Hoi iedereen!
Het is een treurig feit, het laatste weekend is voorbij. Dat is echt raar om te beseffen, maar daardoor gaan we NOG meer genieten van de laatste dagen in Cape Town!
We hebben afgelopen week een redelijk rustige week in het ziekenhuis gehad. Dinsdagochtend begonnen in Red Cross, met een kleinere groep dan maandag (nu waren we misschien met 10 man, veel beter). Was weer hetzelfde verhaal als normaal en toen zijn we daarna naar Maitland gegaan om wardround te doen. Er waren best veel nieuwe kinderen bij en we zagen ook wat kinderen van de clinic van de dag ervoor (in Red Cross). Veel kinderen waren dus opgenomen in Maitland, om voorbereid te worden op een behandeling (voornamelijk operaties). Een paar van die kinderen gingen die volgende dag ook onder het mes, waar we uiteraard ook bij waren. Dus om 7 uur stonden we weer fris en fruitig in het groen gekleed, klaar voor een dagje theatre. Er waren 7 operaties, volle dag dus! Gelukkig waren sommige redelijk klein en zijn alle operaties ook daadwerkelijk uitgevoerd (soms worden er een paar gecancelled door tijdgebrek of stemming van de arts..). Woensdagavond zijn we naar Beefcakes gegaan: een gay-burgerbar. Daadwerkelijk alles was roze, turquoize of zwart en overal waar je keek zag je flamingo's en gespierde homo's in hempjes. GEWELDIG! We gingen met 17 man, omdat het Lea's afscheidsdiner was. Toen het eten was besteld (uiteraard een burger) kwam er een dragqueen die begon te zingen, dansen, strippen en de tent op haar/zijn kop zette. Na een paar minuten hadden alle obers een ontbloot bovenlichaam en dat bleef de rest van de avond ook zo. Lea kreeg ook nog een bodyshot en mocht een ober uitkiezen waarvan ze haar tequilla af mocht drinken. Was echt prachtig om te zien! Wij vonden het toen wel mooi geweest en zijn naar huis gegaan. De volgende ochtend weer zelfde verhaal: voorbereiden op een dag theatre. Er stonden 6 operaties gepland, waarvan 3 groot waren. Eentje werd al meteen gecancelled (weet niet waarom), maar de andere 5 zijn gewoon doorgegaan. Bij de eerste mocht ik weer steriel staan, spannend dus! Gelukkig was het een zit-operatie en heb ik het tot het einde gehaald:-). Het was ook een hele mooie operatie om van dichtbij te kunnen zien, want ze moesten 2 botten in het onderbeen breken, draaien en weer vastzetten met pinnen want het meisje had een scheef been en dat moest zo gecorrigeerd worden. Michael en Moolman legden alles uit en heb er dus veel van geleerd! Het was wel een hoop gezaag en geboor en het was nog een hele klus om het been recht te krijgen. Steeds werd tussendoor gescand met het rontgenapparaat, om te kijken of het goed zat. Na 10 pogingen zat het zo goed dat ze "happy" waren en kon ze worden dichtgehecht. Volgens mij waren de artsen alleen een beetje in een pisbui omdat het steeds niet lukte (en ze waren al aan het vloeken), dus heb ik ze zelf maar laten hechten. Dus ik hoop heel erg dat ik deze week mag! De rest van de dag was een beetje zoals alle andere operatiedagen: kijken, staan, zitten, even wat eten, drinken en dat 5x. We mogen altijd uitgebreid gaan lunchen van Michael, vooral als ze alleen maar een peesje door moeten snijden (dat doen ze vaak bij klomvoetjes). Die operaties zijn zo kort en dan staan we alleen maar in de weg en zien we toch niets, dat het voor niemand zin heeft als we daarbij aanwezig zijn. Dus we zijn weer lekker gaan lunchen bij Barristers voor R35,- en daarna nog een kleine operatie gezien. Toen gingen we haasten om Lea nog uit te kunnen zwaaien, want die zou om 4 uur vertrekken naar het vliegveld. Dus wij meteen naar de minibus gesprint, die echt zoooo sloom reed. Op een gegeven moment zat de minibus zo leeg, dat de "conducteur" rond ging lopen en alleen maar CAAAAPETOOOOOOOWN schreeuwde om mensen het busje in te lokken. Ze gaan namelijk niet rijden met maar 2 mensen erin, want dan kost het ze teveel benzine en 9 van de 10 keren staat de benzinemeter al in het rood. Na een kwartier wachten zaten er 5 mensen in het busje en konden we weer verder rijden. 10 meter verder stopt hij echter weer, om te tanken. Na veel boze blikken naar deze nietzobeste man legde ik me er maar bij neer dat we het niet gingen redden en dat we in Zuid-Afrika zijn, waar je vooral geen haast moet hebben. Alleen wonder boven wonder waren we precies op tijd thuis om Lea uit te zwaaien en vooral tot ziens te zeggen, want we hebben al een reuni in Groningen gepland in november en in december gaan wij naar de kerstmarkt in Duitsland. Super leuk dus! Na het uitzwaaien zijn we als een blok in slaap gevallen, want zulke dagen slopen je wel.. Vrijdag was het weer tijd voor klomvoetjes! Het regende echter zo hard die ochtend, dat we doorweekt aankwamen in het ziekenhuis en echt niet meteen konden gaan gipsen (gelukkig waren we op tijd). Dus hebben we onze schoenen onder de ketel mogen zetten van de zusters, hebben ze onze kleren in de droger gestopt en mochten we OK-kleding aan. Super lief allemaal! Toen kon het gipsen gaan beginnen en nadat Michael mij nogmaals overhoord had over de methoden van gipsen, de stadia, oorzaken en gevolgen van klompvoetjes, etc. etc. mocht ik dan voor het eerst zelf gaan gipsen! Het was een klein kindje, dus heel voorzichtig gedaan natuurlijk. Het ging best goed en Michael vond het prachtig, dus dat zei genoeg. Alleen brak het gips na 1 minuut en moest het eraf gezaagd worden en er opnieuw opgezet worden. Balen! Maar dat gebeurt wel vaker, ook bij de artsen, dus dat scheelt. Daarna heb ik nog een gips mogen doen bij een ouder kindje, en dat ging perfecto! Wel een goed gevoel om iets goeds te doen (dat klinkt wel heel stom, maar het is wel zo!). Het vloekende jongetje was er ook weer. Hij scheldt echt iedereen wat los en vast zit. Blijkbaar zijn het ook hele vieze dingen die hij zegt, maar ik kan hem niet verstaan want hij spreekt in de taal Xhosa. Dat is een lokale taal die volgens mij vooral in de townships wordt gesproken. Er zitten hele grappige klanken in, bijvoorbeeld als je klikt met je tong. Zo spreek je het woord Xhosa ook uit: klikmetjetong-osa. Is echt heel moeilijk! Maar wonder boven wonder heb ik het jongetje stil gekregen, nadat ik van de gipsrollen en lapjes stof een bouwwerk had gemaakt. Best een goede prestatie:D Na het gipsen waren we rond een uurtje of 12 klaar en hadden we besloten om naar de film te gaan omdat het nog steeds regende. We wilden naar Stellenbosch gaan met een meisje van stage (Mia), waar de wijnvelden liggen en we ook al een keer eerder gegeten hebben. De taxi was alleen een beetje duur (60 euro voor een enkeltje, WOOOW) en om nou in de regen tussen de wijnranken te lopen.... Dan is de bios een beter idee! Er is bij onze stage in de buurt een grote bioscoop, dus konden we er chill heenlopen en hebben we eerst uitgebreid gelunched in de mall. Vervolgens naar de bios gegaan, waar we de film To Rome With Love hebben gezien. Was leuk en dus een aanrader! Na de film zijn we naar huis gegaan, beetje gechilld en lekker taart gegeten die Lea voor ons had achter gelaten. Het was heel rustig in huis, want 5 mensen uit het huis gingen de Garden Route doen omdat we een lang weekend hadden(maandag was nationale braaidag en bevrijdingsdag). Zaterdagochtend zijn we met de minibus naar Old Biscuit Mill gegaan, een markt met kleding, sieraden, kunst en vooral veel eten! Heel grappig, want we liepen daar in die buurt rond te dwalen op zoek naar het terrein, komt er een donker iemand naar ons toe: meiden, Old Biscuit Mill is daar (links). We zagen er dus wel heel zoekend en ook wit uit, want toen we daar aankwamen zag je ook alleen maar witte mensen. Toch apart, in een over het algemeel "zwarte" buurt! Het was heel gezellig daar, beetje rondgelopen, frozen yoghurt gegeten, een kettinkje gekocht, bagel als lunch gehad en toen de minibus naar de stad gepakt. Daar wilden we rond gaan lopen in de Company Gardens: een soort stadspark. Er liepen super veel eekhoorns rond, dus we hebben ons wel vermaakt met foto's maken en achter eekhoorns aanrennen. Eentje vond Rosalie wel leuk volgens mij, want hij begon zelfs op haar te klimmen. En jaja, ik heb er een foto van! Foto's volgen snel, ik ben nu alleen de batterij van mijn camera vergeten (handiggg!). Helaas begon het te regenen, maar hebben wij een lekkere warme chocolademelk gedronken en toen de zon weer begon te schijnen zijn we door de tuinen naar Green Market Square gelopen. Daar hebben ik nog een afrikaans-achtige jurk gekocht en een schilderij. Er is daar echt ZO veel te koop, ongelooflijk. En je moet gewoon zeggen: I'll think about it als je het te duur vindt en dan zeggen ze meteen: how much? Ideaal, want heb echt steeds meer dan de helft van de prijs af kunnen dingen:-). Na de markt zijn we naar Bo-Kaap gelopen, waar heel veel gekleurde huizen staan. En zoals verwacht: echt ieder huis heeft weer een andere kleur. Super leuk om te zien, maar echt een fijne buurt was het niet. En toen het weer begon te regenen zijn we snel naar het centrum gelopen en hebben we de minibus terug naar huis gepakt. Toen moesten we op zoek naar een supermarkt en ATM, want die bij ons in de buurt waren ineens gesloten. Na een wandeltocht kwamen we bij een andere supermarkt en ATM uit en hebben we daar boodschappen gedaan om pannekoeken te kunnen bakken, hmm! Onderweg kwamen we nog even een zebra tegen, die op het gras verderop stond. Super cool! 's Avonds lekker pannenkoeken gegeten en filmpje gekeken. De volgende dag (zondag) stond er een townshiptour op het programma en om half 10 werden we opgehaald door Pele: een townshipbewoner. Eerst door de townships heen gereden: veilig in het busje, want is niet echt prettig om daar rond te lopen en het regende vrij hard, dus zaten we warm en droog:). Toen toch uitgestapt, naar het oude huis van Pele gegaan waar nu een gezin woonde. Het was echt maar één ruimte, onze schuur is bijna nog groter en het was er steenkoud. Er lag 1 soort van matras op de grond, er was geen fornuis en het dak lekte. Echt vreselijk om te zien. En dit was nog maar een van de zoveel huizen waar er hetzelfde uit ziet of zelfs nog erger. Heel naar! Men steelt elektriciteit van elkaar, dus overal hangen draden in de huizen en tuinen, ook super gevaarlijk. De tuin was een grote bende met overal rotzooi, (honden)uitwerpselen, oude kleren, etc. Toen snel doorgegaan naar een kerk, die nog kleiner was dan dat huis waar we waren. Maar toen we daar binnen gingen werden we warm onthaald en hebben we 1,5 uur lang staan zingen, klappen, dansen en lachen. Echt heel leuk om te zien hoe vrolijk die mensen zijn, ondanks hun leefomstandigheden. En het gekke was: ze gingen foto's en filmpjes van ons maken! Ze vonden het zo bijzonder dat wij daar waren en dat zij de moeite waard waren voor ons om daar langs te gaan. Echt heel raar! De priester hield nog een mooie speech over dat het niet uitmaakt welke kleur huid je hebt, je altijd welkom bent en dat iedereen een kans moet hebben in ieder leven. Nadat we een kleine donatie aan ze gaven, waren ze ons helemaal dankbaar en werden we zingend en dansend uit de kerk gebracht: op naar Mzoli's! Dat is een braai-restaurant in een township, waar ze vooral vlees eten. Na 1,5 uur wachten was het zo ver: VLEES! Vooral heul veul vlees. Nadat we binnen een kwartier alles als zwijnen naar binnen hadden gewerkt was het weer tijd om naar huis te gaan. Een mooie dag vol nieuwe ervaringen en een nieuwe kijk op het leven! Maandag hadden we dus een extra dagje vrij: heerlijk! Dus zijn we naar Robbeneiland gegaan met de boot. Rosalie had de tijd van haar leven met al die grote golven, mijn buik had dat echter niet. Na een half uur afzien kwamen we aan en kuste ik de grond van blijdschap. Toen een bustour van 45 minuutjes over het eiland gehad, wat nog verrassend groot was! De buschauffeur heette Bassie (of Bussie, nog leuker!) en de tourguide was een charmeur. Hij vertelde een hoop over het eiland, Nelson Mandela en over nog veel meer. Ik heb maar de helft meegekregen want ik had het meer druk met het binnenhouden van het ontbijt. Na de tour kregen we een rondleiding in de gevangenis door een ex-gevangene, ook heel interessant. Maar toen heb ik me ook vooral geconcentreerd op mijn maag. Na de rondleiding snel de boot weer teruggepakt en toen pas begonnen de reispilletjes te werken want ik viel als een blok in slaap op de boot tijdens gigantische golven! En ik werd wakker toen we weer in de haven van Cape Town waren. Heerlijk! En toen was het tijd voor het Nationale Braaifestival. Dus taxi gebeld, daarheen gebracht (het was belachelijk dichtbij, oeps!) en toen kon het feest beginnen. We kregen bij binnenkomst een gratis drankje Savanna (soort cider) en een boerewors op een broodje, jumm! Daar lekker in het zonnetje gezeten met een muziekje op de achtergrond. De jongens van de tafelberg waren er ook, dus we waren gezellig met zijn 6en. Toen kwam DE act van de middag: Jack Parrow - een locale rapper die blijkbaar heel populair is. Hij zong hartstikke vals, stond met zijn peukie in zijn mond te "zingen" en had een pet op met een veel te grote klep met tijgerprint. Maar we hebben ons kapot gelachen, want hij zong in het Afrikaans en we vingen af en toe leuke woorden op. Ook waren er nog 2 andere bandjes, ook met leuke muziek! Verder lekker gekletst met iedereen, totdat we van de zitzakken werden afgegooid omdat het terrein werd gesloten. Toen was het tijd om naar huis te gaan, met huisgenootjes bij te praten en lekker te gaan slapen want ja, we moesten weer naar stage de volgende dag! Zo gezegd zo gedaan, vanochtend weer vroeg uit de veren (dat was even pittig), om het laatste ochtendje in Red Cross mee te lopen. Mijn buik kon het vlees alleen niet helemaal aan, dus heb ik even de wc's van Red Cross geinspecteerd. Ze waren mooi schoon, en heb ik daar mijn ochtend doorgebracht. Na deze leuke ervaring weer naar Maitland gegaan, een gigantisch lange wardround gedaan (er is nu een hele derde zaal omdat er zoveel kinderen zijn). Daarna foto's gemaakt met de kinderen, beetje gegipst en toen lekker naar huis gegaan om van het heerlijke lente-weer te genieten! Het is nu 25 graden, heeeeerlijk! Dus ik ga nu ook snel van het weer genieten, en lekker geen foto's uploaden. Die komen vast nog wel een andere keer! Het gaat helemaal fout met uploaden, dus hoop dat ik alles goed op sla, maar dat zien we de volgende keer wel. Eerst genieten van onze laatste dagen Cape Town.
Groeties!