Profile
Blog
Photos
Videos
JANUARI 2011 WEEK 1
Omdat ik nog steeds verder dan ver achterloop met mis aventuros, hier weer een update! Op dit moment ben ik met meer dan veel plezier aan het genieten van de carribische kust van Colombia. Hoe witter jullie met de dag worden, des te bruiner steek ik hier af tegen de witte stranden. Voor de gelukkigen onder jullie die een facebook profiel bezitten, die kunnen al een klein beetje meegenieten van helderblauwe zeeen, onwijs witte stranden, strakblauwe luchten en een meisje dat haar achternaam eer aan doet ;)
Voor de minder gelukkigen onder jullie die geen Facebook profiel bezitten... Jullie zullen het voor deze week nog even moeten doen met een verhaal over het binnenland van Colombia, waar ik begin januari rondgereist heb! Ook spectaculair, daar niet van. Voor de volgende keer beloof ik jullie een romantisch verhaal met veel foto's waarbij je misschien een zonnebril moet opzetten tegen de felle kleuren die de Carribische kust rijk is...
Bueno! Te beginnen bij het afscheid van het prachtige Cali, en de lieve familie van Hugo. Nadat we het nieuwe jaar onwijs goed ingeluid hadden, kon ik nog een paar uurtjes slapen voordat ze me op 1 januari 2011 naar het busstation zouden brengen alwaar ik afscheid van hen zou nemen. Het was emotioneler dan ik had verwacht, stiekem was ik me in twee weken dus best wel gaan hechten aan deze lieve mensen... Toen ik eenmaal in de bus zat en langzaamaan Cali verliet werd ik gelukkig al snel verblijd bij het aanzicht van meerdere prachtige regenbogen. Er was helemaal geen regen, maar wel een paar wolken waartegen de kleuren mooi afstaken. Heel bijzonder.
Ik was op weg naar Pereira, een stad midden in de zogenaamde 'Koffie Zone' van Colombia. Export product numero uno hier. En ik denk dat de echte koffiedrinkers onder jullie een goede Colombiaanse koffie niet ontgaan zal zijn. Zelfs ik kan die zwart drinken! Na de vijf uur durende busreis werd ik opgewacht door Hugo's vader, die in Pereira bij zijn familie verbleef voor de feestdagen. Zo alleen was ik dus nog helemaal niet ;) Die avond heeft hij me de stad laten zien samen met zijn kleine nichtje waar ik al gauw dikke vriendjes mee werd. Daarna heb ik de hele familie van vader's kant leren kennen en zo ook het locale leven in Pereira. Kleine huisjes dicht op elkaar gebouwd, de kerstverlichting nog ruimschoots aanwezig, veel muziek en mensen op straat, kleine blaffende kuthondjes met de meest uiteenlopende kapsels en trotse baasjes, en last but not least de altijd-tuuterende-taxi's. Ik had er veel bekijks, want in deze woonwijk had waarschijnlijk nog nooit iemand een toerist gezien, laat staan iemand zo lang als ik. De vele familieleden van Hugo, die vlakbij elkaar woonden, wilden dan ook allemaal met me op de foto. Achteraf gezien best hilarisch, het deed me terugdenken aan mn tijd op Bali.
De volgende dag zou de vader van Hugo (hij heet trouwens ook Hugo, ik hoop dat jullie nog niet in de war zijn) me meenemen naar het Parque Nacional del Cafe. Een mooie kabelbaantocht liet ons uitkijken over de gehele koffie zone. Prachtige uitzichten. Ook konden we heel mooi wandelen in het park en ben ik alles te weten gekomen over hoe ze er koffie maken - van het zaadje planten tot aan een stomende verse kop koffie onder je neus. Maar zoals dat gaat met dit soort rondleidingen... Reuze interessant, alleen herinner ik me er een uur later niet al teveel meer van!
Op het moment dat de koffie me een beetje teveel werd, besloot Hugo om me nog een plaatsje in de bergen te laten zien: Salento. Hier kon je een berg opklimmen vanwaardaan je een 360 graden uitzicht had op de omgeving. Geweldig. Het dorpje zelf was erg schattig. Leuke houten, gekleurde huisjes en stoere mannen op paarden. Veel arts & crafts winkeltjes, waar ik me heerlijk kon vermaken. Mooi handgemaakt leren tasje en typisch Colombiaans hoedje gekocht, die jullie nog wel vaker op foto's zullen gaan tegenkomen! Ook was er een winkeltje dat ''Kut'' heette, geen idee of ze weten dat het in Holanda niet zo'n net woord is... Voor mij zag het er iig bizar uit!
De volgende dag was het alweer tijd om afscheid te nemen van de familie Osorio, en ditmaal ook echt. Bus geregeld naar de laatste tussenstop op mijn weg naar de Carribische kust van Colombia: Medellin. Na Bogota en Cali de grootste stad in dit land met zo'n 3 miljoen inwoners. Het stond ook wel bekend om geweld en criminaliteit vanwege drugskartels, waarvan de bekendste onder leiding van drugsbaron Pablo Escobar. Waar in Medellin aan het eind van de jaren tachtig van de twintigste eeuw gemiddeld 4000 moorden per jaar gepleegd werden, is de stad de laatste jaren er een stuk veiliger op geworden. Je kunt nu zelfs een 'tour' boeken die je langs alle huizen van Pablo Escobar brengt en uiteindelijk de plek waar hij door de politie in de jaren '90 vermoord werd. Interesting! Ik heb die tour niet gedaan hoor, ik houd liever mn eigen ontdekkingstocht door een nieuwe stad.
Voor het eerst in een hele tijd moest ik weer een hostel opzoeken, en alleen naar binnen stappen om nieuwe vrienden te maken. Het werd Casa Kiwi, want alleen die naam al gaf me gewoon een goed gevoel. Daar heb ik geen spijt van gekregen, want van de enorme douchekoppen, loungeruimtes met hangmatten, dakterras met zwembad en de schone en stevige bedden werd ik vanaf de eerste seconde blij. En ook het vrienden maken bleek geen opgave, zoals het een echte backpacker betaamt verliep dat volledig vanzelf. Al gauw zaten we met een grote gemixte groep van nationaliteiten aan de Aguardiente, cerbeza of wijn.
Ook ontmoette ik mijn eerste Nederlander in Colombia! We besloten de volgende dag de stad te gaan verkennen middels de spiksplinternieuwe metro (die helemaal niet onder de grond rijdt maar boven de grond). Ook kun je met de metro naar de outskirts van de stad, om daar met een kabelbaan over de sloppenwijken omhoog te gaan. Wederom een prachtig uitzicht, zoals op de foto te zien! Eenmaal bovenaan, zijn we door de sloppenwijk gaan wandelen. Het was er veilig. Vele gekleurde huisjes en creatieve uitspattingen op de muren, wat de wijk heel levendig maakte. De kids speelden op straat, de mannen hingen voor hun huisjes te niksen en de vrouwen stonden waarschijnlijk lunch te bereiden in de keuken. Het geurde in ieder geval lekker!
En hoewel Medellin ook wel de 'stad van de eeuwige lente' genoemd wordt (sja, wat een heerlijk aangenaame temperatuur daar!), was ik het stadse leven al snel beu. En die Carribische kust trok enorm aan me... Dus toen ik hoorde dat drie anderen diezelfde week nog zouden vertrekken naar Cartagena (aan de kust dus), besloot ik me bij hen te voegen en de busreis van 14 uur aan te gaan. Helaas was het nog steeds hoogseizoen, wat betekent dat de prijzen hier abnormaal uit de pan stijgen, en je ook niet kunt onderhandelen over de prijs. Maar Cartagena riep, en ik betaalde... 130.000 pesos, wat zo'n 65 euro is en veel geld voor een backpacker ;) Achja, ik was allang blij dat de busmaatschappij geen ''NS'' heette, en comfortabele airco en chille stoelen had. En hoewel mijn niet-zo-verstandige verstandskies die nacht in de bus probeerde door te breken (auwww), heb ik toch nog aardig kunnen slapen. Om vervolgens wakker te worden in het paradijs... Cartagena de Indias genaamd! Gevoelsmatig stapte ik vanuit een bus waar het -5 graden was in een omgeving waar het 40 graden was, maar achteraf beredeneerd zal dat ook wel weer hebben meegevallen.
Echter, zoals beloofd aan het begin, komt er de volgende keer een uitgebreid verslag met foto's van los aventuros aan de prachtige Carribische kust van Colombia! Hoop dat jullie iig weer genoten hebben van dit verslag en laat wat van je horen! :)
Con mucho cariño,
Ivy
- comments
Lisos Super! wat leuk om te lezen dat je net zo aan het genieten bent van je reis als ik :) Doet doet mij goed! x
Arios Wat een heerlijke belevenissen! Je kunt altijd nog reisverslagen voor de Volkskrant gaan schrijven of toeristische gidsen gaan samen stellen. Fijn om te lezen. En de plaatjes laten me wegdromen naar ...oh s***, m'n werk. Ik moet weer verder. Doei.
Laila Klinkt fantastisch! Heel veel plezier aan de kust en niet te bruin worden he?! :)
Mammi Dag lieverd, Ook al was ik al op de hoogte (dankzij Skype) van veel van je belevenissen, toch blijft het leuk om je verslag te lezen en de bijbehorende foto's te bewonderen. Die nieuwe camera doet het goed! En je hebt zowaar leren koffiedrinken..... ha,ha. Dat kon natuurlijk niet uitblijven daar. Groetjes uit een regenachtig koud kikkerlandje. xxxxx
Joris, Chico, Gimmy Woef, woefffff, woeoeoeoefff, miauwww, miauwww, waar blijf je nou.....
Egmond Holaaa chica, Ivyyyy hoe is het? Leuke verhalen allemaal!!! Hier alles ok, luthan wordt vrijdag 1 jaar :) het gaat snel allemaal he. kus
Sabrina leuk verhaal weer Ivy!! Ik vertrek over een uurtje voor een busrit van 30 uur, Argentinie is zo bizar groot! Daarna ga ik ook paar daagjes naar het strand, even opwarmen na het koude patagonie!! Heel veel plezier nog!!! xxx
Cis Je hebt het heerlijk, zo te lezen, geniet ervan!! xxx
Lotte Ik kan alleen maar zegegn dat ik hier heel jaloers van wordt Ivy. Volgens mij heb je een geweldige tijd daar :). Ben elke keer weer verbaasd hoe jij binnen een mum van tijd hele families om je heen verzameld. Geen eenzaamheid viir Ivy ;). Enjoy!
joane Geweldig je verhalen, heerlijk om helemaal in weg te dromen. Geniet er van en veel plezier verder maar dat zal vast wel lukken. groetjes xxx