Habari zenu?

Bedankt voor al jullie leuke reacties op mijn weblog, asante sana! Met mij en mijn vlechtjes gaat het goed. Ik denk dat ik ze zo'n 3 weken kan laten zitten. Maar waarschijnlijk laat ik ze net voordat ik terug nog een keer zetten. Momenteel probeer ik te regelen dat ik de laatste paar dagen hier in Tanzania op Zanzibar kan doorbrengen, hoop dat het lukt!

Deze week ben ik begonnen op de ICU, een soort intensive care, maar dan zonder alle moderne beademingstechnieken en monitoring. Mijn begeleider is Dr. Krogedal maar iedereen noemt hem Dokter Crocodil ;). Er liggen zo'n 20 patienten op de afdeling met de meest uiteenlopende aandoening. Er ligt bijvoorbeeld een vrouw met een psychose, een comateuse patient, iemand met een darmobstructie en iemand die is aangevallen door Hyena's en daarbij zijn beide voeten half is verloren. Verder komen er veel patienten na een operatie voor een paar daagjes op de ICU. Mijn begeleider is een orthopeed en ik zie nu dan ook veel orthopedische patienten, erg handig aangezien ik in Nederland geen orthopedie heb gehad.

Vandaag hadden we een darmoperatie, maar aangezien een andere arts assisteerde bij de operatie keek ik mee aan de kant van de anesthesie. Dat is hier echt heel anders geregeld dan in Nederland. De patient krijgt pijnstilling, spierverslappers en wordt in slaap gebracht. Er is totaal geen monitoring en met een soort blaasbalg wordt de patient beademend. Al gauw zat ik aan het hoofd van de patient, de patient te beademen. Best wel een gek idee en je hebt ook helemaal geen controle. Terwijl ik het juiste ritme zocht voor beademing zag ik via de open deur naar de gang er een kindje werd gebracht na een keizersnede.Het werd gestimuleerd te ademen, maar helaas mochten alle pogingen niet baten.

Omdat hier een electronisch patiënten dossier wordt geintroduceerd, heeft mijn begeleider het erg druk. De ronde op de ICU doe ik nu dan ook regelmatig zelfstandig.

Verkeersdeelname en met name openbaar vervoer is in Tanzania erg gevaarlijk, er komen veel verkeersslachtoffers binnen. Dat is ook wel voor te stellen als je bedenkt dat de weg hier bestaat uit zandpaden met grote rotsen erin en dat de bussen over, maar dan ook over vol zijn. Ik zie dan ook veel open wonden en botbreuken.

De groep internationale studenten wordt steeds groter, dus de avonden zijn goed gevuld met gezelligheid.

Binnenort meer...