Profile
Blog
Photos
Videos
Over minder dan een week is het zover: het avontuur naar Zuid-Afrika gaat gebeuren! Maar er is natuurlijk heel veel vooraf gegaan...
Het begon allemaal zo. Op 11 oktober 2011 was er een informatieavond van IFMSA (International Federation of Medical Students Associations) over stages naar het buitenland. Dat klonk al meteen heel aantrekkelijk en na wat verhalen en research kwam toch snel Zuid Afrika naar voren als favoriet. Leuke stage, mooi land, goede ervaring en je kon je als tweetal opgeven, want ik wilde graag samen met een vriendin (Rosalie). Langzamerhand begonnen de zinnen te rollen voor in de motivatiebrief en binnen enkele dagen stond alles op digitaal papier. Ik kwam wel een beetje tot de conclusie dat mijn CV wel wat opgepimpt mocht worden, maar dat komt wel goed na deze ervaring denk ik:-). Na veel onzekerheid en verbeteren werd de motivatiebrief opgestuurd en toen begon het wachten. Een paar weken later kreeg ik een mail dat ik mijn contract mocht ondertekenen, maar dat het nog niet zeker was of ik wel mocht gaan. De loting had nog niet plaatsgevonden en ik verwachtte dat dit nog wel even zou duren. Rosalie had dezelfde mails gehad en wist even veel als ik. Maar toen… Het was maandag, 19 december, ik zat op de fiets na een dagje college met veel te veel boodschappen aan mijn stuur. Uitgeput kwam ik thuis en had ik 2 gemiste oproepen van Rosalie. "Hmm, raar, dat gebeurt niet vaak", dacht ik nog. Toen las ik ook nog een aantal whatsappjes met de strekking: "Boukje, neem je telefoon nou op!". Ik had natuurlijk meteen door dat er iets aan de hand was en toen Rosalie voor de 3e keer belde en ik wél opnam, kreeg ik een veel te blije Rosalie aan de telefoon die als mededeling had dat ik NU mijn mail moest checken. Zij had net een mail gekregen dat ze naar Zuid Afrika mocht in de maand september, onze eerste keuze! Ik had echt een kwartier daarvoor mijn mail nog gechecked en had toen geen nieuwe berichten. Toen zakte de moed even in de schoenen, omdat de kans best klein was dat we beiden naar Zuid-Afrika mochten gaan en vooral ook in dezelfde periode. Rosalie had haar lot uit de loterij al dat ze dan ook echt mocht op haar eerste keuze, dus moest er echt een wonder gebeuren als ik dan ook mee mocht! Mijn laptop was nog nooit zo sloom met opstarten en mijn hart suisde door mijn hele lichaam. Het zweet droop van mijn voorhoofd en alles werd wazig. In de verte hoorde ik Rosalie praten, maar ik luisterde niet. Want daar zag ik iets staan, een mail van IFMSA. Ik zie mezelf nog in slow motion op de mail klikken (na 6x misklikken uiteraard). Mijn ogen vielen direct op iets dikgedrukts: naar het Maitland Cottage Home Project in Zuid-Afrika te gaan. Nog steeds hangend aan de telefoon begin ik te gillen en Rosalie ook. Uit deze reactie kon Rosalie wel merken dat ik ook naar Zuid-Afrik amocht gaan. Maar toen moest ik nog snel kijken of ik ook in september mocht gaan, samen met Rosalie. En ja hoor, daar stond het: September, mét hoofdletter! BAM. Na 2 minuten gillen drong het lichtelijk tot ons door dat we daadwerkelijk samen mochten gaan! En twee dagen later ondertekenden we het contract en toen was er no way back.
Daarna begon het geregel van van alles: ticket, onderdak, leuke dingen doen, vaccinaties, wel of geen visum stress etc. etc. en kon het echte werk gaan beginnen! We besloten al snel om voor na de stage nog een tour te boeken en kort daarna hebben we ook de tickets geboekt. We vliegen met tussenstop op Dubai, met het grootste vliegtuig van allemaal (een Airbus A380, toch pap?!). Als we aankomen gaan we eerst een maand stage lopen (van 3 september tot 28 september) in een orthopedisch kinderziekenhuis. Natuurlijk krijgen jullie nog uitgebreid verslag van het ziekenhuis als we eenmaal daar zijn!
Na de laatste stagedag vliegen we de volgende dag naar Johannesburg, om vanuit daar een 9-daagse tour door de safari-parken en omringende landen te gaan maken met als eindbestemming Durban. Daar zullen we dan nog 3 dagen verblijven, om vervolgens vanaf daar terug te vliegen naar het koude kikkerlandje.
Dat geregel is nu ook alweer een tijd geleden, maar het voelt echt als vorige week dat we alle reisbureaus afstruinden op zoek naar onze ideale reis. Nu is het nog minder dan een week te gaan en uiteraard moet ik nog een hoop dingen te regelen. Tas inpakken is natuurlijk de grootste uitdaging en daar ben ik al een week mee bezig. Maar de charmante bergschoenen zijn ingepakt, de vaccinaties gieren door het lichaam, de malariapillen zijn klaar voor gebruik en onze hoofden exploderen straks in de lucht van hoeveelheid orthopedische termen. Dus wat mij betreft: LET'S GO!
- comments
Marko Lekker bezig. We verwachten uitgebreid verslag in het komende nummer!