Profile
Blog
Photos
Videos
A vacation in a foreign land
Uncle Sam does the best he can
You`re in Armenia now.....
Oohoohoooh, you`re Armenia......now
Maandag 15 augustus Tbilisi-Sanahin door Jeroen
Met een taxi spoeden we ons naar de grens, alwaar Marleen het ultieme koopje van de vakantie doet bij de duty free shop: 400 gram Toblerone voor 5 euro! Na tien minuten in de brandende zon aan de Armeense kant van de grens wordt ons middels handgebaren en snauwen duidelijk gemaakt dat we naar de andere kant (de "uit Armenie" ) kant moeten voor een visum en dan maar weer eens terug moeten komen. In Armenie nemen we een shared taxi naar Alaverdi, alwaar we geld halen en met een Sovjet kabelbaan omhoog gaan naar Sadahart, oftewel Betonzicht. Tijdens de rit door de Debed Canyon, die werkelijk wonderschoon is, viel ons oog menig maal op lelijke sovjet flats en wegroestende industrie. Sadahart is schrikbarend lelijk en armoedig. We lopen na een korte stop door naar Sanahin, alwaar we een homestay vinden. We worden al vrij snel geconfronteerd met de nauwe culturele banden tussen Frankrijk en Armenie. Gelukkig praten ze hier niet zo snel als in Frankrijk en zijn ze een stuk vriendelijker. Voor het avondeten gaan we nog even een kijkje nemen in het klooster en we gaan helemaal uit ons dak. Het klooster is niet voor niks een World Heritage Site. Bij het avondeten (waarvoor we een uur te laat te zijn, oeps tijdverschil) krijgen we nog wat loeisterke, huisgestookte jajem (60%), die een gat in je maag brandt. We lopen s`avonds nog wat door het dorpje en verbazen ons over de koperlucht (er ligt een halfopen kopermijn in Alaverdi, met bijbehorende continue rokende schoorsteen), die je overal ruikt. Als we eindelijk in bed liggen en Marleen al lekker in dromenland is, schrik ik ineens op uit een halfslaap als iets kleins en harigs op mijn hoofd loopt. Ik pak mijn boek om weer wat tot rust te komen, als er na een kleine twintig minuten weer een muis over mijn hoofd loopt! Marleen en ik besteden het komende uur aan de jacht op (naar het blijkt) 1 heel erg dapper/gestoord muisje, die zich af en toe triomfantelijk laat zien. Het wordt een slechte nacht in een toch best wel taco bed.
Dinsdag 16 augustus Sanahin - Alaverdi door Marleen
De dag begint met een bekende, brommende: " We blijven hier geen nacht langer", waarna we dus maar onze biezen pakken.
Met de marshrutka terug naar Alaverdi, waar we zonder concreet plan wat op het bus station hangen. Dat lukt natuurlijk geen 2 minuten zonder aandacht. Na enig onderhandelen regelen we een taxi voor de rest van de dag (20 euro) om ons door de omgeving te rijden.
Onze taxi chauffeur is een afgestudeerde econoom van in de 50, die sinds het sluiten van het bedrijf waar hij werkte, zijn dagen moet vullen met het rondrijden van andere mensen. Hij heeft een zeer brede muziek smaak en een redelijk goed geluid weten in te bouwen in de oude russische wagen. We luisteren ontroerd naar de Franse muziek en een keiharde Edith Piaff, terwijl we van kerk naar klooster de Debed Canyon doorkruisen.
Een top dag! We starten in Kobayr (een ruine die middels noeste arbeid een opknapbeurt krijgt), dan gaan we naar Odzun (schitterend op een klif gelegen kerkje). Dan richting het noorden, op naar Haghpat Monastery (samen met Sanahin een zeer terechte World Heritage site). We eindigen de trip in Akhtala, waar een kerkje staat vol met fresco's uit de 13e eeuw. Gelukkig weet ik een fresco op zijn tijd wel te waarderen.
Varujan (onze chauffeur) zet ons af bij het enige hotel in Alaverdi, met schitterend uitzicht op Mount Doom (de kopermijn en zijn rokende schoorsteen).
Woensdag 17 augustus Alaverdi - Tblisi
Okee, het was een kort bezoekje aan Armenia, maar de Debed Canyon hebben we echt wel in de pocket. Om 9 uur vertrekken we met Varujan naar de grens, alwaar we vliegensvlug in een gereedstaande marshrutka belanden.
Terug naar ons vaste hotel in Tblisi, waar we inmiddels flink wat bagage hebben achtergelaten. Vanmiddag gaat het dan gebeuren: een bezoekje aan het zwembad van Tbilisi. Na lang zoeken vinden we deze goed verborgen parel uit Sovjet tijden. Na een medische check (geld betalen en voetjes laten zien), mogen we naar binnen. Heerlijk zonnen en zwemmen, helaas zonder patatje pinda of ijsje. Dan maar 's avonds wat eten bij een Fast Food Kchatapuri tentje.
- comments