Profile
Blog
Photos
Videos
Het Einde Nadert
Goedemorgen gelukkige gnoompjes,
Pak de snotlappen er maar bij, want het is zover. Dit is de laatste blog. Dit is de laatste dag. Morgen vlieg ik terug naar het ijsparadijs en ik weet niet wat te voelen of te denken. Het is een vreemde bedoeling. Het enige wat ik weet is dat ik waarschijnlijk opgenomen moet worden met een longontsteking vijf minuten nadat ik in Nederland ben geland. Dat temperatuurverschil kan ik echt niet aan hoor, dat is gewoon een feit. Eergisteren was het de warmste dag ooit gemeten in Sydney, met een aangename temperatuur van rond de 46 graden Celsius. De gevoelstemperatuur was helemaal een drama. De wind voelde aan alsof er een föhn op je gezicht stond en bewegen was uiterst onaangenaam en absoluut af te raden. Dear Lord, de Australische zomer. Vorige week ergens was er ook een dag die de top vijf haalde van heetste dagen ooit en wij besloten met onze geniale hoofden naar het strand te gaan. En daar lagen we dan, op Bondi, gevangen op onze standhanddoekjes, want het zand was zo heet als brandende kolen. De blaren konden de volgende dag van de voetzolen worden getrokken (zonder grappen). De oplossing was om met flessen water in de hand overal naartoe te rennen zodat je even wat water over je voeten kon sprenkelen als het allemaal teveel werd. Als een gedroogde fruitsalade zaten we 's avonds in de trein terug naar huis. Het water is wel echt een heerlijk verfrissende verkoeling op zo'n dag. Nog een ander leuke bijkomstigheid van de Australische zomer zijn de insecten. Ik was helemaal blij dat het allemaal wel meeviel met die doodenge insecten hier, maar toen begon de temperatuur te stijgen. En werkelijk waar, ze komen uit alle hoeken en gaten. Kakkerlakken verschijnen op de leukste plaatsen om je te verassen en je hoeft 's nachts maar een lamp aan te doen en je bent de meeting point van het vliegende torrenstation. Het is een feestje.
Maar goed, waar was ik? Ah, ja, het is mijn laatste dag. En als u mij een beetje kent, weet u dat er nog het één en ander last minute geregeld moet worden, dus als deze blog wat korter uitvalt dan normaal, dan is dat de reden. Wees in ieder geval blij dat u nog íets heeft waar u zich mee kunt vermaken totdat ik dinsdagochtend weer verschijn in de barre kou. En laat de spanning u niet opvreten, ook al snap ik dat het een monumentaal moment is. Morgenochtend moet ik nog mijn bankrekening opzeggen en andere kleinigheidjes afhandelen. Al mijn zooi is geëxplodeerd in mijn kamer, dus inpakken wordt een waar pleziertje. Verder moet er vanavond geloof ik nog een enorme maaltijd worden gekookt, want morgen begint hier de rouw na mijn afscheid. Mijn brakke hoofd kan dit alles niet helemaal verwerken, dus het gaat allemaal wat langzamer vandaag.
Uiteraard wilt u allen 20 dagen later nog over mijn Oud en Nieuw in Sydney horen. Nou, ik kan u vertellen, het was een knalfuif. Ik weet niet met wat voor mensen ik hier bevriend ben geraakt, maar ze hebben het echt niet helemaal op een rijtje. De avond van tevoren was vrijgehouden om Oud en Nieuw te plannen. De conclusie was dat we vroeg weg moesten voor een goede plek. Ik was het daar mee eens. Hoe vroeg? Nou, kwart voor zeven vertrekken leek deze gestoorden wel een goede tijd. Dit klinkt redelijk normaal, tot u zich realiseert dat het om kwart voor zeven 's ochtends gaat. Ruim 17 uur voordat het vuurwerk daadwerkelijk begon. Toegegeven, we waren absoluut niet de eersten en eigenlijk waren we al een beetje te laat voor een écht goede plek. Een paar takkebomen moesten het zicht een klein beetje verpesten, maar het was nog steeds best spetterend. Zie de volgende link voor wat ik live zag: http://www.youtube.com/watch?v=d6lWArihfm0. Het ging allemaal om de ervaring, maar de volgende keer kies ik absoluut een plek waar ik niet drie uur hoef te wachten om vervolgens langer dan tien uur op een enorm steile, uiterst oncomfortabele heuvel te moeten zitten om het spektakel te kunnen bekijken. Maar sowieso weer iets wat ik van mijn bucket list kan afvinken. Joepiejajee!
In de afgelopen weken vonden er veel afscheidsfeestjes plaats, met veel gepaste emotionele drama en gedoe. Ik dacht eerlijk gezegd dat ik deze laatste weken in Australië een beetje blut moest gaan uitzitten op mijn kamer, maar de overgebleven mensen vormden een hechtere groep dan de grote groep die we tijdens het semester hadden, dus het was absoluut geen straf. Ik ben nu wel een beetje "verbritst", want voornamelijk de Engelse luitjes doen uitwisselingen van een jaar. En ik kan u vertellen, ik heb echt nog nooit zoveel thee met melk gedronken als in de afgelopen paar weken. Het lijkt wel alsof het een dwangmatig tijdverdrijf is voor deze mensen.
Eigenlijk waren de laatste weken verder niet heel spectaculair. The money was low en dus werden er veel films gekeken en stranden bezocht om de tijd zo goedkoop mogelijk door te komen. Ik heb de laatste dingetjes in Sydney gedaan die nog op het lijstje stonden, zoals de Sydney Tower, het aquarium en een aantal hipster wijkjes die vanzelfsprekend niet gemist mochten worden. Het is tijd om naar huis te gaan en ik ben er klaar voor. Ik zal een aantal nieuwe vrienden missen en een aantal totaal niet. Zo gaan die dingen. Gelukkig komen de meesten waarmee ik in contact wil blijven uit Europa, dus dat kan nog best makkelijk geregeld worden. Ik zal het Australische klimaat missen en de krijsende vogels niet. Het strandcultuurtje dat ze hier hebben, beviel mij meer dan goed en wie weet mag ik in de toekomst nog eens voet zetten op Australische bodem. Eerst ga ik even genieten van de kou en de sneeuw en andere delen van de wereld ontdekken. Het was een avontuur en ik heb het tot zover doorstaan. Ik mag hopen dat u de snotlappen nodig heeft op dit punt, want ik doe m'n retenbest.
Bedankt voor het lezen, ik deed het met een soort van genoegen, maar af en toe was het een last die drukte op mijn schouders. Ik waardeer uw waarderingen enorm en het resultaat zal ook voor mij een mooi aandenken zijn.
Tot snel trouwe leeskinders
- comments
marieke ten hove he bas, ik weet zeker dat ik dit ga missen! ik keek er altijd naar uit, komt ook omdat jij zo kunt schrijven dat het voor mij lijkt dat ik naast je zit/sta/loop, echt een gave (opa Arie??) die je volgens mij nog veel verder kunt "uitbuiten". Ik zal vragen of ze de kachel een beetje opstoken hier in Nederland voor je, dan is de schok niet zo groot! Het gaat dooien hier, gelukkig, scheelt alweer een paar graden. goede vlucht terug. dikk knuffel
Oma gaasbeek Oma gaasbeek ,lieve knul wij hebben met veel plezier jou verhalen gelezen ,je foto,s waren geweldig .Maar nu is het weer tijd om naar huis te gaan (helaas in de kou) .Een hele goede reis terug naar huis en we zien je gauw een knuffel van Oma
Happymama Hey lieve jongen, jammer voor jou dat dit avontuur weer ten einde is, maar ik ben o zo blij dat je dinsdag weer thuis komt! Wat een geweldige verhalen heb je geschreven en die foto's zijn niet normaal goed. Tot dinsdag! Xxx
oma Eef Lieve Bas, het zal je niet mee vallen om weer terug te zijn in een gevoelstemperatuur van min 12 (door de ijskoude wind), maar dat je terug komt is natuurlijk geweldig fijn. Goede reis terug en we zien je gauw, kus
Papeter Hė kerel. Ook aan super mooie dingen en fantastische ervaringen komt nooit/soms/vaak/altijd (kies hetgeen van toepassing) een einde.... Ondanks alles ben ik blij dat ik dinsdagochtend heeeeel vroeg op moet staan. Tot snel. Love you.