicht zo mooi op de torens valt. Thuis vallen we met onze neus in de boter, hoewel deze boter een aanzienlijk hoger alcoholpercentage heeft dan de spreekwoordelijke variant. De Israëli's hadden al een flesje wijn en een flesje (2,5 liter) bier gekocht voor bij het eten, maar aan het bier komen we geeneens toe: onze gastheer is ook al in kennelijke staat en komt al snel met een soort kersenwijn die alleen Marleen lekker vindt en daarna met de de chacha, huisgestookt fruitgif, waarmee flink getoost moet worden. Er doen zich geen noemenswaardige incidenten voor, maar het is wel erg gezellig. Zo komen we er achter dat Liv en Noa op zoek zijn gegaan naar de roots van hun familie in Roemenië. Niet zo gek voor een volk dat de hele wereld over gezworven heeft en het schijnt dan ook heel normaal te zijn om dit te doen.
Zondag 28 augustus Ushguli Mestia
We besluiten om nog een beetje met onze nieuwe vrienden op te trekken, die ons vol blijdschap aan de ontbijttafel ontvangen. Onze gastvrouw is wat minder blij; Marleen en ik verschijnen een uur later dan afgesproken aan het ontbijt en ook Jeroen voelt zich niet helemaal senang en had gewild dat hij wat minder voortvarend te werk was gegaan bij de culturele uitwisseling van gisteravond.
We lopen en strompelen (Ziv had al een kapotte knie en Jeroen heeft sinds gisteravond ook ineens last) de heuvel op van gisteren en blijven nog even hangen. We halen onze spullen op en lopen over de weg richting Iprali, alwaar Ziv, Liv en Noa zullen worden opgepikt door een taxi. Wij kunnen ook mee en we zijn nog lang niet uitgepraat. We leren een boel over het leven in Israël en Tel Aviv en net als we denken: "wat is het heet, wat een takke eind", stopt er een pick up van de politie met drie mannen in camouflage uniform met hele dikke geweren. Snel gooien we onze eeuwenoude iconen en ander cultureel erfgoed in een ravijn, maar daar blijkt het de heren helemaal niet om te gaan: of we ook een lift willen?Ach ja, het is ook weer een tijdje geleden, reizen achter in een pick up, prima. Het uitzicht is echt geweldig, maar de wegen hier in de bergen zijn heel slecht en de bodem van de bak is keihard met van die ribbels. Op een gegeven moment rijden we van de weg af, een verlaten grasveld in. Zou het nu eindelijk gaan gebeuren? Worden we beroofd, ontvoerd, misschien geëxecuteerd? Helaas, het avontuur is ver te zoeken; er moet gerookt en geplast worden en Jeroen begint een gesprekje met een van onze galante Georgiers over de auto (die echt heel hard over de bergweggetjes scheurt). De Toyota Hillux blijkt nog dienst gedaan te hebben in de oorlog om Zuid Osetië van 2008 en nu we het toch over auto's hebben (altijd een veilig gespreksonderwerp als je niet precies weet uit welk dorp iemand komt), blijkt Jeroens gesprekspartner ook een volkswagen Bora (hier Jetta) te hebben. Prima wagen, niet goed voor oorlog, maar wel zuinig.
In Mestia nemen we afscheid van onze vrienden en maken alvast een date in Tbilisi. We kunnen gelukkig nog terecht bij Nino (echt, als je ooit in Mestia komt….) en zitten als snel te smikkelen. De bedden zijn helaas wat minder dan laatst, maar verder alles super.
Maandag 29 augustus Mestia - Tbilisi
We doen het rustig aan en op aanraden van Nino lopen we nog even naar een bron met, naar blijkt later, koolzuurhoudend water, lekker! We doen een bakkie in een cafeetje, schieten wat plaatjes en lunchen nog even bij Nino. In de hitte lopen we door de stoffige bouwput die Mestia op dit moment is (er wordt heftig geïnvesteerd in toerisme in Svaneti) naar het vliegveld en gelukkig krijgen we het laatste stuk nog een lift in een landrover. We zijn ruim op tijd en dat had niet gehoeven. Okee, veel vliegverkeer is er niet, maar vijf minuten voor vertrektijd aan komen sjouwen, of zelfs vijf minuten na, dat is toch wel erg ehm… typisch. Gelukkig is het een heel heldere dag en het uitzicht vanuit het vliegtuig is fantastisch. Het wordt helemaal leuk als de jongensachtige co piloot aanbied om van ons een foto te maken, supertof!!!! (hebben we de Israëli's geleerd, beetje verrijking van het Hebreeuws).
Het is goed om weer in het vertrouwde Tbilisi te zijn en we slapen weer erg goed.
- comments