Profile
Blog
Photos
Videos
VAN QUITO (ECUADOR) NAAR CALI (COLOMBIA)!
Feliz año nuevo para ustedes! Wow, 2011 alweer?! Het besef moet nog een beetje komen, geloof ik. Sowieso wordt mijn besef van tijd en dagen hier best wel verwaarloosd, wat een heerlijkheid. Ook al een tijdje niet meer geschreven, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik hier niks beleef. Het tegenovergestelde is waar... (en dus geen tijd voor weblogs). Voor degenen die geen zin hebben om al dit gebrabbel door te lezen, hier even een kort maar krachtige samenvatting: en este momento ben ik een kapotte camera (bleek na 4 jaar niet meer zo waterproof te zijn), verloren cardreader (met AL mn fotos van de 1e maand), gejatte telefoon (met AL mn nummers en smsjes) en miraculeus verdwenen camerakabeltje (van mn nieuwe camera) verder. Maar... ik leef nog en reis ook nog steeds rond met een grote glimlach op mn gezicht (hoewel dat op dit moment ook nog wat moeilijk gemaakt wordt door een zeer onverstandige kies die door probeert te breken... veel auw, tandartsbezoek onvermijdelijk). Vive 2011, dat het maar een fantastisch nieuw jaar mag worden, met minder pech, meer gezondheid en een sprankeltje avontuur!
Maar even back to reality. Inmiddels zitten mijn 4 weken Spaans les in Ecuador er lang en breed op. Ik ga zo nog wat schrijven over de laatste van die vier weken, want die vond plaats in het bijzondere tropische regenwoud van Puerto Quito, met vele gave activiteiten. Na afloop van dit avontuur zijn we met de groep nog naar het pittoreske plaatsje Mindo geweest voor een weekend, ook midden in de prachtige bossen van Ecuador. Wat we daar hebben uitgespookt verklapt de foto al een beetje... En dat was gaaf! Maar toen brak toch echt het onvermijdelijke moment aan om afscheid te nemen van de superleuke groep waarmee ik vier weken had opgetrokken. Sommigen reisden af naar het zuiden, anderen bleven nog in het regenwoud om vrijwilligerswerk te doen, en sommigen gingen terug naar Quito om daar Kerst te vieren, om vervolgens terug naar NL te keren. Ik was de enige die besloten had om noordelijk te gaan... en wel naar Colombia, het land van de salsa, oneindig mooie natuur, cultuur, historie, kleurrijke architectuur, oneindige witte carribische stranden, bruisende steden en natuurlijk rum! Wat mijn redenen hiervoor waren lees je later... Inmiddels zit ik alweer drie weken in dit fantastische land en vrees dat ik woorden tekort ga hebben om alles te beschrijven. Maar om het overzichtelijk te houden (ook in mn eigen hoofd) zal ik nu beginnen waar ik de vorige keer geeindigd was :)
Puerto Quito: week lang Spaans les + activiteiten in het tropische regenwoud van Ecuador
Na drie weken in de grote stad Quito te hebben gezeten, werd het toch wel tijd voor een back-to-nature experience. Gelukkig was dat allemaal geregeld. Op zondag vertrokken we met de bus naar het tropische regenwoud van Puerto Quito! Eenmaal aangekomen in dit dorpje van drie straten breed, moesten we naar onze accomodatie - Cabañas del Rio - zien te komen. Gelukkig vonden we al snel een vreemdsoortig voertuig waar we onszelf tussen de lokale bevolking propten op kleine bankjes (zijkanten van het voertuig waren open) en sommigen van ons moesten zelfs op het dak. Eenmaal aangekomen, werden we hartelijk ontvangen in een paradijselijke omgeving door onze gids van die week: Pepe. We bleken ook de enige groep daar te zijn, dus kregen alle aandacht van het personeel. Bagage af, en hup, meteen mee de bush in met Pepe op het eigen terrein van Cabañas del Rio. Na een wandeling die het zweet op onze lichamen tevoorschijn deed komen (tja we waren nog niks gewend...), kwamen we aan bij een hevig stromende rivier. Ondertussen hadden we al veel rare wezens zien kruipen, hangen, wandelen, vliegen of op een andersoortige manier zich zien voortbewegen. Geweldig natuurlijk voor het stadsmeisje dat ik ben!
Die eerste avond, uitgeput van de reis en de eerste bush wandeling, stond er een heerlijke maaltijd voor ons klaar in de lounge area van Cabañas del Rio. En guess what, de rest van de week stond er 3x per dag zo'n heerlijke maaltijd klaar mét versgeperst sapje! Het meest bizarre en tegelijktijd lekkerste nieuwe recept dat ik heb geleerd: creme soep met popcorn erin! Als ik weer in Nederland ben, herinner me er dan aan dat ik het voor jullie klaarmaak! Verder bestond het eten voornamelijk uit rijst, bonen, gebakken banaan (jammmie!), gebakken eitjes en salades. Om iets terug te doen hebben Kathrin en ik een middag pannenkoeken gebakken voor iedereen!
In de ochtenden hadden we Spaanse les. Helaas kon de lerares die ze gestuurd hadden (Cecilia) de hoge temperaturen van het regenwoud niet zo goed aan, waardoor ze vaak w***elend op haar benen stond en zelfs een keer van dr stoel viel. Ook moesten we haar Spaanse spelling op het bord een aantal keren verbeteren, maar we konden er ook wel weer de hilarische kant van inzien. Ik had nog naar de school in Quito gebeld om dit te vertellen, maar die verzekerden mij dat alles goed was met haar en dat ze gewoon les zou geven elke dag. Met andere woorden... No hay problema!
Hoewel het met ons Spaans dus ´'mas o menos´' is gebleven, kon dat ons niet zoveel schelen, omdat we ten eerste midden in het regenwoud zaten met de heerlijke geluiden van de gekste dieren, en ten tweede omdat we in de middagen altijd leuke dingen gingen doen. Zo hebben we een wandeling gemaakt naar een waterval toe waar we heerlijk konden zwemmen (en de enige waren). Het leek de perfecte plek om mijn Olympus cameraatje weer eens zijn werk te laten doen onder water... Maar helaas was dat niet zo'n goed plan. Hij heeft het begeven na vier jaar mijn beste maatje te zijn geweest! Snik... Maar het waren wel vier fantastische jaren, dus heb ik niet te lang getreurd. Ik had het misschien ook wel een beetje kunnen verwachten.
Verder hebben we chocola leren maken van cacaobonen, hebben we ringen weten te maken uit stukjes hout (gaaf!), zijn we gaan raften in rubberen banden op de rivier, hebben we een fruit finka bezocht en de gekste fruitsoorten gegeten (en ik heb er een levende termiet van een boom opgegeten! Wie had dat ooit gedacht...), zijn we langs een botanische tuin geweest met bijzondere planten en bomen waar rubber uit komt als je ze opensnijdt, hebben we bij de zwembaden van Cabañas del Rio gechilled en 's avonds veel gekaart met Pepe en Jair, de twee liefste Ecuadorianen! Ook hadden we twee verjaardagen te vieren van Diwi en Ellen (18 geworden!! En reist al helemaal alleen rond in Zuid Amerika!), dus saai is deze week nooit geweest. Het was zelfs voorbij voordat we er erg in hadden, erg jammer. Zou er zo terug gaan!
Vlakbij Puerto Quito ligt het idyllische plaatsje Mindo, waar je gave dingen kunt doen. Wij kozen natuurlijk het allergaafste uit: canopying! Dit betekent dat je via 12 zogenaamde zip-lines door het hele regenwoud scheurt. Afijn, de foto's zullen voor zich spreken... Het ging snel, het was gaaf, en als je met de gids samenging mocht je helemaal spectaculaire houdingen aannemen. En die heb ik natuurlijk fijntjes allemaal uitgebrobeerd :) Heerlijk om te kunnen vliegen! 's Avonds het nachtleven van het kleine Mindo maar eens verkent, waar de gidsen van het canopying toevalligerwijs (ahum) ook opdoken! Ze hadden ons verteld dat ze konden salsadansen, maar daar bleek helemaal niks van waar. Que pena! Ochja, ik ken dat gidsvolkje gelukkig ook al langer dan vandaag ;) Gelukkig werd het nog aardig druk in de bar en waren er ook jongens die het wel konden.
Na afloop van dit mooie weekend heb ik afscheid moeten nemen van een groot deel van de groep. Met 5 man gingen we terug naar Quito. Voor mij was dat voor slechts één nachtje, omdat ik op maandagnacht zou vertrekken naar Colombia. Afscheid nemen is nooit leuk, maar het betekent ook weer dat je een nieuw avontuur, met nieuwe mensen tegemoet gaat. En daar is ook wel weer wat voor te zeggen!
DÉ reis, Quito naar Cali
Ik begin maar meteen met de waarschuwing dat ik hier never nooit niet kan beschrijven hoe mooi, spannend en spectaculair deze trip van totaal 24 uur geweest is. Daarbij komt dat ik jullie hier geen enkele foto van kan laten zien, omdat ik nog geen nieuwe camera had (die was ik van plan in Cali te gaan kopen, maar toen wist ik nog niet dat ik spijt ging krijgen dat ik niet meteen een nieuwe camera had gekocht, maarja dat ging natuurlijk een beetje lastig in het tropische regenwoud, dus afijn, jullie vergeven me vast wel...).
Het begon om 12u 's nachts in Quito. Dario (de ecuadoriaan van het vliegtuig, remember), was zo aardig om me naar het busstation te brengen en ervoor te zorgen dat ik veilig in de goede bus terecht zou komen. Die vertrok om 1u 's nachts, waardoor ik om 6u 's ochtends aan zou komen bij de grens van Ecuador en Colombia. Heerlijk geslapen op de beat van dreunende salsa, daar schijnen de bussen hier geen genoeg van te kunnen krijgen, zelfs 's nachts niet! Het scheen het veiligst te zijn om vroeg aan te komen bij de grens (als het net licht wordt). Vraag me niet waarom, dat is gewoon zo'n insiders tip die ik op de kop getikt had. Onveilig heb ik me sowieso nooit gevoeld, dus maak je vooral geen zorgen. Er was ook geen FARC te bekennen, die zijn tegenwoordig teruggedrongen tot in de diepste dieptes van de amazone. En het douanekantoortje bevindt zich gelukkig niet midden in de amazone!
Wel duurde het erg lang in dat kantoortje. De rij werd ook steeds langer, ik had echt nog geluk dat ik er zo vroeg was aangekomen. Gelukkig was het toeval ook weer aan mijn zijde, toen bleek dat er achter me een meneer stond die ook naar Cali moest reizen. Hij wist me te vertellen dat de wegen bij sommige stukken erg slecht waren door de hevige regenval van de afgelopen weken. Sommige grote bussen zouden niet eens rijden, en hoewel het normaal een reis is van zo'n 10 uur, zouden we er nu wel iets langer over gaan doen. Niets is minder waar, we hebben er uiteindelijk 17 uur over gedaan! En hoe... In totaal hebben we 4 bussen en 2 motors verslonden en een stuk te voet moeten doen. Telkens als er weer een weg was afgesloten die gemaakt werd, stonden we in een lange file van auto's en taxibusjes (waar ik dus in zat) te wachten in de hitte (geen regen te bekennen deze dag...). Het gaf mij mooi de kans om van de onwijs mooie omgeving te genieten. Zo weids en indrukwekkend had ik het nooit verwacht. Het was mooier dan heel Ecuador bij elkaar en de keuze om naar Colombia te gaan voelde meteen erg goed.
Maar op een gegeven moment, het was inmiddels 16uur 's middags, moesten we weer stoppen. Dit keer was de file van auto's echter oneindig, en hoorden we al snel van andere wachtende Colombianen dat de weg een paar kilometer verderop helemaal kapot was. Dit zou niet te fixen zijn in een paar uur. De meneer die ook naar Cali moest en daar het liefst 's avonds nog zou arriveren (net als ik) wilde me wel op sleeptouw nemen op een soort 'alternatieve route'. Dit hield in dat we met lokale motorjochies moesten gaan onderhandelen over de prijs om ons met alle bagage langs de file van auto's te rijden naar de plek waar de weg kapot was. Vanuit daar mocht er geeneen voertuig door, alles werd door de politie tegengehouden omdat er hard aan de weg gewerkt werd (of ja hard, op een Colombiaans tempo zullen we maar zeggen). Daar moesten we dus door de modderstromen gaan lopen die vanaf de berg naast de weg naar beneden kwamen. We konden iemand regelen die mijn backpack zou dragen (tegen betaling uiteraard), omdat er groot glij-uit-gevaar bestond. En ik wilde liever niet met backpack en al in die modder vallen, want dat zou echt alles megavies zijn. Mijn backpackdrager hield ook mijn hand vast zodat ik zonder vallen heelhuids aan de andere kant van de kapotte weg terecht kwam. Ondertussen kwam de zon steeds lager te staan, wat heel wat mooie uitzichten over de vallei opleverde. We gingen op zoek naar een nieuwe motor chico, en weer onderhandelen over de prijs om ons langs de file van auto's (ditmaal aan de andere kant van de weg) te brengen tot aan een plek waar bussen zouden omkeren en richting Cali terug zouden rijden omdat ze niet wilden wachten. Want daar hoopten we natuurlijk op! Afijn, een scheurende motortrip, prachtige zonsondergang en dolgelukkig Ivy verder, kwamen we uiteindelijk aan bij een plek waar er inderdaad bussen waren die rechtsomkeert maakten. We hadden nog twee bussen nodig om in Cali te komen. Helaas hadden we niet veel onderhandelingspower, omdat iedereen kon zien dat we weg wilden uit dit gebied. Al met al werd het daarom een vrij duur tripje, maar wel een die ik nooit had willen missen!
Toen ik om 23.56u in het warme Cali aankwam, besloot ik Hugo maar eens te bellen (die ik in Quito had leren kennen - hij zat inmiddels al een paar dagen in Cali bij z'n familie). Binnen 5 minuten was hij op het busstation en stapten we in een taxi naar zijn huis. Daar ontmoette ik zijn moeder en werd er meteen een bord eten voor me neergezet. Daarna kreeg ik een privé kamer met heerlijk bed toegewezen. En de ijskoude douche die ik toen nam, heeft in heel mn leven nog nooit zo warm gevoeld. Ik viel direct in een heerlijk diepe slaap, en de volgende dag kon het leven bij een local family beginnen!
Misschien was het ook maar goed dat ik eens geen camera op zak had. Hierdoor heb ik optimaal kunnen genieten van alles wat ik die dag meegemaakt heb, in plaats van alles te observeren door de lens van een camera, om er vervolgens pas van te genieten als je alweer ergens anders achter een computer zit en je foto's bekijkt. Het zit voor altijd in mn geheugen gegrift en zal deze dag, 20 december 2010, dan ook nooit vergeten!
Colombia
´'Forget everything you've ever heard about Colombia - especially when the people telling you have never been here. For decades demonized, today Colombia is a safe, affordable, accessible and utterly thrilling destination. Whatever you want, you'll find it here.´'
De Lonely Planet kent geen grotere waarheid dan deze.
Tja, maar waarom eigenlijk Colombia, dat was toch helemaal niet de planning? Klopt, maar ik plan dan ook heel weinig. Zodoende kon ik tijdens mijn verblijf in Ecuador heel makkelijk beslissen om noordelijk te gaan reizen i.p.v. de gebaande route die alle backpackers nemen (zuidelijk richting Peru, Bolivia etc.). Ik hoorde erg veel goede verhalen over Colombia, en ik zou er terecht kunnen bij een aantal mensen. Allereerst de familie van Carlos en Gustavo Maya, twee Colombiaanse jongens die in Nederland opgegroeid zijn. Ik ken Carlos van mijn stage bij De Brauw. Hun familie woont verspreid door Colombia en ze zijn zo lief geweest om contact met hen op te nemen zodat ik ze kon ontmoeten. Ten tweede had ik Hugo leren kennen in Quito, die zelf Colombiaans is. Zijn familie woont in Cali, dé salsa capital del mundo! En laat hij nou net naar zijn familie gaan met kerst en oud en nieuw... Een kans dus voor mij om twee weken bij een locale Colombiaanse familie deze feestdagen door te brengen! En laat er nou ook net tussen kerst en oud en nieuw hét salsa event van het jaar plaatsvinden: de Feria de Cali. Je begrijpt wel dat mijn keuze dus razendsnel gemaakt was...
Cali: twee weken bij de familie Osorio
Hoe mooi is het als je net vier weken Spaans geleerd hebt, en je kunt dit meteen into practice gooien bij een lokale familie? Engels werd er niet gesproken (alleen Hugo zelf sprak het vrij goed), dus ik moést wel. Het heeft veel grappige situaties opgeleverd, maar al met al heb ik me goed kunnen redden. Daarbij vonden ze het prachtig dat ik zo mn best deed, en ze prezen me dan ook over het feit dat ik pas vier weken les had gehad en het toch al aardig sprak. Trrrots!
De familie bestond uit la mama Lucia, la papa Hugo (ja zelfde naam als zn zoon), la hermana Andrea (zus), tio Dario (Lucia's broer die over was voor de feestdagen), het lieve huishondje Bengi, en natuurlijk Hugo zelf. Daarnaast kwamen er ook regelmatig vrienden en familie over de vloer of bleven zelfs een nachtje slapen.
Ik kreeg heerlijk te eten, Lucia vond koken leuk, en daar kwam ik dan ook niet onderuit. 's Ochtends een bak vol versgesneden fruit (papaya, druiven, banaan, mango) en een bakje cornfakes. 's Middags almuerzo (warme lunch) en 's avonds cena (warm avondeten). De salades smaakten heerlijk, het vlees/kip/vis was altijd vers en de gebakken banaan ontbrak ook nooit. Ik heb hier zelfs de lekkerste bruine bonen ever gegeten! Echt alles wat er op mn bord lag smaakte lekker. Om iets terug te doen voor al deze gastvrijheid hielp ik met boodschappen doen en betaalde ik deze, en heb ik zelf een paar keer gekookt. Uiteraard weer de magical Dutch pancakes a la Ivy en een pastasalade (we moesten de hele stad afzoeken naar een potje pesto... pff!!). Ze vonden het gelukkig heerlijk.
Verder heb ik een nieuwe camera kunnen kopen, weer van Olympus maar helaas geen onderwaterding. 's Avonds gingen we vaak naar goede salsaclubs (salsotecas), want daar barst het in Cali van. Het wordt natuurlijk niet voor niets dé salsa hoofdstad van de wereld genoemd! Veel vrienden van Hugo waren ook onwijs goede dansers, dus ik voelde me soms wel een beetje verlegen. Maar ik heb leuk kunnen dansen, en vooral genoten van de prachtige danskoppels op de dansvloer. De Colombiaanse vrouwen zijn prachtig, de mannen zijn galanter dan waar ook ter wereld. Er wordt hier niet per glas rum-cola besteld... Nee, de hele fles rum wordt gekocht, een paar glazen erbij, en je kunt zelf gaan mixen. Vrienden van vrienden zijn weer jouw vrienden, dus zo heb je al snel een heleboel vrienden (amigos) om je heen en ook een heleboel flessen drank. Misschien als ze dat in Nederland ook zouden doen, dat de mensen daar dan ook veranderen in supergoede salsadansers?
Kerst is in Colombia een groots familiegebeuren. Er wordt heerlijk gekookt en gekletst aan tafel. De nodige lichtjes ontbreken dan ook echt niet op menig huis in Colombia. Ze zijn hier, en dat is nog zacht uitgedrukt, echt lichtjes-geil gewoon. In ons huis stond een bescheiden kerstboom en was het balkon met lichtjes versierd. Dat viel dus nog wel mee. De temperatuur in Cali hielp echter niet mee om mij een Kerst-gevoel te geven: dagelijks zo'n 32 graden.
Op zaterdag 1e Kerstdag begonnen de Feria de Cali, een jaarlijks event van een week waarin Cali aan de wereld laat zien wat voor leuke stad het is. De beste salsadansers treden een hele middag op in een optocht vol mooi aangeklede en opgemaakte bailadores. Het was een heel gedoe om een plekje te bemachtigen op een van de tribunes langs de optocht, maar toen we eenmaal zaten heb ik alleen nog maar genoten van het spektakel.
Het leuke aan Colombia is dat de mensen hier happy zijn, ondanks wat dan ook. Daarnaast is er overal muziek. Van taxi tot winkelcentrum tot straat-eettentje tot busstation tot gewoon op straat. Een ander groot voordeel is het tropische fruit. Ik kan al niet meer zonder! Daarnaast zijn er mensen die nog nooit van Amsterdam gehoord hebben, en dat is ook wel eens fijn! Niet de hele tijd te horen krijgen dat Nederland zo'n paradijs is omdat je er op elke hoek van de straat legaal drugs kunt krijgen... (ja dat is het vertekende beeld wat de meeste buitenlanders van Nederland hebben). En tot slot, de taxi's... zijn veilig en snel, rijden er in overvloed, en ook nog eens voor een prijs waar je in Utrecht nog geen een broodje Mario voor koopt!
En toen kwam het einde van 2010 in zicht. Ook dat is een enorme familie aangelegenheid in Colombia. Iedereen keert huiswaarts naar papa en mama, om daar om 12u te proosten met een glaasje aguardiente of rum, en vervolgens de hele nacht door te drinken en te feesten. We hebben de auto gepakt, en ondanks dat Hugo (junior) nog geen officieel papiertje heeft, hij kan allang rijden. Dus daar gingen we... op bezoek bij vrienden van hun in een volgende wijk. Eerlijk gezegd kan ik me niet heel veel meer herinneren, alleen dat het een heel gezellige avond/nacht was, met salsadansen op de straat en veel lieve Colombianen die elkaar een Feliz Año Nuevo toewensten.
Inmiddels heb ik al veeeel meer van Colombia gezien, en zit ik zelfs in de mooiste stad van heel Zuid Amerika: Cartagena. Als je me niet gelooft, google het maar. Of wacht gewoon de nieuwe weblog af... Ik heb jullie nu al lang genoeg van jullie werk/vrije tijd afgehouden denk ik zo!
Hasta la pasta, tot de volgende keer!
Veel liefs, Ivy
Ps: Vergeet vooral niet te vertellen hoe jullie feestdagen geweest zijn!
- comments
Vero Ivy! Wat cool weer wat je allemaal meemaakt, hoe krijg je het ook weer voor elkaar.. Ben jaloers en blij dat ik over 6 weken ook eindelijk vertrek!!! Geniet er van en tot je volgende verhaaltje! x
Fedde Less is more?! - Nee, dit kon je niet korter samenvatten.. dus dan toch maar wat vaker schrijven! Wat een belevenis. Ik verbaas me allang niet meer hoe jij van alles voor elkaar krijgt, dat heb ik je in Maastricht al zo vaak zien doen, maar het is een talent hoor en zo te lezen benut je die vrij aardig. Ik ga zaterdag as. weer op reis, koningaap.waarbenjij.nu! Veel plezier verder en geniet van de rum! Xx
Lotte Wooow! Ben stiekem toch wel heel erg jaloers om wat je daar allemaal meemaakt! Ge-wel-dig! Het klinkt echt als het paradijs :P (hoewel daar natuurlijk geen camera's gestolen worden). Goed dat jou salsa moves ook nog van pas komen, en je spaans natuurlijk. Knap hoor! xx Lotte
Pim Zo Ivy, wat een mooie verhalen en foto's allemaal. Volgens mij haal je echt alles uit je reis. Ik heb kerst en oud en nieuw dit jaar in Kenia gevierd, ook erg gaaf! Heel veel plezier en groetjes uit het Amsterdamse, Pim
Mam Dag liefje, een mooie samenvatting van de afgelopen weken. Je zou wel bij zo'n reisorganisatie kunnen gaan werken om het land te promoten, ha, ha. Misschien nog iets voor de toekomst? Knuffeltje
Senn Nog even en jij danst ook mee in zo'n parade als jij zoveel blijft salsadansen! Echt leuk voor je, en supergoed van je spaans man. En idd, schrijf eens wat vaker! :D xxx
sebastian Leuk leuk leuk! :) Je bent alleen vergeten wie voor het eerst heeft gezegd dat jij naar Colombia MOEST! Helaas ken ik niemand die aan de kust woont. Aanrader: Parque Tayrona(vlak bij Santa Marta)...mooiste stranden vn Zuid Amerika!!! Jammer dat je toch niet naar Bogota kon veel plezier!
margriet en noel Super,super dit laatste relaas met al die turbulente belevenissen!De vreugde en het verdriet van jouw vele ervaringen doen ons meermalen een sjoevroy(=maastrichts dialect voor rilling) bezorgen....Desalnietemin "smullen" wij van de boeiende wijze waarop jij alles vertaalt;Allebonheur Ivy!! Heel veel ieve groetjes uit een kil,koud en regenachtig Belgie!Veel plezier!
Melis hey ief! Wat heb je al weer veel meegemaakt, gezien en gedaan. Geweldig! Kijk uit naar je volgende verhaal. Nog veel plezier, let goed op jezelf en geniet er vooral heel veel van. Take Care! xx
Cis Hoi Ivy, Geweldig wat je allemaal meemaakt! En wat super dat je naar Colombia gegaan bent en daar zo'n positieve ervaringen hebt. En supergoed dat je meteen je Spaans geleerde in praktijk moet brengen. O ja, je foto's zijn ook prachtig! Dikke knuffel!!
Cis Hoi Ivy, Geweldig wat je allemaal meemaakt! En wat super dat je naar Colombia gegaan bent en daar zo'n positieve ervaringen hebt. En supergoed dat je meteen je Spaans geleerde in praktijk moet brengen. O ja, je foto's zijn ook prachtig! En wat betreft de feestdagen, gezellig, lekker eten en heel veel sneeuw. Dikke knuffel!!
Ione Heeeey lieve Ivy! Eindelijk... eindelijk heb ik tijd om op je blog te komen. Mijn oogjes zijn nu wat klein(er) van de moeheid... dus ik heb vooral foto's gekeken :-). Wat leuk zeg! Ik vind het zo cool!!! Relaxed zo'n openlucht Spaanse les (of ja, zo lijkt het). Ok, blijf maar foto's posten en ons stalken!! x
Aimy Ciao Bella! Wat een heerlijk verhaal weer van je! Wat heb je prachtige avonturen beleefd, zelfs dansend :) Fijn om te lezen dat je zo geniet... Ik heb je net eindelijk een lange mail gestuurd, werd wel tijd! Geniet van alles en wees trots op jezelf! Veel liefde en zoentjes, Aim
Wim Ook voor jou een Feliz Año Nuevo. Ik vind het kostelijk je verhaal te lezen. Heb echt genoten. Ik heb ook fijne kerstdagen gehad met kinderen en kleintjes, boom en stal. Ben weer benieuwd naar je volgende belevenissen. Geniet van de tijd dat je daar bent. Liefs van mij.
Joke Schutte Stel je voor: een koude grijze zaterdagochtend in Nederland, twee snipverkouden mensen en dan post krijgen uit Zuid-Amerika met prachtige verhalen en foto's. Hartelijk dank en groeten van Cor en Joke Schutte (nr. 14)
Opa en Oma Ivy, Ontzettend bedankt voor je verslag. Jij maakt nogal zo wat mee. Geniet er van, want het is zeldzaam. We zijn een beetje jaloers op je. Heel veel groeten en kusjes uit Lanaken van Oma en Opa
Menno Hey Ivy, superleuk om je verhalen te lezen! Reiskriebels komen op... Geniet ervan!