Profile
Blog
Photos
Videos
Huh... waar zijn we? Om vijf uur gaat weer de wekker. Snel aankleden en de laatste spullen inpakken. Om half zes wekken we de receptionist die achter de balie op de grond ligt te slapen. Hij controleert onze kamer en laat ons daarna de zwoele rand van de nacht betreden.
Er is nog weinig verkeer, maar een aantal winkels is al wel geopend. Op de stoep staan tafels vol plastic teiltjes en schalen met rijst en groentes; vrouwen en kinderen maken met bananenbladeren kleine "flavour bombs", zoals Jamie Oliver ze zou noemen. Net als in Bangkok lopen Boeddhistische monniken in mandarijnkleurige gewaden langs de straten, met om hun nek een metalen pot gewikkeld in een lint van dezelfde oranje kleur. Ze halen 's ochtends vroeg eten op voor iedereen die deze morgen in het klooster verblijft, monniken en hulpbehoevenden. Wij kopen twee croissants en drinken bij Tom&Tom, een exacte kopie van de Starbucks, alleen het logo is anders. En de prijs.
Keurig op tijd zijn we op het station. Zo niet de trein, want die is twee uur vertraagd. Een stel van rond de veertig met een baby vraagt of dat echt waar kan zijn. Jazeker! We wachten geduldig, terwijl de muggen om ons heen dansen. Ze zijn verdwenen als het plotseling licht is.
Alle zitplaatsen in de oude trein naar Bangkok zijn gevuld. We zien maar enkele andere toeristen, vrijwel alle passagiers zijn Thais. De houten ramen van de trein zijn naar beneden geschoven en de bagagerekken liggen goed vol. Pas na een paar uur kunnen beide rugzakken bovenin liggen. Verkopers komen langs met koude rijst, een soort spekkies, sinaasappelsap en water.
Pas rond half één zijn we op het station van Bangkok. We geven onze rugzakken af bij het bagagedepot en pakken een taxi naar het Jim Thompson huis, een museum dat is vernoemd naar de bekende Amerikaans-Thaise zijdefabrikant die in de jaren zestig van de aardbodem verdween in de Maleisische Cameron Highlands. Het Jim Thompson huis bestaat in feite uit zes huizen die uit heel Thailand zijn gehaald en hier met respect op elkaar zijn geplakt. We eten in het restaurant "guay tiaw lui suan", varkensvlees, wortel en sla gewikkeld in een lap platte rijstnoodles. Daarna vistaco's en "gaeng mussaman nua", een van oorsprong Islamitische curry met o.a. sucadevlees, kokos en aardappel. Geweldig eten! Daarna een korte rondleiding door het mooie teak houten museum.
Om vijf uur halen we bij een van de vele 7-elevens, duidelijk de supermarktleider van Thailand, wijn en bananencake voor in de trein. Een fles Australische Jacobson Creek staat tussen de sterke drank achter de toonbank, mag pas na 5 uur worden verkocht en heeft de ontmoedigende prijs van 1.200 B (€ 30). We halen onze bagage weer op en gaan naar perron 2 voor de nachttrein naar Chiang Mai. Uiteraard vertrekt die te laat, dit keer wegens problemen met de airco van de laatste wagon.
Naast ons in de trein zit een Thaise jongen met nieuwe fietsonderdelen. Hij pakt een paar keer zijn nieuwe bagagedrager, bekijkt hem nog eens goed, houdt hem in de lucht zoals hij op z'n fiets komt te zitten en verpakt hem heel tevreden weer in het bubbeltjesplastic. We reizen tweede klas, wat betekent dat vier zitplaatsen kunnen worden omgetoverd in een twijfelaar en een eenpersoonsbed daarboven. Met een gordijntje heb je wat privacy. We drinken eerst de dure wijn uit onze kampeerkopjes en gaan dan proberen te slapen...
- comments
kees van der veer lieve Yvonne en Hidde, Het is hartsikke leuk om jullie via deze site te volgen. Uitgebreide verslagen, foto's en filmpjes. Nog heel veel mooie dagen met veel avontuur dan genieten wij er ook van. Nog even dan zien jullie je pa op Balie. Liefs van Ilse en Kees.
Lenie en Bibi Lieve Yvonne en Hidde, Vanmorgen las ik jullie bericht. Wat een ontzettend leuke verrassing. Het is geweldig om te lezen hoe het met jullie gaat en jullie avonturen te kunnen volgen. Wij gaan dat zeker doen. Ik kreeg echt een beetje heimwee toen ik over Thailand las. En zo heerlijk dat Pa binnenkort ook komt en mag meegenieten. Wij blijven jullie volgen en heel veel plezier en geniet. Liefs Lenie en Bibi