Broem-broem! Om kwart voor zes 's ochtends gaat de "motorcycle" toon op m'n iPhone. Valt niet mee, we hebben niet best geslapen. Ik ben snipverkouden. Zoals ze in Moskouse winters overal de kachel op 30 graden zetten, zo laten ze hier de airco draaien tot het vriespunt. Als je ergens gaat eten, is het handig om een trui mee te nemen.

Om half zeven nemen we de taxi naar Hua Lamphong, Bangkok CS. We doen een minuut of twintig over drie kilometer, het is al vrij druk. De chauffeur meldt zijn baas waar hij heen gaat. Ook al is het in Thai, je kunt horen dat hij wordt uitgelachen. "Zo zo, helemaal naar Hua Lamphong? Wat geweldig!" De chauffeur wil ons voor 2.500 B (ca. 60 EUR) wel naar Hua Hin rijden. We slaan vriendelijk af.

We moeten een uur wachten in de grote hal van het station. Er zitten een paar backpackers op de grond, terwijl er nog genoeg stoelen vrij zijn. Viel me al eerder op dat de armste Thai z'n best doet om netjes voor de dag te komen, terwijl westerse jongeren er uitzien alsof ze een dag over straat hebben gerold.

Er is wat verwarring over het juiste perron, een paar Duitsers zijn helemaal van slag. Is het nu perron 9 of 10? Dat scheelt nogal. Dan komt de trein binnen op spoor 10 en Yvonne stuurt allemaal mensen de goede kant op. De trein heeft maar twee wagons... is dat alles? Wij nemen plaats in wagon nummer twee. Vervolgens moeten we nog drie kwartier wachten op vertrek, omdat een onderstel moet worden gerepareerd door een man met een schroevendraaier.

De reis verloopt voorspoedig. De knappe provodnitsa geeft ons koffie / thee en een koude maïssoep. Later volgt nog een warme maaltijd van rijst, vis en een stuk bananencake. Lekker hoor. Dat denkt Karel de Kakkerlak ook, die aast op het eten van Yvonne. Tegen half één zijn we op het kleine station van Hua Hin. Door de brandende zon lopen we naar Hotel Chalelarn. Het is hier ook heet, maar minder benauwd. Komt door de zeewind denk ik.

Na een duik in het zwembad van het hotel verkennen we de kust. Hua Hin doet een beetje denken aan het Spaanse Calella of het Mexicaanse Playa del Carmen. We zien weer een aantal oude blanke mannen met jonge Thaise dames. Brrr... We gaan maar eten bij Brasserie de Paris. Yvonne kijkt uit over de Golf van Thailand en ik kan de gekko's op de muur bewonderen. Het diner is echt heel goed!