Profile
Blog
Photos
Videos
Vandaag is weer een flinke reisdag. We staan om half zeven op, snel inpakken en ontbijten. Als we wegrijden komen de koffieplukkers ons al tegemoet. Eerst rijden we een stuk in Zuid-Oostelijke richting, dan draaien we naar het Noorden. De grond is hier heel vruchtbaar vanwege de vulkaan Baru, het gras en de bomen zijn fris groen.
We rijden de bergen in. Over de hele rug van Panama, van Costa Rica tot Colombia, loopt een vrij steile kam, die de Cordillera Central wordt genoemd. Als we omhoog rijden, wordt het al snel veel koeler. Het Reserva Forestal de Fortuna is vast prachtig, maar we zien er niets van door de dikke mist. We hebben op een gegeven moment minder dan twintig meter zicht.
Aan de Atlantische kant van de bergen is het plotseling prachtig weer, de zon beschijnt de bananenplantages. Mensen hier zijn niet rijk, veel gezinnen wonen in een kleine paalwoning van houten planken met een dak van palmbladeren. Elk zichzelf respecterend dorp heeft een schoolgebouwtje, mini-supermarkt en kerkje.
De haven van Almirante, wat letterlijk 'admiraal' betekent, is rond 1900 door de United Fruit Company gesticht voor de uitvoer van bananen. Inmiddels wonen er bijna negenduizend mensen, waarvan relatief veel creoolse Jamaicanen en indianen. Er is veel werkeloosheid, doordat de haven steeds minder wordt gebruikt. Onze reisgidsen adviseren om op te passen in Almirante.
Zodra we de haven naderen, wenken jonge mannen ons om te helpen met het vinden van een parkeerplek. Bij parkeerplaats Leiza moeten we onze autosleutel afgeven, dat doen we liever niet. Een jongen vol tatoeages rent in de hitte voor ons uit naar een kleine onverharde straat met kleurige, vervallen huizen. Hier kunnen we op een klein stukje gras achter een hek parkeren tussen een paar grote Toyota Prado's. Het is letterlijk milimeterwerk, maar het lukt!
De jongen met de tatoeages loopt met ons mee naar de steiger van Taxi 25, die ons kan brengen naar Isla Colón, een eiland dat Columbus ruim vijfhonderd jaar geleden ontdekte. We denken dat de watertaxi al vol is, met veertien mensen aan boord, maar wij en nog twee reizigers kunnen nog mee. De laatste twee opvarenden zitten naast de kapitein.
We logeren in Hotel Bocas del Toro in de plaats Bocas del Toro. De sfeer is vrolijk, relaxed en een tikje alternatief. We zien veel surfplanken, slippers en baarden. Het aantal toeristen valt nog mee, voor zo'n mooie lokatie. Bij The Wine Bar drinken we wijn en eten we lekkere tapas, met uitzicht vanaf het balkon. Een rastaman met een gitaar speelt Bob Marley.
- comments
Richard Kijk uit met ongevraagde hulpaanbieders. Pas nog een TV serie gezien met de naam scam-city. Ook Amsterdam kwam er niet best af, maar in India is het helemaal uitkijken, maar dat wisten jullie al. Aan eten en drinken geen gebrek zo te zien.