Hoi!

Alweer een tijdje geleden dat ik iets gepost heb, want we doen gewoon te veel leuke dingen om tijd vrij te maken voor het internetcafe! Maar nu, eindelijk, is het weer tijd om jullie jaloers te maken :-).

Afgelopen woensdag en donderdag hadden we "theatre": operaties. Ze noemen het hier allemaal theatre, alsof het ook echt een theater is. Ik heb al mijn welkomstdansje al mogen doen toen er een bed de OK in gereden werd, want we stonden met alle medische studenten te wachten alsof we klappend en dansend de patient naar binnen zouden leiden (dat vond dr. Moolman). Een echt theater dus! Woensdag was er een aantal operaties: rechtzetten van een teentje, een klompvoetje corrigeren, een granuloom verwijderen (een bobbel onder de huid) en nog wat bot dat verwijderd moest worden. Het waren allemaal vrij kleine operaties, dus het was niet echt spectaculair als een theater. We mochten ook nog niet steriel staan, dus dan sta je ook vrij ver weg van de tafel. We waren om 5 uur klaar (en we waren er om 7 uur), dus we zijn heerlijk meteen gaan eten en slapen toen we thuiskwamen. De volgende ochtend gingen we met volle hoop naar het ziekenhuis om steriel te staan. Dus om kwart over 5 de wekker gezet en om half 7 stonden we buiten, op weg naar de minibus. Die busjes kunnen er namelijk soms echt te lang over doen en om de 5 meter stoppen, dus je moet ruim de tijd nemen! We waren ruim op tijd, dus nog kopje thee gedronken en gekeken wat er op het programma stond. Weet het niet meer precies, maar er was in ieder geval 1 operatie met heel veel apparaten. Een meisje had Blounts Disease: een ziekte waarbij je O-benen hebt. Dit moet gecorrigeerd worden d.m.v. operatie en deze was de vorige keer mislukt bij haar: een pin was gebroken in haar bovenbeenbot. Dus moest ze opnieuw onder het mes. Het was een flinke meid, dus er waren veel mensen voor nodig om alles er met kracht uit te trekken en er weer nieuwe dingen in te zetten. Ik mocht meehelpen, dus dat was super tof natuurlijk! Dus hup: helemaal in het groen gekleed stond ik 5 minuten later op OK, heel dichtbij de patient. We moesten onder onze kleren nog bescherming aan voor de straling van het rontgenapparaat (dat gebruiken ze tijdens de operaties om te kijken of pinnen en/of schroeven goed zitten) en dat was zwaar en warm. Ik mocht al vrij snel een klem vasthouden, jippie! Dan voel je je meteen super belangrijk:-). En toen ik ook nog het apparaatje in mijn handen kreeg waarmee je dingen kan dichtbranden was mijn dag natuurlijk helemaal compleet. Ik heb best veel mogen branden, wel 1x bijna haar huid eraf geschroeid maar Michael (die de operatie deed), zag het net op tijd en liet me duidelijk weten (EEEEEEH WATCH OUT) dat ik dat echt niet moest doen. 5 minuten, 4 klemmen en 1000 zweetdruppels later begon ik het toch wel heel warm te krijgen en vroeg ik aan een Duitse arts achter mij of hij het even wilde overnemen, want ik zag ook niets meer voor mijn ogen. Toen heeft de andere Duitse dokter mij op een kruk gezet en ben ik in zijn armen gevallen. Een paar minuten later werd ik op de OK-vloer wakker met heel veel mensen om me heen. Ik hoorde het allemaal heel vaag. Ik hoorde DP zeggen: take off all her clothes! en ik hoorde iedereen lachen. Vervolgens kreeg ik een smack in the face van de Duitse dokter en hoorde ik hem zeggen: what's her name? Boukie? Boukje? BOUKJE WAKE UP! En toen was ik weer bij. Het eerste wat ik dacht: ik heb in ieder geval de naam Theatre goed in praktijk gebracht. Ik denk dat de Duitse dokter ook denkt dat ik figuurlijk voor hem gevallen bent, want hij stalkt me de hele tijd en wil dingen met ons gaan doen. Ik denk alleen dat hij niet doorheeft dat wij daar niet zo'n zin in hebben. Het is wel heel grappig, want iedereen vraagt nu iedere keer hoe het met de German fellows gaat en er worden constant grapjes over gemaakt. Vet mooi dus. Na mijn eigen theatre even wat gegeten, want daar hadden we ook nog geen tijd voor gehad. Lekker gelunched voor R35, echt geen geld (3,50 euro)! Toen teruggegaan naar theatre en daar de hele dag rustig rondgelopen en gezeten. Om 5 uur weer naar huis gegaan en weer als een blok in slaap gevallen. Vrijdag mochten we uitslapen: pas om half 7 op! Het voelde serieus als uitslapen, hoe erg is dat? De hele ochtend meegeholpen met klompvoetjes positioneren, ingipsen, kranten neerleggen, scharen zoeken (die zijn ALTIJD kwijt) en met de kindjes spelen. Rond een uur of 12 gingen we naar boven, waar de artsen altijd gaan discussieren op vrijdagmiddag. Dan pakken ze allerlei rontgenfoto's erbij en gaan ze overleggen over de procedure die plaats gaat vinden of die al plaatsgevonden heeft. Wel goed dat ze dat doen, want echt iedereen is er en dan wordt iedereen even op de hoogte gesteld van alles. Ik kon alleen maar naar buiten kijken, want het was super lekker weer! Na een uurtje was het gelukkig al afgelopen en zijn we nog even bij Mr. Price gaan shoppen en daarna naar huis gegaan. Thuis overlegd en besloten naar het strand te gaan en daarna naar Hout Baai, waar altijd een marktje is op vrijdagavond met leuke kleren, spulletjes en vooral veel eten (allemaal kleine standjes). Dus wij met zijn 5en in de auto gestapt en ik ging rijden (oeeeeeh spannend, linkerkant van de weg!). Na 6x verkeerd rijden waren we dan echt op weg naar Hout Baai via een mooie route langs de wijnvelden en door de bossen. Toen we net de stad uit aan het rijden waren zagen we ook nog "even" 5 zebra's op de heuvel richting de tafelberg staan. SUPER vet! Onze dag kon niet meer stuk. Het strand mislukte een beetje, want het waaide zo ontzettend hard dat al het zand omhoog stoof en het gewoon pijn deed aan je benen. Toen zijn we maar even naar de kleinste pub van Afrika geweest en daar wat gedronken. Het was echt heel klein, kreeg het bijna niet op de foto. Daarna doorgereden naar Hout Baai market en daar lekker rondgelopen, gegeten, geshopt en rond 9 uur waren we zo moe en vol van al het lekkere eten dat we naar huis zijn gegaan.

De volgende ochtend vroeg uit de veren gegaan, om de westkust te gaan berijden (dat klinkt wel een beetje vies zo). Eerst naar de bloemenvelden gegaan, in Darling. Daar liggen veel velden die helemaal opfleuren in de lente, dus dit is de perfecte maand daarvoor! De weg erheen was al prachtig, steeds meer groen en minder steen. We reden langs een hele grote township, waar de mensen gewoon op straat leven en de straat 6x per minuut oversteken. Dat was dus goed opletten, want er komen mensen uit alle hoeken, de hele tijd. We zagen bij een begraafplaats van de township ook nog een begrafenis, wat er echt heel armzalig uitzag en dat maakte het wel echt even raar om te zien. Dat doet je wel beseffen dat zij ook gewoon met dezelfde dingen in het leven te maken krijgen als wij, maar dat zij in een minihuisje leven (wat je vaak niet eens een huis kan noemen) en alleen maar op straat leven. Na de township kwamen we al snel bij Darling uit en stonden we opeens op een boerenfestival terecht, wat niet echt helemaal de bedoeling was. Daarna kwamen wij bij een orchideenfestival terecht, waar we maar naar binnen zijn gegaan en waar we 10 minuten later weer van wegreden (was echt gewoon een boerenmarkt voor als je orchideen wilde kopen, no thanksss). Na overleg zijn we naar Tienie Versfeld Flower Reserve geweest: een veld vol verschillende bloemen waar je doorheen kan lopen. Lekker veel foto's gemaakt en toen na een uurtje teruggegaan naar de auto, want we wilden nog doorrijden tot Langebaan (een dorpje bij een reservaat) om daar te chillen aan het strand en hopelijk flamingo's te spotten! Net voor het reservaat zagen we ineens de auto voor ons stoppen en dachten wij: hee, buffalo's (want er was een buffalopark in de buurt). Kijken we om: 7 GIRAFFEN! Gewoon, langs de kant van de weg. Dus wij omgedraaid, duizendmiljoen foto's gemaakt en echt genoten. Wat zijn die beesten mooi zeg! En ze stonden heel rustig blaadjes te eten van de bomen:) Na dit geweldige schouwspel zijn we het natuurreservaat in gegaan, wat ook echt prachtig was. Een hele mooie rit door velden met paarse en gele en oranje bloemen, rotsen, uitzicht over de Atlantische Oceaan en hier een daar een struisvogel tussen de struiken. Er stak ook nog een schildpad over (met 1 mm/uur), dus daar nog even een foto van gemaakt en toen doorgereden naar een lagune, dichtbij Langebaan. En ja hoor, tientallen flamingo's in het water. Je zag het meer als 1 grote roze waas, maar toch super vet. En met mijn zoomlens toch nog wel een redelijk beeld gekregen van de beesten. Toen lekker strand gezocht, wat echt PERFECT was. Het water was veel warmer dan op de andere stranen (omdat het een lagune was), het water was super mooi groenblauw en er waren weinig mensen. Ons eigen plekje opgezocht, foto's gemaakt en toen zijn Rosalie en ik naar de flamingo's gaan lopen. Na een half uur lopen door zand, water, modder, struiken, etc., zagen we ze van wat dichterbij, maar we vonden het wel mooi geweest en zijn we teruggelopen. Daarna nog even gezwommen en toen weer terug naar de auto gegaan. Dezelfde prachtige route teruggenomen en ook nog een paar hertachtige beesten gezien (geen foto helaas). Wel weer de giraffen gezien (die ongeveer 50 meter verder stonden dan waar wij ze hadden gezien, die hebben dus lekker rustig gelopen haha). Dichtbij Kaapstad ergens gegeten in een soort Amerikaanse vreetschuur, maar we hadden zo'n hongen en het begon donker te worden EN we moesten ons klaarmaken om te gaan stappen! Dus zo gezegd zo gedaan, lekker gegeten en toen naar huis gereden en de taxi naar de stad gepakt. Eerst naar Bob's bar, waar ze shotjes gingen doen. Ik deed er eentje mee, en er zat slagroom in, dus ik heb de rest van de avond met plakkend gezicht en haar gelopen omdat het natuurlijk weer helemaal fout ging. Toen kwamen we 2 van die Nederlanders van de tafelberg per toeval tegen en zijn we daar nog mee naar een club geweest (als VIP, jaja). Niet al te laat naar huis gegaan, want de volgende dag stond Hermanus op het program! Rosalie en ik gingen lekker met zijn 2en en waren van niets afhankelijk, dus mooie route genomen door de bergen en het was weer een heel ander landschap dan hier in Kaapstad of als de Westkust of als op de Kaap. Na 1,5 uur rijden en genieten (goed gereden Rosalie:D) kwamen we aan in Hermanus, om walvissen te gaan spotten. Het was lekker 30 graden, dus we hebben ons geinstalleerd op een rotsblok bij de kust en toen was het wachten geblazen. Al vrij snel zei iemand heel droog: there's a whale over there! En ja hoor, daar zwom hij. Je zag hem alleen niet heel goed en na een kwartiertje was hij verdwenen. Toen op een terrasje gelunched en daarna nog even terug naar onze "spot" om de walvis te zien. Hij liet zich helaas niet zien en zijn we nog even gaan vragen hoeveel een boottocht was de zee op, want dan is de kans groter dat je ze ziet. Dat was 50 euro (met studentenkorting) en dan heb je geen garantie, dus zijn we in plaats daarvan heerlijk op het strand gaan zitten. Was super rustig en een paar mensen waren aan het surfen (of eerder doen alsof ze aan het surfen waren want ik heb niemand daadwerkelijk een golf zien pakken). Na een paar uurtjes de spullen gepakt en via de kust teruggereden naar Kaapstad. Dat was weer adembenemend mooi! Na iedere bocht veranderde het landschap weer in iets anders wat nog mooier was dan het vorige landschap. Na 1,5 uur een super gave zonsondergang gezien en daarna doorgereden naar Stellenbosch, om een hapje te eten. Daar liggen alle wijnvelden en daar ligt ook een universiteit, maar we gaan er nog een keer naar terug om het in het daglicht te bewonderen en een wijnproeverij te doen. We hebben super lekker gegeten en vooral het toetje was goddelijk: warme apple crumble met een bolletje vanille-ijs erop, hmmm. Ik ga er meteen weer van watertanden (ik heb sowieso al best veel honger en heb al een half pak koekjes leeggegeten in het uur dat ik hier zit, oeps!). Na het heerlijke eten naar huis gereden en veilig en wel de auto geparkeerd achter het hek. Je moet hier namelijk echt voorzichtig zijn, want er is al regelmatig in de auto ingebroken toen hij gewoon voor het huis stond en ons slot is blijkbaar ook al geforceerd. Ze halen dan regelmatig de reserveband eruit en er zijn ook al een paar accu's gestolen. Bij deze auto gelukkig nog niet (klopklop).

Vandaag hadden we weer een werkdag, wat weer even wennen was natuurlijk. Vroeg opgestaan, naar Red Cross gelopen met Talia (die liep een dagje met ons mee) en om half 8 stonden we weer om de bedden heen. Dit keer waren we serieus met 27 mensen (bestaande uit zusters, dokters, registrars, medische studenten en wie weet wat nog meer). Dan versta je er dus helemaal niets van (omdat je ongeveer 6e rang staat) en het is er bloedheet. Wel weer interessante gevallen gezien van kindermishandeling, inname van gevaarlijke stoffen en ongelukken. Verder was het weer hetzelfde verhaal, maar het was echt zoo druk dat we niet echt veel mee hebben gekregen. Tijdens het koffiedrinken zo veel mogelijk eten naar binnen gepropt, want we wisten dat we de komende uren geen tijd hadden om te eten. Ik had lekker pindakaas met jam, wat ze hier echt heel veel eten (I love it!). Moolman vroeg wat het Nederlandse woord was voor peanutbutter en hij snapte er helemaal niets van, want er zit helemaal geen kaas in. En hier noemen ze het grondboontjieboter, wat natuurlijk veeeel logischer is:-). Vervolgens vroeg hij wat bean in het Nederlands was en nadat ik vertelde dat het "boon" was, vroeg hij zich weer af hoe wij dan "bone" vertaalden. Toen ik hem het antwoord gaf, kon hij niet stoppen met lachen en vroeg hij het kwam dat wij onze taal zo verpest hebben (want ja, het Afrikaans is natuurlijk het oorspronkelijke oude Nederlands en wij in Nederland hebben er daarna een puinhoop van gemaakt, uhu!). We hebben ook nog met een Afrikaan gepraat vandaag en dat ging echt goed! Alleen zoals je dus al ziet zijn er wel verschillen, het is gewoon allemaal een stuk eenvoudigere taal (en ook meer letterlijk). Na de koffiepauze waarin de Nederlanders compleet belachelijk zijn gemaakt was het tijd voor clinic. We waren ondertussen "nog maar" met 9 man: 1 dokter, 3 registrars en 5 medische studenten. Hier werden we meer betrokken bij alle casussen, dus dat maakte het ook meteen leuker. Toch waren er echt zo ontzettend veel patienten dat ik de helft alweer vergeten ben. Een geval is me wel bijgebleven en dat is ook wel echt heftig. Een jongetje van een jaar of 2 met een groot beenlengteverschil wat hij al sinds zijn geboorte had. Alle botten in zijn rechterbeen groeien nu al nauwelijks meer en werd er over amputatie gesproken. Dat is echt heel heftig, als zo'n jong kind met 1 been door het leven moet. Aan de andere kant weet hij dan misschien niet beter, maar toch.. Na clinic heeft DP ons naar Maitland gebracht, maar hij ging er vanzelf meteen door en er was een aantal Nursingstudents uit Amerika, die allemaal in theatre gingen. Wij voelden ons een beetje overbodig en toen de anesthesioloog mij begon af te blaffen omdat ik te hard praatte, terwijl alle nursingstudents 3x zo hard praatten, vond ik het tijd om naar huis te gaan. En toen zijn we lekker foto's up gaan loaden, wat echt hard nodig was. Het is nog lang niet gelukt, want het gaan super sloom. Maar we moeten af en toe gewoon even een paar uurtjes hier zitten om het voor elkaar te krijgen. Deze week wordt het rotweer: regen en 15 graden, best wel een groot verschil met het weekend! En onze todo-lijst is al aardig afgechecked, dus ik hoop dat ik snel alle foto's aan jullie kan laten zien want het is allemaal zo ongelooflijk mooi! Als het kan kunnen we ook nog een keer een dagje vrij nemen van werk, want zoals DP steeds zegt, je mag altijd gewoon vrijnemen als je met een "scandinavian boy" the Garden Route wil gaan doen, zolang je maar op vrijdag terugbent voor clubfootclinic. Ik vind die man echt tof, hij lijkt een beetje op Ralph Fiennes (die Voldemort speelt) en kijkt altijd een beetje alsof je iets heel ergs gedaan hebt en hij je het nooit gaat vergeven. Hij is echter heel aardig en vraagt iedere dag wel een keer "Are you happy?". Hij is ook echt degene die je overal in betrekt en ons dingen vraagt (dan voel je je wel altijd heel dom). Soms moet je ook iets opzoeken op zijn telefoon (Boukie, google it for me) of zijn telefoon opnemen/een sms voorlezen/een sms terugsturen. Echt een prachtvent!

Nu ga ik foto's uitzoeken en schrik niet, want het is schrikbarend mooi hier:-)

Groet!