Afgelopen weekend waren we uitgenodigd op de "giving away". Dat is een soort pre-wedding waarbij de bruid wordt weggegeven aan de familie van haar toekomstige man. In ruil daarvoor ontvangt haar familie grote kado's. Uiteraard waren wij stipt optijd, we hadden ondertussen beter moeten weten want het feest begon twee uur later dan op de uitnodiging stond, heel Afrikaans. Toen kwam de aanstaande bruid eindelijk met een vriendin, en vond de prechtigheid plaats. Daarna moest de bruid tussen alle aanwezige gasten opzoek naar haar aanstaande man. Er werd veel gezongen, gedanst en gegeten. Waarschijnlijk geven de foto's een beter beeld van het feest. Het was een erg leuke ervaring om zo'n feestelijk typisch afrikaans gebruik mee te maken.

Zondag zijn we op bezoek bij een Tanzaniaanse stam, Hadzabe, geweest. Met z'n 15-en in een landrover voor 8 personen gingen we op weg. We hadden als gift een zak mais van 100 kg mee op het dak. De weg ernaartoe was weer een hele ervaring. Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen met gezang en dans. Ze lieten ons zien hoe je vuur kunt maken en hoe ze jagen. Omdat het de traditie is dat wij iets van ze kopen om hun te steunen, heb ik een pijl en boog geocht, maar ben bang dat ik die Nederland niet binnen krijg. Ze lieten zien hoe ze wonen en hoe ze hun eten bereiden. Er kwam een zieke vrouw naar ons toe, die vroeg of we haar konden helpen. Omdat de stam 2,5 uur van het dichtstbijzijnde ziekenhuis leeft en ze geen vervoer hebben, is medische zorg moeilijk toegankelijk voor ze. Met alle co-assistenten stelden we de diagnose en gaven haar de nodige medicatie.

Mijn laatste volle week in het ziekenhuis gaat morgen in. Deze week zal ik meelopen op de oogheelkunde. Morgenochtend vroeg zullen we op outreach naar het noordwesten gaan om oogchirurgie uit te voeren in een dorpje zonder electriciteit en stromend water.

Kwaheri!